Məntiq ____________________________________________________________
onun ünsiyyət vasitəsi olan danışıqdakı nitqi olsa da, əsimdə, əsas
fərqləndirici cəhəti batini nitq, yəni təfəkkürdür. İnsan bu
təfəkkürün sayəsində ibtidai mərhələləri qət edərək, müasir dövrdə
öz rahatlığı üçün nələr ixtira etməmişdir?!
Əgər biz qarışqanm və ya armm nizamlı həyatma diqqət etsək,
görərik ki, milyon illər keçməsinə baxmayaraq, onlarm həyatmda
heç bir dəyişiklik baş verməmişdir. Çünki insandan başqa digər
canlılarda kəşf və ixtira etmək qabiliyyəti yoxdur. Heyvan, yalnız
irsi instinktlərlə həyat sürür. İnsan isə onun üçün bö}dik nemət olan
təfəkkür vasitəsilə məchulları həU edərək, öz həyatmı
rövnəqləndirmişdir. Bu rövnəqləndirmə həm maddi, həm də
mənəvi həyatı əhatə edir. Yərd təfəkkür həm maddi həyatm
təminatma,
həm
də
mənəviyyatı
təşkil
edən
əqidənin
formalaşmasma səbəb olur.
İnsan, onu əhatə edən dünya və xoşbəxtliyə çatmaqla bağlı
düşüncələrindən çox nadir hallarda uzaq olur. Varlığm başlanğıc
və sonu, aləmin şüurlu və ya süursuz olması, xoşbəxtliyin tərifi,
ona çatma yolları və s. ilə bağlı suallara cavab tapmaq istəyi tarix
boyu insanla bərabər yaşamış, onun zehnini hərəkətə gətirmişdir.
Doğrudur, təfəkkür olan yerdə fikir müxtəlifliyi də olur. Buna
görə də insanlar müxtəlif düşüncə qabiliyyətlərinə uyğun, bir sıra
suallar və məsələlər barəsində müxtəlif fikirlər irəli sürmüşlər.
Zehinlərin müxtəlifliyi müxtəlif düşüncələrə səbəb olmuş, nəticədə,
müxtəlif fikri cərəyanlar yaranmışdır. Bu fikir müxtəlifliyi zehnin,
həqiqətlərin kəşfi və müxtəlif yol- larm seçimi zamam bəzi
nəticələri düzgün, bəzilərini isə səhv seçməsinə gətirib çıxarmışdır.
Nəticələrin yanlış olduğunu ay- dmlaşdırmaq bəzən o qədər çətin
olmuşdur ki, yanlış nəticələr əsrlər boyu doğru olaraq qəbul
edilmiş və böyük "elmi nəzə- riyyə'dərə çevrilmişdir.
Misal üçün, zehnin, təfəkkür forması olan əqli nəticə prosesi
zamam əldə etdiyi aşağıdakı nəticələrə nəzər salaq:
92
Zehin və Məntiq
-
Sokrat insandır. Hər bir insan elmlidir. Deməli, Sokrat da
elmlidir.
-
Mühəndislər plan hazırlayırlar. Başqasmm hazırladığı plana
etimad etmək ohnaz. Elə isə mühəndislərin hazırladığı plana da
etimad etmək olmaz.
-
Aristotel yunamstanlıdır. Yunanıstanlılar filosof olurlar.
Deməli, Aristotel də filosof olmalıdır.
-
Allah nurdur. Hər bir nur hiss edilir. Elə isə Allah da hiss
edilir.
-
Allah gözə görünməzdir. Gözə görünməz varlıqlar həqiqətdə
yoxdur. Elə isə Allah da yoxdur.
Bu misallar haqqmda azacıq düşünməklə, verilən izahlara
əsasən, alman nəticələrin yanlış olduğu aydm görünür.
Maddi görüşlü materialist bir filosof deyir: "Mən mikro və
makro aləmi nə qədər araşdırdımsa, heç bir Allah tapmadım, yaxud
laboratoriyada heç bir mücərrəd varlığa rast gəlmədim. Mücərrəd
varlıqlar üzərində təcrübə aparmaq mümkün deyil. Deməli, Allah
da yoxdur".
Diqqət etsək, görərik ki, bu maddi düşüncəli filosof hansısa bir
varlığm mövcudluğuna dəlil tapmamasını həmin varlığm
yoxluğuna dəlil gətirmişdir. Lakin ımutmuşdur ki, nəyisə tapa
bilməmək onun yoxluğu demək deyil. Həmçinin o, aləmi
maddiyyatla, məkanla məhdudlaşdıraraq hökm irəli sürmüşdür.
Halbuki aləm iki yerə ayrılır: maddi və mücərrəd aləm.
Başqa bir misal: Kamil, dünyaya ya Bakıda, ya da Gəncədə göz
açıb. Sonra məlum olur ki. Kamil dünyaya Bakıda göz açıb. Nəticə
alırıq ki. Kamil Gəncədə doğulmayıb. Bu misalda nəticə sadə
baxışla tamamilə doğrudur. Amma nəticə doğru olsa da, dəlil
olaraq gətirilən qayda səhvdir. Əgər nəticə üçün gətirilən bu qayda
düzgün, yaxud ümumi qaydadırsa, onda başqa hallarda da doğru
nəticə alınmalıdır. Aşağıdakı əvəzlə- məyə baxaq: Kamil=5 ədədi,
Bakı=sadə, Gəncə=tək. Onda bu əvəzləməyə uyğun dəlil, aşağıdakı
kimi olar: 5 ədədi ya sadə,
93
Məntiq ____________________________________________________________
ya da təkdir. Məlumdur ki, 5 sadədir. Elə isə tək deyil. Göründüyü
kimi, nəticə səhvdir. Bu misalı gətirməkdə məqsədimiz, xüsusini
ümumi olaraq işlətməyin səhv olmasmı göstərmək idi. Bunu da
aydm etmək yuxarıdakı misal kimi hər zaman asan olmur. Bəzən
xüsusi bir şey bütün hallarda ödənilir, yalnız bir halda
ödənilmədiyindən onun ümumi olması hər kəs tərəfindən qəti
olaraq qəbul edilir. Həmin xüsusi halı tapmaq isə çox çətin
olduğundan, bir çox nəticələr yanlış olduğu halda düzgün kimi
qələmə verilir.
İndi isə səhv olmasmm yuxarıdakı misallara nisbətən ay-
dmlaşdırılması çətin olan bir misala baxaq. Bu misal "Mütləq
varlığ"m, yəni Allahm varlığım isbat etmək üçün bir dəlildən
ibarətdir. Allahm varlığmı isbat etmək üçün filosoflar "nizam-
intizam", "sonradan yaraınma", "vacibəl-vücud" (vacibəl-vü- cud -
varlığı zəruri olan, heç bir şeyə söykənməyən qeyri- məhdud varlıq
deməkdir) kimi dəlillər gətirmişlər. Bu dəlil isə teist filosof, məsihi
Anselm (XI əsr) tərəfindən verilmişdir. O özünün bu dəlilini
Allahm isbatı üçün gətirilən başqa dəlillərlə müqayisədə daha
kamil hesab etmişdir. Anselmin nəzərincə, qalan dəlillər zehnin
yaranmışdan Yaradana tərəf hərəkətinin nəticəsidir. Yəni bu
dəlillər nəticədən səbəbə doğru hərəkətdən ibarətdir. Anselm öz
dəlilini belə ifadə edir:
-
"Mövzu fdisdfi olduğundan, biz Allahı "mütbq kamil varlıq" kimi isbat
edocoyik. Beb ki, mütbq kamil varlıq dedikdə, ən kamil, ən üstün, ən böyük
varlıq başa düşülür və hər bir kəs mütbq kamil varlığı təsəvvür edə bilir, yəni
hər bir kəsin zehnində beb bir təsəvvür vardır. Bu təsəvvür olunan mütbq kamil
varlıq, həmçinin xarici aləmdə, gerçəklik aləmində də mövcud olmalıdır. Çünki
əgər mövcud olmasa, xarici aləmdə mövcud olan və zehində təsəvvür olunan
ikinci mütbq kamil varlıq xarici aləmdə var olduğundan, ondan daha böyük,
daha üstün olar. Bu isə mütbq kamil varlıq fərziyyəsinə ziddir. Çünki əvvəldə
fərz etdik ki, mütbq kamil varlıq dedikdə, ondan üstün varlığın olmamasını
nəzərdə tutmuşduq."
94
Dostları ilə paylaş: |