Şahlar şahbaz oğlu şƏRİfov
Yüklə 6,91 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- Vəhəb ibn Abdullah və Müslim ibn Ovsəcənin şəhadəti
181
Həmin gecə yəni Aşura gecəsi İmam (ə) əshabını bir yerə yığıb buyurdu: “Mən Allahıma çətinliyə və rahatlığa görə şükürlər edirəm. Ey Rəbbim, bizi nübüv vət şərəfi ilə əzizlədiyin üçün sənə şükür edirəm. İlahi, sən bizə eşidən qulaq, gö rən göz və agah ürək verdin. İlahi, bizi sənə şükür edənlərdən qərar ver.” Sonra üzünü əshabına tutaraq belə buyurdu: “Mən sizdən vəfalı və sizdən yaxşı əshab tanımıram. Öz əhli-beytimdən yaxşı əhli-beyt tanımıram. Allah sizə xeyir versin. İndi isə bilin və agah olun ki, mən bu camaat haqqında ayrı cür gü
man edirdim. Mən elə güman edirdim ki, onlar mənə itaət edib tabe ola- caq
lar. İndi isə o xəyal alt-üst olub. Ona görə də, öz beyətimi sizdən geri götü- rü rəm və sizi öz ixtiyarınıza qoyuram. İstədiyiniz yerə gedə bilərsiniz. Çünki bu camaat məni axtarır və məni ələ keçirəndən sonra heç kimlə işləri olmaz.” İmamın (ə) bu sözlərindən sonra Zəhhaq ibn Abdullah Məşriqi İmamı və onun səhabələrini tərk etdi. Digər səhabələrin hamısına xeyir-dua verən İmam Hüseyn (ə) onlara cənnətdə olan yerlərini göstərdi. Elə ki, Ömər ibn Sədin qoşunu atlara minib döyüşə hazırlaşdılar, İmam Hüseyn
Bü reyrə qulaq asmayıb, onun sözlərindən faydalanmadılar. Sonra İmam (ə) özü atına minib onların müqabilində dayandı. Hz.Hüseyn (ə) Allaha həmd səna edib Hz. Peyğəmbərə, mələklərə, digər peyğəmbərlərə və mürsəllərə salavat gön
dərdikdən sonra vəfasız Kufə xalqına buyurdu: “İndi bilin və agah olun, zi- na zadə oğlu zinazadə, yəni İbn Ziyad məni iki yol arasında qoyub; ya qılıncımı çəkib mübarizə meydanında vuruşum, ya da zillət paltarını əynimə geyim. Zil- lət biz əhli-beytdən uzaqdır. Allah və Rəsulu buna razı olmaz. İndi mən sizə höc cətimi tamamladım. And olsun Allaha, məndən sonra piyadanın ata mindiyi za man qədər diri qalmayacaqsınız. Əgər mənə möhlət verməyib üstümə hücum et səniz, mən də Allahıma təvəkkül etmişəm. Allah mənim və sizin Rəbbinizdir. Hər bir canlının taleyi onun qüdrəti altındadır.” Sonra İmam (ə) sözlərinə belə da vam etdi: “Ey mənim Rəbbim, səmanın yağışını bu camaatdan kəs. Onlara elə bir qıtlıq göndər ki, Hz.Yusifin (ə) zamanında misirliləri onunla imtahan et- din. Onlara Səqif qulamını hakim et. Qoy onlara ölümün acı şərbətini dadız- dırsın. Çünki onlar bizi aldatdılar və bizə kömək etməkdən boyun qaçırdılar.” Bu xütbədən sonra İmam Hüseyn (ə) Ömər ibn Sədi yanına çağırıb buyurdu: “Ey Ömər, sən məni qətlə yetirmək istəyirsən və belə güman edirsən ki, bunun mü qabilində zinazadə oğlu İbn Ziyad səni Rey və Curcan məmləkətinə hakim təyin edəcək. And olsun Allaha, sən öz məqsədinə çatmayacaqsan və o iki məmləkətin təbrik gününü görməyəcəksən. Sanki mən sənin başını görürəm Ku fədə ağacın başına keçiriblər və uşaqlar ona daş atırlar.” Hz.Hüseynin (ə) bu sözlərindən qəzəblənən Ömər ibn Səd qoşununa tərəf qa yıdıb dedi: “Nə vaxta qədər gözləyəcəksiniz? Hüseynə və onun əshabına yax şıca həmlə edin. Bu mənzərəni görən Hürr ibn Yezid Ömər ibn Sədə yaxınlaşaraq soruşdu: “Sən Hüseynlə müharibə etmək fikrindəsən?! Ömər dedi: “Bəli, and olsun
182
Allaha elə bir müharibə edəcəyəm ki, ən azı başlar və qollar bədəndən ay- rılacaq. Bu sözlərdən sonra dostlarından ayrılan Hürr ibn Yezid, İmam Hüsey- nin
dərgahına tövbə edirəm, mənim tövbəmi qəbul et!” Sonra üzünü İmam Hüsey- nə (ə) tutaraq dedi: “Mən həmin şəxsəm ki, sizin Mədinəyə qayıtmağınıza ma- ne oldum. İndi tutduğum əməlimdən peşmanam, Allah dərgahına tövbə etmək is təyirəm. Görəsən tövbəm qəbul olunacaqmı? Həzrət buyurdu: Bəli, Allah sə- nin tövbəni qəbul edəcək, düş atdan. Hürr dedi: Sənin yolunda at üstündə vu- ruşmaq piyada vuruşmaqdan daha yaxşıdır. İmam (ə) buyurdu: “Allah sənə rəhm eləsən, istədiyini et.” Hz.Hüseynin (ə) icazəsindən sonra döyüş meydanına gedən Hürr ibn Yezid düşmənin bir neçə əsgərini öldürdü. Bu zaman Həsin ibn Təmim üzünü Yezid ibn Süfyana tutub dedi: “Ey Yezid, bu həmin Hürrdür ki, sən onu öldürmək is- təyirdin. İndi o, meydandadır, onunla mübarizəyə çıx.” Bu sözlərdən sonra Ye- zid döyüşə çıxsa da Hürr tərəfindən cəhənnəmə vasil edildi. Bunu görən Ömər ibn Səd Həsin ibn Təmimə əmr etdi ki, İmamın (ə) əshabını oxa tutsunlar. Nəti- cədə onların atlarını həlak etdilər və süvarilər piyada qaldılar. Bu vaxt Ömər ibn Sədin qoşunundan bir dəstə Hürrə həmlə edərək onu şəhid etdilər. Onun ya nına gələn İmam Hüseyn (ə) buyurdu: “Ey Hürr, doğrudan da sən adlandırıl- dığın kimi Hürrsən. Sən dünya və axirətdə azadsan.” Hürrün şəhadətindən sonra meydana çıxan Büreyr ibn Xüzeyrdə Rəzi ibn Mun qiz Əbdi və Kəb ibn Cabir tətəfindən şəhid edildi. Hürr ibn Yezidin şəhadətindən əvvəl İmamın (ə) əshabından şəhid olanla- rın adları belədir: Nüeym ibn Əclan, İmran ibn Kəb ibn Haris Əşcəi, Hənzələ ibn Əmr Şeybani, Qasit ibn Züheyr, Muqsit ibn Züheyr, Kənanə ibn Ətiq Tağ- libi, Əmr ibn Zübeyə ibn Qeys Təmimi, Zərcamə ibn Malik Tağlibi, Amir ibn Müs lim Əbdi, Seyf ibn Abdullah ibn Malik Əbdi, Əbdürrəhman ibn Abdullah Ərhəbi Həmdani, Hübab ibn Amir Teymi, Əmr Cundui, Hulas ibn Əmr Əzdi Ra sibi, Nöman ibn Əmr Əzdi Rasibi, Səvvar ibn Əbu Ümeyr Nəhmi, Əmmar ibn Əbu Səlamət, Əmir ibn Həmiq, Məsud ibn Həccac və oğlu Əbdürrəhman, Zü heyr ibn Bişr Xəsəmi, Əmmar ibn Həssan, Müslim ibn Kəsir Əzdi, Züheyr ibn Süleym Əzdi, Condəb ibn Hücr Kindi, Cənadə ibn Kəb Ənsari, Salim ibn Əmr, Qasim ibn Həbib Əzdi, Bəkr ibn Həyy Teymi, Ümeyyə ibn Səd Tai, Ab- dullah ibn Bişr, Bişr ibn Əmr, Həccac ibn Bədr, Qənəb ibn Əmr, Aiz ibn Mü- cəmmi, Əsləm ibn Əmr, Müncih ibn Səhm, Səd ibn Hərs, Həsr ibn Əbu Neyzər və Hərs ibn Nəbhan.
Vəhəb ibn Abdullah anasının təhriki ilə atını döyüş meydanına sürüb kafir- lərdən bir neçəsini öldürdü. Sonra anasının yanına qayıdaraq soruşdu: “Məndən ra zısanmı?” Anası belə cavab verdi: “İmamın (ə) qarşısında şəhid olmayana qə- dər səndən razı olmaram.” Anasının bu sözlərindən sonra meydana qayıdan Və- Yüklə 6,91 Mb. Dostları ilə paylaş:
|