qaçırlar. O dedi: “M ən elə bu sualı Ə bülfəz Elçibəyə verdikdə, o,
cavab verdi ki, bizə ziyalı və təhsilli adamlar yox, yalnız bərkdən
qışqırmağı bacaran adamlar lazımdır”. Bu sözlər həmin dövrdə
“demokrat siyasətçilər” arasında hökm sürən anarxiyaya və dağın
tılara meyli çox gözəl səciyyələndirir. İctimai razılığı bərpa etmək,
vətəndaş konsensusuna nail olmaq əvəzinə, siyasətçilərin əksəriy
yəti öz eqoist mənafe v ə iddialarının təmin edilməsi uğrunda mü
barizəyə girişmişdi ki, bu da son nəticədə m ənəviyyatın pozulma
sına, dövlətçiliyin dayaqlarının sarsıdılmasma doğru aparırdı.
Köhnəlmiş norma və dəyərləri səylə qoruyan respublikanın yu
xarı siyasi dairələri, eləcə də özünü bir andaca yeni siyasi-iqtisadi
məkanda görm əyə can atan yeni “demokratik elita” başa düşə bil
mirdi ki, ictimai əxlaqın pozulduğu, hakimiyyət və idarəetmə təsi
satlarının dağıldığı bir şəraitdə cəm iyyətdə əhəm iyyətli və keyfiy
yətli dəyişikliklərə nail olmaq üçün üç əsas işi görmək - yeni
ictimai müqavilə bağlamaq, hakimiyyətdə islahat aparmaq və iqti
sadiyyatı modernləşdirmək lazımdır. T əəssü f ki, kommunist siste
minin ölm əzliyi barədə ehkamın sarsılmazlığına möhkəm inanan
siyasətçilərin bir hissəsi buna şübhə edənlərə qarşı amansızcasına
mübarizə aparırdı. Digərləri isə aparılan siyasətin mahiyyətinə var
mayaraq və dövlət gəmisinin “dalğaların hökmü” ilə hərəkətinin
mümkün ola biləcək faciəli nəticələrini dərk etməyərək, totalitar
keçmişdən bacardıqca tez uzaqlaşmağa çalışırdı. Kommunizmin to
talitar mahiyyətini rədd edən, lakin demokratiya şəraitində həyat
təcrübəsinə malik olmayan bu adamlar heç bir hazırlıq, əsaslandı
rılmış siyasi strategiya, hər hansı bünövrə olmadan növbəti “işıqlı
g ələcək ” qurmağa can atırdılar.
Bu cür əhval-ruhiyyə və niyyət özünün əsassızlığını göstərdi
və tədricən keçmişə doğru gedir. İndi cəm iyyətdə təkcə yuxarı dai
rələri deyil, kütləvi sosial təbəqələri də əhatə edən ciddi dəyişik
liklər baş verir, iqtisadi, siyasi və sosial heyatda münasibətlər də
yişir. Bu dəyişmələrdə ənənəvi dəyərlər - dini əqidələr və prakti
kalar, ailə dayaqları da öz yerini tapır. Bu isə, öz növbəsində, iqti
Ramiz Mehdiyev. Azərbaycan: qloballaşma dövrünün tələbləri
______
60
sadi artımın sürətinə, demokratik təsisatların möhkəmlənməsinə
müsbət təsir göstərir.
Söz yox ki, müasir Azərbaycanın reallıqları Azərbaycan sosiu-
mu üçün demokratik inkişafın parametrlərini hərtərəfli şəkildə
konseptuallaşdırmağı və müəyyənləşdirm əyi tələb edir, çünki de
mokratiya probleminin nəinki milli, həm də mədəni meyarı var.
Tarixi praktika sübut edir ki, sənayeləşdirmə ilə v ə modernləşdir
mənin digər tərkib hissələri ilə bağlı olan Qərbin təcrübəsi, əslin
də, bütün ölkələr üçün nümunədir. Bu təcrübə demək olar ki, hər
yerdə müxtəlif, bəzən çox əhəm iyyətli variantlarda təkrarlanmış
dır. Multikulturizm baxımından modernləşdirmə məcburi, yaxud
labüd proses hesab edilm əyə də bilər. Lakin bu yola qədəm qoyan
ölkənin qazandığı iqtisadi və siyasi üstünlüklər digər ölkələrin mil
li yönümlü elitalarını özlərində də oxşar dəyişikliklərə nail olmağa
sövq edir.
Bununla əlaqədar sual doğur: Azərbaycanın kommunist keç
m işlə əlaqəsi tam qırılıbmı, biz liberal-demokratik deyərləri nə də
rəcədə ardıcıl və səm ərəli şəkildə mənimsəyirik? Kommunizmlə
əlaqələri qırmağımız şəksizdir. Lakin antidemokratik sistemin de
mokratik sistemə, qeyri-hüquqi dövlətin hüquqi dövlətə, təb əələ
rin vətəndaşlara, amirlik iqtisadiyyatının bazar iqtisadiyyatına çev
rilməsinin çətinlikləri çoxcəhətli problemdir. Bu problemi qaldır
maq və həm əməli, həm de elmi baxımdan həll etməyin vaxtı çat
mışdır. Tədqiqatçılar Azərbaycanın dünya birliyinə inteqrasiyasının
əsas amillərini müəyyənləşdirməli, habelə Azerbaycan cəm iyyəti
nin texnogen sivilizasiyaya tədricən daxil olmasının perspektivləri
nəzərə alınmaqla, kütləvi şüurda kommunist epoxası stereotipləri
nin deyişm əsi probleminin həlli yollarını tapmalıdırlar. Şübhəsiz ki,
bütün bunlar en yaxşı milli ənənələrin v ə m ədəniyyətin Qərbi A v
ropa nailiyyətləri ilə sintezi əsasında heyata keçirilməlidir.
_________
I fəsil. SSRİ-nin dağılması: yeni reallıqlar və yeni imkanlar
61
II FƏSİL
AZƏRBAYCANIN MODERNLƏŞDİRİLMƏSİ:
İNKİŞAF YOLLARI
“Yeni sivilizasiya həyatlarımızda əm ələ gəlir v ə onu görməyə
qadir olmayanlar, onu boğmağa çalışırlar”22. Elvin Tofflerin 20 il
əvvəl yazdığı “Üçüncü dalğa” kitabı mehz bu pafoslu ifadə ilə baş
lanmışdır. Onda çoxlarına elə gəlirdi ki, bu, Oruellin v ə ya Kafka-
nın utopiyalarına oxşar növbəti utopiyadır. Ancaq proqnoz gerçək
liyə çevrildi. Tarixi tərəqqinin yeni sivilizasiya dövrəsi olan yeni
sivilizasiya müxtəlif fiıturoloji proqnozlarda cürbəcür təriflər çər
çivəsində özünün hələlik dumanlı görünən cizgilərini tapırdı. Bu
cür sosial proqnozların patriarxlarından biri olan Daniel Böll hələ
1973-cü ildə gözlənilən postindustrial cəm iyyət kimi gələcək sivi
lizasiyadan xəbər vermişdi. Zbiqnev Bjezinski “texnotrop era” ter
minini daha adekvat təsəvvür etdiyi halda, Toffler özünün müharibə
lər konsepsiyası çərçivəsində bunu “üçüncü dalğa” adlandırmışdır.
Hansı terminə daha çox üstünlük verildiyindən asılı olmayaraq, ay
dındır ki, cəm iyyətə inkişafın yeni meyillərinin gətirilməsindən
söhbet gedir. Bu modernləşdirmə iqtisadiyyatdan tutmuş ailəyədək
cəm iyyət heyatının bütün sahələrini əhatə edir, onları öz meyarla
rına uyğun olaraq dəyişdirir.
Modernləşdirmə dünya birliyinə nüfuz edərək, “ikinci dalğa”nı
- industrial sivilizasiyanı tədricən evezleyir. Dünya sivilizasiyası
nın dalğalan əvəzlənərək, tarixi inkişafın qatlanna yeni münasi
bətlər, iqtisadi prioritetlər və imkanlar, habelə siyasi normalar və
təsisatlar gətirir, fərdin sosial simasını dəyişdirir. İndi, dünyanın
üçüncü Toffler dalğasının qoynunda olduğu bir vaxtda, informasiya
cəmiyyətinin reallıqlarını təzəcə m ənim səyən yeni müstəqil döv
lətlərdə təbii modernləşmə başlayır.
Azərbaycanın modernləşdirilməsi gələcək siyasi, iqtisadi, in
tellektual və ictimai diskussiyaların en aktual mövzularından birinə
63
Dostları ilə paylaş: |