183
həb 19 süvari və 12 piyadanı qətlə yetirdi və sonda onun hər iki əlini kəsdilər. Bu
mənzərəni görən anası döyüş meydanına gedərək dedi: “Ey Vəhəb, nə qədər
qüd
rətin var, Hz.Peyğəmbərin (s) hərəmini düşməndən qoru.” İmamın (ə) göstə-
ri
şi ilə qadın geri qayıtdıqdan sonra Vəhəb döyüş meydanında şəhid oldu.
Vəhəb ibn Abdullahın şəhadətindən sonra Müslim ibn Ovsəcə döyüş mey-
dan
ına getdi. Bütün qüvvəsi ilə vuruşduqdan sonra atdan yerə düşdü. Bu vaxt
İmam Hüseyn (ə) və Həbib ibn Məzahir onun yanına gəldilər. İmam (ə) Müsli-
min bağışlanmasını Allahdan istəyib bu ayəni oxudu:
“Onların bəziləri öz
əhdlərinə vəfa etdilər (şəhid oldular) və bəziləri şəhadətə yetişmək üçün in-
ti
zar çəkirlər, onlar əhdlərinə vəfa edib sözlərindən dönmədilər.”
254
Həbib
irəli gəlib dedi: “Sənin ölümün mənim üçün çətindir, amma şəhid olub cənnətə
get
diyinə görə səni təbrik edirəm. Müslim zəif səslə dedi: “Allah səni sevindir-
sin. Sonra İmam Hüseynə işarə edib Həbibə dedi: “O həzrətə kömək etməyi və
onun yolunda vuruşub şəhid olmağı sənə vəsiyyət edirəm. Bu sözlərdən sonra
Müs
lim şəhadətə qovuşdu. Onun qatili Müslim Zübabi və Əbdürrəhman Bəcə-
lidir.
Müs
limdən sonra döyüş meydanına gedən Əmr ibn Qurtə də şəhadət şərbə-
tini içdi.
Həbib ibn Məzahir və Səid ibn Abdullahın şəhadəti
Həsin ibn Təmimin döyüş meydanında olduğunu görən Həbib ibn Məzahir
irəli gedərək onu lənətlədi. Bu vaxt Həsin və adamları Həbibə hücum etdilər.
Bəni Təmim qəbiləsindən olan Büdeyl ibn Süreym ona həmlə edib qılıncla
onun başına vurdu. Həmin qəbilədən olan digər bir şəxs isə nizə ilə vurub Hə-
bi
bi atdan saldı. Həsin ibn Təmim qılıncı Həbibin başına vurub onu şəhid etdi.
Sonra
atdan düşərək onun başını bədənindən ayırdı.
Bu arada namaz vaxtı olduğu üçün İmam Hüseyn (ə) Züheyr ibn Qeynə və
Səid ibn Abdullaha buyurdu: “Mənim qarşımda dayanın ki, zöhr namazını qı-
lım.” Onlar İmamın göstərişinə əsasən özlərini düşmənlərin oxlarına və nizələ-
rinə hədəf qərar verdilər. İmam (ə) əshabın yarısı ilə zöhr namazını xof namazı
ki
mi (iki rükət) qıldı. Bu vaxt Səid ibn Abdullah qılınc, nizə və ox zərbələri nə-
ti
cəsində yıxılaraq dedi: “İlahi, bu camaata Ad və Səmud tayfalarına lənət etdi-
yin kimi lənət et. Ey mənim Rəbbim, mənim salamımı Peyğəmbərə yetir. Mənə
ye
tişən bu qılınc və ox yaralarının ağrısını ona bəyan et.”Səid bu sözləri deyib
şəhadətə qovuşdu.
Züheyr ibn Qeynin, Nafe ibn Hilalın, Əbdürrəhman və Abdullah Qifa-
ri
nin şəhadəti
Səid ibn Abdullahın şəhadətindən sonra döyüş meydanına gedən Züheyr
ibn Qeyn, Məhəmməd ibn Əbu Talibin nəql etdiyinə görə düşmən dəstəsindən
254
“Əhzab” surəsi, ayə-23.
184
12 nəfəri cəhənnəmə göndərdi. Bunu görən Kəsir ibn Abdullah Şuəbi, Mühacir
ibn Ovs Təmimi ilə birlikdə həmlə edərək onu şəhid etdilər. Züheyr yıxılanda
İmam (ə) buyurdu: “Allah səni öz nəzərindən uzaq etməsin və səni öldürənlərə
lənət etsin.”
Züheyrin şəhadətindən sonra Nafe ibn Hilal döyüş meydanına gedərək dö-
yüşməyə başladı. Şimr ibn Zilcövşənin adamları onun qolunu sındırıb əsir ola-
raq Ömər ibn Sədin yanına apardılar. Ömər ibn Səd dedi: “Vay olsun sənə ey
Nafe! Səni nə vadar etdi ki, özünə rəhm etmədin?” Nafe dedi: “Allah bilir ki,
mən nə iradə etmişəm və özümü sizinlə müharibə etdiyimə görə məzəmmət et-
mi
rəm. Əgər mənim qollarım salamat olsaydı məni əsir edə bilməzdilər.” Ömə-
rin əmri ilə Şimr onu öldürmək istəyəndə Nafe dedi: “And olsun Allaha, əgər
sən müsəlman olsaydın Allahın dərgahına bizim qanımıza bais olduğun halda
gəlməyin sənə ağır gələrdi. Şükr olsun Allaha, bizim ölümümüzü öz məxluqun-
dan ən pis və rəzil olanın əlində qərar verib.” Bu sözlərdən sonra Şimr onu şə-
hid etdi.
İmam Hüseynin (ə) əshabının çoxu şəhid olandan sonra Urvə Qifarinin oğ-
lan
ları Abdullah və Əbdürrəhman da mərdlik göstərərək şəhid oldular.
Hənzələ ibn Əsəd Şibaminin, Şuzəbin, Abbasın və Əbu Şəsə Bəhdəli
Kin
dinin şəhadəti
Hənzələ ibn Əsəd İmamın qarşısında dayanıb, onu atılan oxlardan və nizə-
lərdən qoruya-qoruya düşmənlərə nida edib deyirdi: “Ey camaat, qoruxuram ki,
siz Allahın əzabına düçar olasınız və qorxuram ki, keçmiş ümmətlərə yetişən
əzab sizə də yetişsin. Nuh, Ad, Səmud və onlardan sonra küfr yolu ilə gedən
tay
falara yetişən əzab sizə də nazil olsun. Ey camaat, Allah bəndələrinə zülm
et
mək istəmir. Mən sizə görə qiyamət günündən qorxuram. Ey camaat, Hüsey-
ni öldürməyin. Allah sizi ona görə məhv edəcək. Hər kəs Allaha iftira və böh-
tan atsa, Allahın rəhmətindən uzaq düşər.” Hənzələ bu sözlər ilə Ali Firondan
olan mömin kişinin onlara etdiyi nəsihətə işarə edirdi. Sonra İmamla (ə) vidala-
şıb döyüş meydanında bir neçə düşməni öldürdükdən sonra şəhid oldu.
Hənzələnin şəhadətindən sonra Şuzəb, Abbas və Əbu Şəsə Bəhdəli də İma-
mın (ə) icazəsindən sonra döyüş meydanında mərdliklə vuruşaraq şəhid oldu-
lar.
İmam Hüseyn (ə) onların hər üçünün cənnətdə özü ilə birlikdə olacaqlarını
vur
ğuladı.
Covnun, Həccac ibn Məsruqun və Əmr ibn Qərəzə ibn Kəb Ənsari
Xəzrəcinin şəhadəti
Əbuzər Qəffarinin qulamı olan Covn Kərbəlada İmam Hüseynin (ə) ordu-
sunda yer alanl
ardan biri idi. O, İmamın (ə) icazəsindən sonra döyüş meydanı-
na gedib, iyirmi beş nəfəri cəhənnəmə göndərəndən sonra özü də şəhid oldu.
Hz.Hüseyn
(ə) onun cənazəsinin yanında dayanıb belə dua etdi: “İlahi, Covnun