Şahlar şahbaz oğlu şƏRİfov
Yüklə 6,91 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- “Və əgər şəhərlərdə və kəndlərdə yaşayan camaat iman gətirib təqvalı ol salar yerin və göyün bərəkətləri onlar üçün açılar (onlara verilər). Am
- “Və bu dəstədən o kəslər ki, zülm etdilər, öz pis əməllərinin cəzasına ça- ta caqlar və heç vaxt İlahi əzabın cəngəlliklərindən qaça bilməyəcəklər”.
- “İtaət etmək üçün haqqa hidayət edən şəxs layiqlidirmi, ya özü hida- yət olmayan şəxs Məgər ki (başqası tərəfindən) hidayət oluna Sizə nə
- “Allah tərəfindən gəlmişik, Allaha doğru da qayıdacağıq”.
622
“And olsun Allaha! Səhəri sizin dünyanı, sizin kişiləri bəyənmədiyim hal- da açdım. Sizin kişiləri düşmən bilirəm, çünki onları öz dilimin altında yoxla- yıb, ağzımdan tulladım və onları sınaqdan sonra tanıdım. Sizin kişilərin əvvəllər İslamın inkişafı yolundakı fəallığı, sonradan isə bu məsələdə süst olmaları, iman gətirdikdən sonra dindən çıxıb dünyəvi həvəslərə aludə olaraq azğınlaşmaları çox çirkindir. Nə qədər çirkindir bu dəstə və onlar üçün İlahi əzab. Vay olsun onlara ki, rəhbərlik və imamlıq məqamını möhkəm risalət dağlarından aldılar, nübuvvət və hidayət köklərini və Cəbrayılın nazil olduğu yeri haqqın sahibindən məhrum et dilər. Bilin ki, sizin kişilərin əməlləri, İslam üçün aşkar bir ziyandır. Çünki onlar Əlidən (ə) üz çevirdilər. And olsun Allaha! Əlinin (ə) qılıncı meydanda iti və kəsərli olub. O, ölümdən qorxmurdu, öz qüdrətli əlləri ilə düşmən cəngavərlə- rini fəlakət torpağına atıb məhv edirdi. Allaha and olsun! Əgər onlar ümmətin ida rəsini Əliyə (ə) tapşırsaydılar, o, hər yolundan azanı hidayət edərdi. Əli (ə) aşkar hüccətdən qaçanları qaytarardı. O camaatı haqqa tərəf elə sövqləndirərdi ki, haqqa üz tutanların nə ağzı yaralanar, nə də yorulardı. Əli (ə) onları çoxlu, həm də ətirli şəlalələrə varid edərdi. O şəlalələrin suyu və ətrafı saf, pak olardı. Bəli, Hz.Əli (ə) onları məhz bu cür sularla sirab edərdi. Hz.Əli (ə) özü on- la rın dünyasından bəhrələnmədiyi bir halda nəsihət edərdi. Məqamını öhdəsinə gö türsəydi, doğru və yalançı, təqvalı və həris insanlar bir-birindən fərqlənər- dilər.
ta caqlar və heç vaxt İlahi əzabın cəngəlliklərindən qaça bilməyəcəklər”. 905
Zəmanəyə bax! Ey kaş biləydim ki, bu camaat nəyə və kimə arxalanıb belə ailəyə təhqir və zülm edib pis yol seçdilər?! Onlar bizə zülm etdilər və bizə kömək etmədilər. And olsun Allaha, möh- kəm qanadları buraxıb toyuq qanadlarına yapışdılar. Kül olsun elə başlara ki, sa hibləri yaxşı iş gördüklərini güman edirdilər, amma cahil tamahkardırlar. “İtaət etmək üçün haqqa hidayət edən şəxs layiqlidirmi, ya özü hida- yət olmayan şəxs? Məgər ki (başqası tərəfindən) hidayət oluna? Sizə nə olub? Necə də (batil) hökm verirsiniz?” 906
904 Əraf surəsi, ayə-96. 905
Zümər surəsi, ayə-51. 906
Yunis surəsi, ayə-35.
623
Bilin! Canıma and olsun, sizin bu hərəkətiniz çox çəkməz, vaxt gələr ki, sona yetər. Cəza vaxtı çatdıqda azğınlar öz layiqli cəzalarını alarlar. Gələcək nəsillər isə özlərindən qabaq yaşayanların aqibətinə baxar, ibrət götürər. Fit
nə və bəla gözləyin, özünüzü iti qılınclar, zalımlar səltənəti, ümumi hərc-mərcliyə hazırlayın. Zalımlar sizi çalıb-çaparlar, sizin üçün çox az bir şey qoyar lar. Sizin cəmiyyətinizi qətlə yetirərlər. O vaxt düzgün rəhbərlik xəttin- dən ayrıldığınız üçün həsrət çəkərsiniz. Sizin qəlbləriniz kor olubdur.” Hz.
Fatimənin (s.ə) görüşünə gələnlər Həzrətin sözlərini öz ərlərinə çatdırdılar. Mühacir və ənsar böyüklərindən bəziləri üzr istəmək üçün Hz.Fatimənin (s.ə) hü- zuruna gəlib belə ərz etdilər: Ey dünya qad ınlarının Xanımı! Əgər Əli (ə) xilafət məqamını tez bildirsəy- di, biz ona beyət edərdik və başqa heç kimin ardınca getməzdik. Amma Əbu Bəkr qabağa düşdü, nəticədə, biz də ona beyət etmişik. Hz.
Fatimə (s.ə) onların cavabında buyurdu: “Məndən uzaqlaşın. Artıq sizin üçün üzr gətirməyə bir bəhanə qalmayıb- dır. Göstərdiyiniz süstlük, laqeydlik və günahınızdan sonra üzrxahlığa yer yox- dur. Niyə əvvəldən aldandınız? 907
Hz. Fatimənin (s.ə) vəsiyyəti Qəttal Nişapuri “Rövzətul-vənzin” kitabında belə yazır: “Hz.Fatimə (s.ə) qırx gün yataqda xəstə oldu və ondan sonra dünyasını dəyişdi. Ölümün yaxınlığını hiss etdikdə Ümmü Əyməni, Əsma binti Umeysi və Hz.Əlini (ə) istədi. Onlar Xanımın (s.ə) yanına gəlikdə o, Hz.Əliyə (ə) belə buyurdu: “Ey əmim oğlu! Ölüm xəbəri mənə çatıb. Elə bilirəm ki, az bir müddətdən son ra atam Peyğəmbərə (s) qovuşacağam. Ürəyimdə olanı sənə vəsiyyət edirəm”. Hz. Əli (ə) buyurdu: “Ey Peyğəmbərin (s) qızı, istədiyini vəsiyyət elə.” O vaxt Əli (ə) Hz.Fatimənin (s.ə) baş tərəfində oturmuşdu. Evdə olanlara isə buyurdu: “Bizi tək buraxın.” Onlar tək qaldıqdan sonra Hz.Fatimə (s.ə) buyurdu: “Ey əmim oğlu! Mənimlə evləndiyin gündən məndən xəyanət və yalan gör məmisən. Mən heç vaxt sənə qarşı çıxmamışam.” Hz. Əli (ə) buyurdu: “Xeyr, heç vaxt səndən elə şeylər görməmişəm. Sən həmişə ayıq, sevimli və əziz olmusan. Sənin Allah dərgahında olan xofun səni öz müxalifin kimi məlamət etməkdən daha çoxdur. Səndən ayrılmaq mənə çox çətindir. Amma nə edək ki, ölümə çarə yoxdur. And olsun Allaha! Elə bil, Peyğəmbərin (s) şəha- dət müsibəti mənim üçün yenidən təkrarlanır. Səndən ayrılmaq və sənin yoxlu- ğun çox böyük bir müsibətdir. “Allah tərəfindən gəlmişik, Allaha doğru da qayıdacağıq”. Bu, çox acı bir müsibətdir. 907 Ehticavi- Təbərsi, I cild, səh-147.
Yüklə 6,91 Mb. Dostları ilə paylaş:
|