nur. XIX əsrin ortalarında sənayenin sürətlə inkişafı faydalı qazıntı
lardan - dəmir filizi və daş kömürün çıxarılmasına tələbatı artırmış
dır. Daş kömürün çıxarılmasına tələbatın artması, əsasən buxar
mühərriklərində və çuğun istehsalında istifadə ilə şərtlənirdi. Daş
kömür hasilatı o dövrdə, bütün iqtisadiyyatın inkişafını müəyyən
edirdi.
İnsan-təbiət münasibətlərinin sosial-ekoloji və fəlsəfi mahiyyətini
araşdırarkən «ətraf mühit» və «ətraf təbii mühit» anlayışlarına xüsu
si diqqət yetirmək lazımdır.
«Ə traf təbii mühit» anlayışı təbii komponentlərdən ibarət olub,
təbii-maddi cismləri (su, hava, bitki və heyvanat aləmi, torpaq, mik-
roorqanizmlər, minerallar, kosmos və s.), təbii hadisələri (işıq, istilik,
radioaktivlik, qravitasiya, elektrik, səs və s.) və təbii prosesləri (geo
loji, kosmik, iqlim, bioloji və s.) özündə birləşdirir. «Ətraf mühit»
anlayışı isə insanları əhatə edən bütün təbii mühiti, eyni zamanda,
tarixi inkişaf prosesində insanlar tərəfindən yaradılmış maddi sərvət
lər və sosial-iqtisadi komponentləri əhatə edir. Ə traf mühiti əhatə
edən ünsürlər, o cümlədən, insan tərəfindən yaradılmış maddi mühit
öz xarakteri, mahiyyəti və funksiyasına görə şərti olaraq bir neçə
yerə bölünür:
1. İstehsal üçün əsas vasitə olan maşın və alətlər;
2. Sintetik materiallar və məhsullar (polimer materiallar, plast
mas, rənglər, zəhərli kimyəvi maddələr və s.);
3. Mənzillər, ictimai binalar və
istehsalat obyektləri;
4. Kommunikasiya (nəqliyyat, rabitə və s.) vasitələri və obyektlə
ri;
5. İstehsalat, nəqliyyat və məişət səsləri;
6. Sənaye və məişət tullantıları;
XIX
əsrin II yarısından başlayaraq faydalı qazıntıların (neft, qaz,
daş kömür, filiz və s.) çıxarılması yeni-yeni sənaye müəssisələrinin
tikilməsinə səbəb oldu. Bu da öz növbəsində yeni şəhərlərin salınma
sına, əhalinin şəhərlərdə toplanmasma, urbanizasiya prosesinin ge
nişlənməsinə zəmin yaratdı. Yeni şəhərlər əsasən iri sənaye müəssisə
lərinin ətrafında salınırdı ki, bunlar da sonralar böyük şəhərlərə çev
rilməyə başladı. İri sənaye şəhərlərində kommunikasiya sistemləri,
yollar, körpülər və s. yeni infrastruktur sahələrinin yaranması da
genişlənirdi. Tikinti materialları əldə etmək üçün yeni daş karxana
ları yaradılır, şəhər kənannda yerləşən meşələr sürətlə kəsilirdi. Tə
sərrüfat fəaliyyətinin bu cür surətlə genişlənməsi təbii ekosistemlərin
14
dağılmasına ciddi təsir edərək, təbii landşaftların yerində «antro
pogen landşaft sistemləri»nin meydana gəlməsinə səbəb olurdu.
İnsan - təbiət münasibətlərinə tarixi və sosial - ekoloji yanaşmam
fəlsəfi cəhətdən ümumiləşdirmək üçün bəzi alimlərin bu sahədə irəli
sürdükləri fikirlərə diqqət yetirək. Məsələn, bir çox alimlər ekoloji
tarazlığın pozulmasına gətirib çıxaran insan - təbiət münasibətlərini
gərginləşdirən üç tarixi mərhələni qeyd edirlər:
1. Ovçuluq mərhələsi. Bu mərhələdə qədim insanlar ovçuluq və
meşələrdə giləmeyvə yığmaq yolu ilə qidalanaraq öz həyatlannı bio
loji cəhətdən təmin etmişlər.
2. Əkinçiliyin yaranması və inkişafı mərhələsi. Bu mərhələ - yeni
torpaqların əldə edilməsi, becərilməsi, son nəticədə əhalinin sürətli
artımı ilə müşaiyət olunmuşdur.
3. Sənaye inqilabı mərhələsi. XIX əsrin ortalarından başlayan bu
mərhələ əvvəlki mərhələlərlə müqayisədə ətraf mühitin ciddi şəkildə
dəyişilməsinə və sosial gərginliklə nəticələnən əlverişsiz ekoloji şərai
tin yaranmasına gətirib çıxarmışdır.1
Əlbətdə, insan - təbiət münasibətlərinin təkamülünü əks etdirən
bu fikirlərlə müəyyən qədər razılaşmaq olar. Lakin, XX əsrin IV
rübündən başlayaraq sənayenin güclü inkişafı, nüvə sınaqlarının ço
xalması, təbiətdə baş verən iqlim dəyişikliklərinin artması, əhalinin
sürətli artımı qlobal miqyasda ətraf mühitə antropogen təsiri artır
mışdır. Sosial - ekoloji baxımdan XX əsrin sonlarından başlayan bu
mərhələni insan - təbiət münasibətlərində 4-cü və ən böhranlı mərhə
lə adlandırmaq olar. Həmin müəlliflərin son illərdə ekoloji böhranı
xarakterizə edən fikirləri də dediklərimizə sübutdur. Onlar göstərir
lər ki, «hazırki şəraitdə 5 milyardlıq bizim müasirlərimizin təbiətə
təsiri öz miqyasına görə əvvəlki minillikdəki 50 mlrd, əhalinin təbiətə
göstərdiyi təsirə ekvivalentdir. Planetin təkindən çıxarılan xammalın
emalı zamanı onun 90 %-i ətraf mühiti çirkləndirən tullantıya çevri
lir.»1
2 Deməli, biz hazırda insan - təbiət münasibətlərinin tarixi və
1 Основы экологии и экологическая безопасность. Учеб,
жегородской государственной медицинской академии.
1998. с.82.
2 Основы экологии и экологическая безопасность. Учеб,
жегородской государственной медицинской академии.
1998. с.82.
пособие. Изд-во Ни-
Нижний Новгород.
пособие. Изд-во Ни-
Нижний Новгород.
15