46
Gabud və gabudlular
Nadir şahın ordusunda Məhəmməd xan, Məhəmmədrza
xan və Nəcəf Sultan adlı Qaraçorlu əmirləri vardı. Nəcəf Sultan
Dərbəndin hakimi olmuşdu.
Qaraçorlular Nadir Şahın sui-qəsd nəticəsində öldürül-
məsindən sonra Qarabağ xanlığını ayrıca dövlət kimi elan edən
Pənahəli xana əvvəlcə tabe olmaqdan imtina edib əvvəlki kimi
itaətsizlik vəziyyətində yaşamağa cəhd etsələr də, Pənahəli
xan onların üzərinə qoşun göndərib itaətə məcbur etmiş, lakin
qaraçorluların Qarabağdan köçü başlamış, onların bir qismi Qa-
radağ mahalına, bir qismi isə Dərələyəz mahalına köçmüşdür.
Qarabağda qalıb şayayan Qaraçorlu elinə Pənahəli xan Həmzə
Sultan Hacısamlını başçı təyin etmişdir. Həmzə Sultan həm elin
minbaşısı, həm də mahalın naibi oldu.
Qaradağa köçən Qaraçorlu eli kiçikli, gorussəng, bəstamlı,
qorçulu, şənbələr, kiçilanlı, bayramqanlı, şıxəlili, əmələ və
kolanlı oymaqlarına bölünürdü.
Qaradağda yaşayan qaraçor
luların başçısı Məhəmmədrza bəy idi. Onun ölümündən
sonra yerinə oğlu Şir xan keçdi. Şir xanı da oğlu Bədr xan əvəz
etdi. Bədr xan rus-İran müharibəsi zamanı Gəncə yaxınlığında
aldığı yaradan öldü. Qəbri Əhər şəhərində Şeyx Şihabəddinin
məqbərəsinin yanındadır.
Bədr xandan sonra Qaradağ qaraçorlularına onun oğlu
Bəşir xan başçılıq edir, lakin o da çox yaşamır. 1834-cü ildə
Herat döyüşlərində əfqanlar tərəfindən öldürülərək başı nizəyə
taxıldı. Bu döyüşdə Bədr xanın başqa bir oğlu Şeyxəli xan da
öldürülmüşdür.
Qaradağ qaraçorlularının başçılarından biri də Hacı Rza xan
Şir xan oğlu idi. Onun oğlu Cəfərqulu xan Herat döyüşlərində
böyük şücaət göstərdiyinə görə Məhəmməd şah Qacar tərəfindən
47
Nazir Əhmədli
mükafatlandırılmışdır. Cəfərqulu xan Qacar ordusunda yüksək
bir ünvan-əmir tümən rütbəsi almışdı. Bu məşhur qaraçorlu
sonralar qacarların siyasi həyatında mühüm rol oynamışdır.
1848-ci ildə Məhəmməd şah Qacar Məhəmmədiyyə qəsrin də
vəfat edərkən, vəliəhd Nəsrəddin Mirzənin Təbrizdə olduğundan
istifadə edən şahzadələr, əvvəlcə buradakı şah xəzinəsini onun
köməyi ilə hakimiyyəti ələ keçirməyə cəhd etsələr də, Nəsrəddin
Mirzənin anası Məhdi Ulyanın köməyinə gələn Cəfərqulu xan
yüz əlli suvari döyüşçü ilə onların bu cəhdinin qarşısını almış və
şah xanədanına sədaqətini sübut etmişdir.
İbrahim xanın hakimiyyətinin son dövrlərindəki döyüşlərdə
qaraçorlulara onun oğlu polkovnik Xanlar ağa komandanlıq
edirdi.
Azərbaycan Dövlət Tarix Arxivində saxlanan (F.24, siyahı
1, saxlama vahidi 142) 1823-cü ilə aid “Qarabağ əyalətinin
kameral təsviri” adlı sənəddə Qarabağda həmin dövrdə mövcud
olan Qaraçorlu mahalı haqqında da məlumat vardır. Bu sənədə
görə 7 kənddən ibarət olan Qaraçor mahalında qaraçorluların
şeylanlı, gəloxçu, təhməzli, şadmanlı, yurdaxlı tayfalarının
təsviri verilmişdir (cəmi 538 ailə).
Bu qaraçorlular Qarabağda qalıb yaşamağa davam edənlər
idi. Haqqında söhbət gedən Qaraçor mahalı təxminən indiki
Laçın rayonunun ərazisində yerləşirdi. Dərələyəzli qaraçorlular
kimi, onlar da 1988-ci ilin məlum hadisələrindən sonra yer-
yurdlarından didərgin düşüb başqa yerlərdə məskunlaşmışlar.
Bu kitabın yazılmasında istinad etdiyim ən qiymətli mənbə
milliyətcə fransız olan rus alimi İvan Şopenə aiddir. Özünün
yazdığına görə, Türk mənçay müqaviləsindən (1828) sonra
onu yanına dəvət edən general
Paskeviç xahiş edir ki, Rusiya
48
Gabud və gabudlular
imperiyasına yenicə birləşdirilən keçmiş Naxçıvan və İrəvan
xanlıqlarının, sonradan onların yerində yaradılmış Erməni
vilayətinin ərazisində tədqiqat aparsın, əhalinin etnoqrafiyasını,
sosial-iqtisadi vəziyyətini müfəssəl şəkildə araşdırsın və
ətraflı raport təqdim etsin. Şopen onun təklifini qəbul etmiş və
bütün Erməni vilayətini qarış-qarış gəzmiş, əhalinin kameral,
yəni adbaad siyahısını tərtib etmiş və topladığı materiallar
üzərində uzun müddət araşdırma aparmışdır. Bu araşdırmaların
nəticəsi olaraq
«И.Шопен. Исторический памятник
состояние Армянской области в эпоху ее присоединение
к Российской империи. Спб. 1952» (“Erməni vilayətinin
Rusiya İmperiyasına birləşdirildiyi dövrdəki vəziyyətinə aid
tarixi abidə”) əsəri meydana çıxmışdır.
Göründüyü kimi, çar Rusiyasında işğal etdiyi əraziləri uğur-
la idarə etmək və bir daha itirməmək üçün bu cür fundamental
işlər görülürdü.
Əsərin girişində müəllifin verdiyi izahatdan belə məlum olur
ki, İ.Şopen bu işi
1829cu ilin aprel ayında başlamış, 1832ci
ilin may ayında başa çatdırmış, onun irihəcimli və qiymətli
əsəri 1852-ci ildə Sankt-Peterburqda işıq üzü görmüşdür. Bu
əsər bizə də çox qiymətli məlumatlar verir, belə ki, burada başqa
ərazilərlə yanaşı, Dərələyəz mahalı da kəndbəkənd araşdırılmış,
hər kənddə yaşayanlar adbaad göstərilmişdir.
Həmin kitabına yazdığı ön sözdə İ.Şopen sanki pey-
ğəmbərcəsinə de yir:
“Erməni vilayətinin Rusiya İmpe
riyasına birləşdirildiyi dövrün vəziyyətini təsvir edən bu
kitab bir sıra inventarları özündə cəmləşdirib, onun köməyi
ilə gələcəkdə daim müqayisə edib deyəcəklərnəyimiz var
imiş, indi nəyimiz var. Qoy bu vilayətin sakinləri bu kitabı
Dostları ilə paylaş: |