Rəy verənlər: f e. d prof. Ş. M. Məmmədov
Yüklə 3,72 Mb. Pdf görüntüsü
|
yalnız vəziyyət,yalnız qavrama xarakteri daşıyır. Yalnız bundan sonra şəxsiyyət dərk edir ki, bədən ölmüşdür. Klinik ölüm uzun müddətli olmur. Qayıdanların əksəriyyəti orada işıqlı, gözəl və rahat anlar yaşadıqlarını deyirlər. Az adam qayıtmaq istəyir- ancaq sonralar orada nə baş verir? Eyni zamanda cəhənnəmin əzabını görüb qayıdanlar da olmuşdur, intihar edənlərin taleyi də sevincli deyildir. Moris Rovlinq “ Ölümün qapısı arxasında ” kitabında klinik ölüm vaxtı cəhənnəmə düşən pasient haqqında yazır. O, bu dünyaya bir neçə dəfə qayıtmışdır- hər dəfə də qorxulu halda burada saxlanılmasını xahiş etmişdir- belə ki, cəhənnəmə qayıtmaq istəməmişdi. Tam sağalandan sonra onun yaddaşından bütün xatirələr silinmişdir. Axirət dünyasında substansiyanın bütün qanunları pozulmuşdur-orada divardan keçmək olur, toxunma hiss edilmir, ani uçmaqla istənilən yerdə olmaq olar. Bu dünyada zaman və məkana
münasibət başqadır; burada məkanın
da özünəməxsusluğu var. Ruh bu dünyada xoşladığı insanlarla axirətdə görüşə bilər- doğmalar ruhun xoşuna gəldiyi yaşda ona görünürlər. Oradan qayıdanların təsvir etdiklərindən çox şeyi qəbul etmək çətin olur. Onlar özləri bunu başa düşürlər. “Mən başa düşmürəm ,bu olmuşdur,ancaq bu ola bilməzdi. Bu mövcud olması mümkün olmayan bir şey idi, ancaq mövcud idi”. Həmin anda sağ olanlarla əlaqə alınmır. Ölən bədəni üzərində aparılan əməliyyatları müşahidə edir. Ancaq o belə hesab edir ki, cərrahiyə əməliyyatı lazım deyil, belə ki, 0 özünü onsuz da yaxşı hiss edir-o bunu həkimə demək istəsə də heç nə alınmır. Ruhdan ayrılan bədəndə hissiyyat olmur, ancaq ruh hər şeyi hiss edir və görür. O biri dünyaya keçənlər özlərini real aparırlar, onlar eşidir, görür və başa düşürlər. Ancaq burada olan vəziyyət başqa cürdür: heç kim onu təsvir edə bilmir. Maraqlı odur ki, ruhun gönnə, eşitmə, başa düşməsi güclənir,o,ətraf aləmi daha yaxşı dərk edir. Ruhu aldatmaq qeyri mümkündür. Ruh hər şeyə qarşı biganə deyildir-o doğmalarına məhəbbətlə yanaşır, qoyub getdikləri 26
uşaqlar üçün darıxır. 0 biri dünyaya keçəndən sonra şəxsiyyət əvvəlki kimi qalır. O biri tərəfdə ləngiyənlərdə ali bilik yaranır- bu' bilik yarananda (nurlanma) o, keçmiş, bu gün və gələcəklə bağlı istənilən məlumatları bilir. Ruh bədənə qayıdan kimi onun super bilikləri yox olur-orada az müddət qalanlarda bu bilik olmur. Oradan qayıdanlardan heç kim ölümün qorxulu olduğunu demir. Orada heç kəsi heç nə qorxutmur, heç bir təhlükə yoxdur. Bəzi ölənlərdə bədəndən ayrılandan dərhal sonra qorxu yaranır, o bədənə adi həyata qayıtmaq istəyir. Ancaq bu vəziyyət qısa müddətli olur-vaxt uzandıqca axirət dünyası onun daha çox xoşuna gəlir, orada həmişəlik qalmaq istəyi yaranır. Bəziləri elə düşünür ki, öz arzuları ilə geri qayıtmışlar, digərlərinə görə onları Allah geri qaytarmışdır. Bədənə girəndən dərhal sonra ruh özünü narahat hiss edir, ona soyuqdur-lakin tezliklə hər şey keçib gedir. Bir çox tədqiqatçılar belə hesab edirlər ki, klinik ölüm vaxtı görünənlərin hamısının psixoloji izahı var. Ruhun varlığına inananlar klinik ölüm vaxtı səyahət edənlərdə belə bir illyuziya yaranır ki, onlarda “nurlanma” baş verir, yəni onlar üçün istənilən bilik, istənilən məlumat dərk ediləndir. Bədənə qayıdandan sonra hər şeyi əhatə edən bilik duyğusu qalsa da onun məzmunu yox olur. A Çernyaxovsi 1980-cı ildə “Elm və din” Jurnalında Moskvada on iki gün ərzində 80 dəfə ölüb dirilən xəstə Maksimov haqqında yazı dərc etmişdir. Reanimasiya üzrə mütəxəssis professor Neqovski klinik ölüm keçirən 45 xəstə ilə söhbət etmiş və onlar axirət dünyasındakı keçirdikləri hissləri xatırlamamışlar. Maraqlıdır ki, Moskva və Sankt-Peterburq xəstəxanalarında reanimatorlar arasında aparılan sorğu qəribə nəticə vermişdir: həyata qayıdanlardan heç biri öz bədənini tərk etdiyini, hansısa tunellə getdiyini və nurlu bir varlıqla görüşdüyünü xatırlamır. Bəs bu necə ola bilər? ABŞ və Rusiyada klinik ölüm keçirənlərin hesabatları niyə fərqlidir? Yəni doğrudanmı ABŞ-da klinik ölüm keçirənlər nurlu varlıqla görüşür, Rusiyada gedənləri isə heç kim qarşılamır? Məsələ 27
görünür ondadır ki, ABŞ-da ölüm vaxtı ruhun bədindən ayrılması haqqında təsəvvürlər geniş yayılmışdır. Bu cür baxışlar uzun illər ərzində orada kütləvi informasiya vasitələri ilə, televiziya və radio vasitəsi ilə geniş təbliğ olunurdu. Bu ideyanın mənbəyi isə ölüm vaxtı ruhun bədəndən ayrılması haqqında hələ qədim dövrlərdə yaranan baxışlardır və bu “Ölülər kitabı’mda bizə gəlib çatmışdır. Bu kitabın süjetini xristianlar dəqiq təkrar edirlər. Maraqlı nədir? Bu kitab da həm də reinkarnasiya ,yəni ruhun bədəndən bədənə keçməsinin təsviri olsa da xristianlar, daha geniş mənada desək xristian mədəniyyətinin daşıyıcıları bu məsələ haqqında heç nə demirlər. Maraqlıdır görəsən niyə? Bəlkə ona görə ki, bu baxış xristian dünyagörüşünə uyğun gəlmir, xristianlıq ruhun yenidən doğulmasını qəbul etmirlər. Ona görə də görünmələr obyektiv xarakter daşımayıb insanın doğulub fomıalaşdığı ictimai və mədəni mühitlə sanki proqramlaşdırılır. Elmi nöqte- yi nəzərdən bütün bu ruhun və axirət dünyasının mövcud olması haqqında məlumatlar can vennonin birinci mərhələsində klinik ölüm vaxtı psixioloji proseslərin təsviri ilə məhdudlaşır. Təsvir olunan hadisələrin bir çoxu-tuneldə işıq, ona doğru uçmaq “yuxarıdan” baxmaq -məhz bu mərhələ üçün xarakterikdir-axirət dünyasına inananlar bunu reallıq kimi qəbul edirlər. Can vermə vaxtı beynin oksigen aclığı baş verir və beyindən bəzi kimyəvi maddələr ayrılır. Nəticədə bəzi adamlarda ikiləşmə, bədəndən çıxma halları baş verir və möminlər bunu ruhun bədəndən ayrılınası kimi qəbul edirlər. Bunun nəticəsində şüurun vəziyyətinin dəyişməsi isə hansısa tunellə hərəkət etmək hissi yaranır. Maraqlıdır ki, ölümün ikinci mərhələsindən sonra-bioloji ölüm-bir nəfər belə geri qayıtmamışdır. Bu halın olması təbiət qanunlarına zidd olardı. Bu hal olmadığına görə ruh haqqında ideyanı, əbədi yaşamağı heç kim qəbul etmir. Axirət dünyası haqqında baxışlara kütləvi informasiya vasitələri ilə yanaşı, həm də, necə deyərlər ictimai sixariş və ya 28
Yüklə 3,72 Mb. Dostları ilə paylaş:
|