24
Fəsil 2: Şəxsi həyatın toxunulmazlığı
hüququnun məhdudlaşdırılması
Son illərdə qanunsuz izləmə formalarından tənqidçi jurnalistlərə qarşı bir təzyiq
vasitəsi kimi daha çox istifadə olunmuşdur. Potensial şantajçılarla işbirliyindən
imtina edən jurnalistlər barəsində qanunsuz izləmə yolu ilə əldə olunmuş
məlumatlar onları şantaj, təhqir etmək və cəmiyyətin gözündən salmaq məqsədi ilə
istifadə olunur.
Qanunsuz izləmənin özü və bu yolla əldə olunmuş məlumatların cəmiyyət içində
yayılması Azərbaycanın da ratifikasiya etdiyi bir çox beynəlxalq və regional
müqavilələrdə təminat verilən fundamental insan hüququ olan şəxsi həyatın
toxunulmazlığı hüququnun ciddi şəkildə pozulmasıdır. Bu hüququn pozulmasının
ifadə və birləşmə azadlıqları kimi digər insan hüquqlarının həyata keçirilməsinə də
təsiri vardır.
Rəqəmsal izləmə də ifadə azadlığı üçün xüsusilə böyük təhlükəyə çevrilib.
Jurnalistlər, bloqçular, sosial media fəalları və hüquq müdafiəçiləri öz üzərlərində
fərqli düşüncəni və tənqidi boğmağa və “xoşagəlməz” informasiyanın yayılmasının
qarşısını almağa çalışan hökumətin nəzarətini getdikcə daha çox hiss edirlər.
Gizli kameralar
Bir neçə halda jurnalistlərin yaşayış yerində gizli kameralardan istifadə olunub ki,
bu da şəxsi həyatın toxunulmazlığının xüsusilə yolverilməz formada pozulmasıdır.
Belə ki, tənqidçi jurnalistlərin gizli kameralarla çəkilmiş intim videoları internet və
dövlət nəzarətində olan telekanallar vasitəsilə yayımlanmışdır.
2010-cu ilin oktyabrında, noyabrda keçiriləcək parlament seçkilərinə iki həftə
qalmış “Azadlıq” qəzetinin redaktoru Azər Əhmədov bu cür halla üzləşmişdi.
Onun gizli kamera ilə qeydə alınmış intim videosu əvvəlcə sosial şəbəkələrdə
yayılmış, sonra isə Lider TV-nin xəbər buraxılışı olan “Səda” proqramı ilə
“Müxalifət haqqında çılpaq həqiqətlər” başlığı altında yayımlanmışdı.
2011-ci ilin aprelində Bakıda “Ərəb Baharı”ndan ilhamlanaraq təşkil olunan etiraz
aksiyaları zamanı “Azadlıq” qəzetinin əməkdaşları Natiq Ədilov və Qan Turalı
Oğuz rayonunda yerləşən Afra otelində qaldıqları otaqda gizli kameranın hədəfinə
çevrilmişdilər. Bu video da Lider TV vasitəsilə yayımlanmışdı. Jurnalistlər bu
hərəkətinə görə Lider TV-ni məhkəməyə vermiş, lakin onların iddiası Ali
Məhkəmə tərəfindən rədd edilmişdi. Jurnalistlər hal-hazırda Avropa İnsan Haqları
Məhkəməsinə müraciət hazırlayırlar.
Qeyd etmək lazımdır ki, bu cür yayımların qanunsuz olmasına baxmayaraq, Milli
Teleradio Şurası (MTRŞ) onların qarşısını almaq üçün heç bir addım atmamışdı.
25
MTRŞ-nin müstəqil və şəffaf bir qurum olmaması bu hesabatın 5-ci fəslində
müzakirə olunur.
Xədicə İsmayılova
2012-ci ilin martında Azad Avropa/Azadlıq Radiosunun Azərbaycan xidmətinin
müxbiri, tanınmış araşdırmaçı jurnalisti Xədicə İsmayılova şantaj və şəxsi həyata
müdaxilə ilə üzləşib. İsmayılovanın ünvanına göndərilmiş, jurnalistin intim
fotolarının da yer aldığı məktubda deyilirdi: “Fahişə, özünü yaxşı apar. Yoxsa səni
biabır edərik!”. Lakin susmaq əvəzinə jurnalist bu şantaj faktını mətbuata açıqladı.
Nəticədə İsmayılovanın gizli kamera ilə çəkilmiş intim videosu bir neçə internet
saytında yerləşdirildi.
Hesabat dövründə İsmayılova barəsində daha bir saxta porno video internetə
yerləşdirildi. Bu barədə hesabatın 1-ci fəslində ətraflı bəhs olunur. Bu hüquq
pozuntularına və özünə qarşı edilmiş digər formada olan təzyiqlərə baxmayaraq,
İsmayılova öz araşdırmaçı jurnalistika fəaliyyətinə və hökumətin gizli saxlamağı
tərcih edəcəyi korrupsiya və insan haqlarının pozulması faktlarını ifşa etməyə
davam etdi.
Mobil şəbəkə ilə izləmə
2012-ci ilin aprelində İsveçin SVT adlı ictimai yayımçısı isveç-fin şirkəti olan
Teliasonera telekommunikasiya şirkətinin Azərbaycan, Qazaxıstan, Özbəkistan,
Tacikistan və Gürcüstanda yerləşən xüsusi xidmət agentlikləri ilə əlaqəsini ortaya
çıxaran araşdırma xarakterli sənədli film nümayiş etdirmişdir.
Sənədli film adıçəkilən ölkələrdə, həmçinin Azərbaycanda, Teliasoneranın
filiallarının öz şəbəkələrinə telefon zəngləri, mətn mesajları, internet istifadəsi və
fakturaların hər birinə nəzarət etməyə imkan verən xüsusi “qara qutuların”
yerləşdirilməsinə şərait yaratdığını açıb göstərirdi. SVT telekanalının məlumatına
görə, bu təcrübədən hələ də istifadə olunur.
Bu hesabat dövründə, mobil telefona nəzarət faktı Azadlıq Radiosunun Naxçıvan
müxbiri Yafəz Əkrəmoğluna qarşı təzyiq zamanı baş verib. Bu barədə 1-ci fəsildə
geniş bəhs olunur.
İctimai yerlərdə nəzarət
Azərbaycanlılar şəxsi həyata müdaxilə və şəxsi həyat barədə məlumatın çox zaman
xəbərsiz və icazəsiz olaraq toplanması kimi əməllərə də məruz qalmaqdadırlar.
Hazırda şəxsi həyatın toxunulmazlığı hüququnun pozuntusu istiqamətində hüquqi
səviyyədə işlər görülür.
26
Belə ki, 2012-ci ildən etibarən Respublika üzrə verilən maşınlara verilən
nömrələrdə RFID-çip (Radio Frequency Identification texnologiyası ilə)
yerləşdirilib. Simsiz radio elektromaqnit tezliyinin köməyi ilə işləyən bu çip xüsusi
svetaforlardan keçən maşınların hansı istiqamətə getdiyi və eyni zamanda digər
yerdəyişməsini müəyyən edir. RFID- çipləri avtomobilin sahibinin kimliyini,
identifikasiya nömrəsini və maşının tipini müəyyən etməyə imkan verir.
Eyni zamanda hazırda Bakı və digər iri şəhərlərdə Daxili İşlər Nazirliyi tərəfindən
Təhlükəsizlik şəhər sistemi quraşdırılıb ki, minlərlə kamera maşınların nömrələrini
tanıyır və onların hərəkətini izləməyi asanlaşdırır. Hətta smart video texnologiyası
vasitəsilə insanların sifətini də göstərir. Bununla yanaşı Nəqliyyat Nazirliyi də
bütün respublika üzrə kameralar quraşdırıb.
Ancaq RATİ xatırladır ki, bu qədər kameraların olduğu ölkədə jurnalist Rafiq
Tağı qətlə yetirildiyi ərazidə olan kameraların görüntüləri təqdim edilmədi.
Istintaq orqanları bu görüntülərdən istifadə etmədi. Rafiq Tağının qətl işini
araşdıran qrup həmin ərazidə olan kameranın görüntülərini istəyən zaman
bildirdilər ki, həmin gün o ərazidə olan kamera işləməyib. Bu isə nəzarət
tədbirlərinin əsl məramı ilə bağlı suallar doğurur.
IMEI nömrələrin məcburi qeydiyyatı
1 may 2013-cü il tarixindən etibarən mobil cihazların qeydiyyatına start verilib.
Şəxsi istifadə məqsədi ilə ölkə ərazisinə gətirilərək istifadə olunan
(respublikamızın mobil operatorlarının SİM kartları vasitəsi ilə) hər bir mobil
cihazın IMEI nömrəsi həmin cihazın şəbəkədən xidmət almağa başladığı tarixdən
ən geci 30 (otuz) gün müddətində qeydiyyata alınmalıdır. Hər bir cihazın
Beynəlxalq Mobil Cihazı Eyniləşdirmə kodu (IMEI) Mərkəzi Poçtda qeydə
alınmalıdır. Daha bir narahatlıq doğuran tələb isə qeydiyyat zamanı telefon
sahibindən şəxsiyyət vəsiqəsinin tələb olunmasıdır, halbuki, 1996-cı ildən
Azərbaycanda olan mobil operatorlar insanlar mobil nömrə alarkən onların pasport
məlumatlarını götürür və nömrə alan şəxsin adına olur. Telefon sahibinin bu
prosedura əməl etmədiyi təqdirdə onun cihazı yerli şəbəkədən təcrid olunur.
Mobil cihazların qeydiyyatının aparılmasında məqsəd kimi keyfiyyət əmsalları
aşağı olan və insan orqanizmi üçün zərərli elektromaqnit şüalanmaları yayan (xalq
arasında “pirat” kimi tanınan) mobil cihazların ölkəyə idxalının qarşısının alınması
göstərilib. Həmçinin, IMEI kodlar GSM şəbəkə vasitəsilə telefonun etibarlı olub-
olmadığını müəyyənləşdirmək və telefonun oğurlanması zamanı onu istifadəyə
yararsız hala salmaq üçün istifadə oluna bilər.
RATİ bu tədbirləri şəxsi həyatın toxunulmazlığı hüququnun pozulması hesab edir
və bildirir ki, bu tədbirlər məcburi deyil könüllü xarakter daşımalıdır.
Dostları ilə paylaş: |