Roman, povestlər
Yüklə 3 Mb.
|
80 qabarıb-enirdi. Sonra üzüstə çevrildi, torpağa sərilib quyu qazmağa başladı. Təhminə sumkanı açıb yuxa, göyərti, qırmızı turp, ar pendir çıxartdı. Kiçik salfeti sərdi. Həmişə kefdə-damaqda yaşayan bu məclislər gözəli elə bir evdarlıqla süfrə açırdı ki, Zaur ona sonsuz bir təəccüblə baxırdı. —Mən heç bilməzdim ki, səndə belə evdarlıq damarı var. —Bayaq dedim, yenə də təkrar edə bilərəm ki, sən hələ çox şeyi bilmirsən. Bax, məsələn, bilmirsən, mən bu sumkada sənə nə sürpriz hazırlamışam. Zaurun barmaqları qazdığı quyuda suya çatdı. Başını qaldırıb: —Nə sürpriz? — deyə soruşdu. Təhminə cavab vermədən əlini sumkanın içinə salladı. Tünd rəngli bir şüşə çıxartdı. —Moskvadan gətirmişəm, — dedi. — Bir il idi gizlədib saxlamışdım. Sənin qismətin imiş. Fransız konyakıdır. "Kamyu". Düzdür, konyakı belə zakuskayla içməzlər, amma daha keçib. "Vallah, bəhməz almışam, bal çıxıb, — deyə Zaur düşündü və öz-özünə zarafat elədi. — bax Zaur kişi, almaq-boşamaq söhbəti olmasın". —Nəyə gülürsən öz-özünə? —Heç, vallah, Təhminə, səndən bircə dənədir. Sonra günəş qürub etməyə başladı. Paslı qürub dənizə də pas saldı. Sonra içdilər. Bir də içdilər. Bir də. Bir də. Sonra ay çıxdı. Sonra Zaur qolunu Təhminənin boynuna saldı. Təhminə onun qolunu şarf kimi boynundan açdı. —Dayan, — dedi, — dayan. Sən fotoqrafsan, gərək biləsən, məhəbbət də foto kimi qaranlıqda aşkar olur. Sonra Təhminə: —Gəl gecəni burda qalaq, — dedi.
81 Zaur cəmisi dörd qədəh içmişdi və düşündü ki, keçən ay iki yüz manat verib "Moskviç"inə ölüm-zülümlə dörd dənə qəttəzə "yaroslavski pokrışka" alıb. Bu çöllü-biyabanda qalsalar, gecə gəlib maşını tamam soyub-talaya bilərlər. Əlbəttə, o, idmançıdır. Ştanqadan dərəcəsi var. İkisini-üçünü şil-küt eləyə bilər. Amma birdən dəstəylə gəldilər, silahla? Sonra o bir qədəh də içdi və: —Gözəl fikirdir, — dedi, — qalırıq gecəni burda. Sonra Təhminə uşaqlığından danışmağa başladı. Üçüncü sinifdə oxuyanda bir rəfiqəsi onu ərlə arvad arasındakı əlaqələrdən, uşaqların doğulmasından agah edib. — Axmağın birisi, — dedim, — sənin öz atan—anan belə eləyir, mənim atam-anam heç vaxt belə iş tutmaz. O, sırtıq-sırtıq üzümə baxdı, güldü: — Axmaq sən özünsən, — dedi. — Bəs onda sən necə dünyaya gəlmisən, hə, necə? Mən onunla dalaşdım, küsüşdük. Amma düşünüb bildim ki, düz deyir. Cürbəcür şeylər yadıma düşdü. Neçə gün ata-anamın üzünə baxa bilmirdim. Elə hey soruşurdular ki, qızım, sənə nə olub? Cavab vermirdim. Ürəyimdə deyirdim ki, nə olub, nə olub? O olub ki, sizdən zəhləm gedir, utanmazlar! Sonra Zaur dedi ki, yenə ər-arvad, uşaq söhbəti salma, içirəm sənin sağlığına. Təhminə: —Mən də sənin sağlığına, — dedi, — uşaq istəmirəm, ancaq səndən istərdim. Zaur dedi ki, xeyr, bağışlayacaqsan, sonra əlavə etdi ki, heyf duz yoxdur. Turpu duza batıranda ayrı ləzzətdir. Sonra ulduzlar çıxdı və Təhminə dedi ki, elə bil göyə duz səpiblər. Duzlayıblar göyü elə bil, duzu səninçün səpiblər, batır turpu ulduzlara, ye, Zaur dedi ki, onda ulduzları hər nə istəsən, təsəvvür etmək olar, məsəlçün, tum. Təhminə dedi ki, əlbəttə, olar, gəl götürək ulduzları çırtlayaq. Tamam qaranlıq oldu və Zaur əlini Təhminənin paltarındakı
82 düymələrə atdı. Təhminə onun əlini kənara çəkib dedi ki, dayan, sənə bir nağıl danışım. Zaur da dedi ki, nağıl istəmirəm, səni istəyirəm. Təhminə də dedi ki, elə bu nağıl mənim özüm haqqındadır. Bu nağılı ona nənəsi danışıb, lap çoxdan. Əsliynən Kərəmin nağılıdır. Deyir, toy günü Əslinin atası Əsliyə bir paltar bağışlayır. Bax lap bu mənim paltarım kimi yaxadan dizəcən düyməli. Sən demə bu paltar tilsimlənibmiş. Toy gecəsi Kərəm gəlib bir-bir düymələri açır, axırıncı düyməyə çatanda, bütün düymələr təzədən bağlanır. Zaur dedi ki, çox sarsaq nağıldır. Kərəm də əfəlin biriymiş, heç vacib deyil ki, axırıncı düyməni açasan. Təhminə dedi ki, elə əsl sarsaq sən özünsən, nağıl isə dahiyanə nağıldır, özü də lap mənim haqqımdadır. Çoxları elə bilir ki, mənim bütün düymələrimi açıblar, qalır lap axırıncı, mən isə təzədən yaxamacan düymələnib kilidlənirəm. Zaur dedi ki, zərər yoxdur, açarıq düymələrini. Təhminə dedi ki, belə sitizə gülmə, sənə yaraşmır, belə güləndə sən də başqalarına oxşayırsan. Amma mən istəmirəm ki, sən onlara oxşayasan. İstəyirəm sən heç kəsə oxşamayasan. İstəyirəm ki, səndən uşağım olsun. Sənə oxşasın, amma sən heç kəsə oxşama. Zaur dedi ki, əşi, nə uşaq-uşaq salmısan! Belə uşaq istəyirsən təşkil elə də, maşallah ərinə nə gəlib. Yoxsa ərin... Təhminə qədəhdəki konyakı Zaurun başına tökdü və dərhal peşman oldu. Dedi ki, heyf o konyakdan, sənin boş başına tökülməkdənsə, mənim qarnıma getsəydi daha yaxşı olardı, hər şeyi unudardım. Sonra Təhminə əyilib onun üzündən öpdü və dərhal kənara sıçradı, — vəssalam, — dedi, — mənə yaxın gəlmə. Sonra dedi ki, əgər uşaq istəsəydim on səkkiz yaşında olanda doğardım. Dedi ki, on səkkiz yaşında mən uşaq saldırmışam. Dedi ki, bu mənim ilk eşqim idi. İlk və son eşqim. Sonra Təhminə ilk və son eşqini danışmağa başladı. Dedi ki, on altı yaşında olanda o adama rast gəlib. Onun adını
Yüklə 3 Mb. Dostları ilə paylaş:
|