Səməd Şıxı atilan bir daş

61 
 
deyirdi.  Ġlk  dəfə  idi  ki,  getməyi  istəməyirdi.  Ayrılmaq 
deyildə, qalıb son bir dəfə danıĢmaq istəyirdi.  
Səhər  tezdən  anası  ilə  bərabər  yola  düĢdülər.  Atasının 
universitetə  girməyi  səbəbindən  aldığı  maĢını  iĢə  salıb 
yola düĢdülər. Samirə yolda oğlunun xəyala daldığın hiss 
edib arada onu söhbətə tuturdu. Yusif isə heçnə olmayıb, 
yorğunam  deyib  keçiĢdirirdi.  Bakıya  çatıb  evə  getdikdən 
sonra  hamama  girib  çimdi.  Özünə  biraz  gəldikdən  sonra 
Ģəhərə çıxdı.  
Bütün  gecəni  uĢaqlarla  gəzdikdən  sonra  evə  döndü. 
Evə  girəndə  isə  heç  kimin  yatmayıb  hər  kəsin  onu 
gözlədiyinin  gördü.  Rayondan  gələndən  sonra  atası  ilə 
görüĢməmiĢdi.  
Atası  Murad  kiĢi  düz  qamətli,  bığlı,  iĢ  məsələlərində 
tam ciddi, ailəsi ilə olanda isə deyib gülən biri idi. Murad 
əfqan  müharibəsinin  iĢtirakçılarından  idi.  Həyatın  hər 
üzün  görmüĢdü.  Çətinliklərlə  qazanılan  pulunda 
vəzifənində  onun  haqqı  olduğunu  düĢünürdü.  Çəkdiyi 
əziyyətlərin  qarĢılığı  olaraq  allahın  ona  verdiyi  hədiyyə 
görürdü. Tək varisi olan Yusifi  isə ərköyün böyütməyinə 
baxmayaraq  Yusif  hər  Ģeyin  yerini  bilən  biri  idi.  Bu  da 
Muradın daha çox xoĢuna gedir oğluna güvəncini artırırdı.  
-Gəlmisən  ancaq  gəlibdə  atana  salamda  vermirsən.  – 
Yusifin qonaq otağına girdiyin görüb, Murad dedi.  
-BağıĢla, ata. UĢaqlarla çıxmıĢdım Ģəhərə. – gəlib atası 
ilə görüĢüb yanındakı kresloda oturdu.  
-Anan deyir ordan çıxandan dərtlisən, nə olub ki? 
-Heç nə. Yol yormuĢdu. YaxĢıyam indi.  
-YaxĢı. Get yat, o zaman, dincəl. Sabaha hazır olarsan, 
qonaqlar gələcək. 
-Kim? 
-Moskvadan... dostum.  
-Məni nə edirsiz daha? 
-Deməyəcək  ki,  oğlun  hardadı?  –Yusifin  ona  qarĢı 
gəlməsi  Muradın  heç  xoĢuna  gəlməmiĢdi.  Yusifi  yaxĢı 
tanıyırdı.  Nəyəsə  canı  sıxılanda  belə  cavablar  qaytarırdı. 

---

62 
 
Belə  anda  da  onu  tək  buraxmağı  düzgün  qərar  görürdü. 
Problemini özü həll etsin istəyərdi 
-YaxĢı.  Evdə  olaram.  Mənim  aidiyyatım  olmayacaq 
söhbətlərlə danıĢacaqsız, sıxılacam. 
Müharibə  elə  gəldi,  belə  getdi.  Siyasət.  Ġqtidara  kim 
çıxacaq. Pulun məzənnəsi nə olacaq.  
-Nədən  danıĢaq?  Kinolardan?  –  Muradın  elədiyi 
zarafatdan  sonra  Yusif  qalxaraq  gecəniz  xeyrə  deyib 
otağına keçdi.  
Universitetdə  dərslər  baĢlayır  və  Yusif  dərsə  gedib  – 
gəlməyə  baĢlayır.  Gününün  yarısını  universitetdə  keçirir, 
dərsdən  sonra  isə  ya  uĢaqlarla  gəzər  ya  da  birbaĢa  evə 
gələrdi. 
Samirə  tibbi  qurtarmıĢdı.  Evləndikdən  sonra  Yusif 
oldu  deyə  iĢləyə  bilməmiĢdi.  Yusif  beĢ  –  altı  yaĢına 
gəldikdə  özəl  xəstəxanalardan  birində  iĢə  girmiĢdi.  Ġndi 
özəl xəstəxanaların birində baĢ həkim idi.  Samirənin bəzi 
həkimlərdən  fərqləndirən  cəhəti  isə  onun  yardımsevərliyi 
idi. 
Neçə  xəstəni  öz  hesabına  sağaltmıĢdı  ki,  bunuda  
heçkəsin  yanında  deməzdi.  Xəstəxanada  da  həkimlər 
tərəfindən  hörmətlə  qarĢılanırdı.  Hər  kəsin  sevimlisinə 
çevrilmiĢdi.  Öz  sahəsində  ilk  baĢladığı  zaman 
təcrübəsinin  az  olması  səbəbindən  Almaniyada  kursa 
getmiĢdi.  Əməliyyatlarda  göstərdiyi  baĢarılar  ona  gələn 
xəstələrində sayın artırmıĢdı.  
Murad  Samirəyə  bağlı  birisi  idi.  Ona  heç  bir  zaman 
xəyanət  etməmiĢdi.  Hər  kəs  fikirləĢirdiki  pulu  var  yəqin 
baĢqa məĢuqəsi var, ancaq Murad Samirəyə bağlı idi. Ona 
xəyanət  etməyi  düĢünməzdi  belə.  Əksərən  deyirlər  ki, 
oğul anasına bağlı olar. Lakin, Yusifdə fərqli idi. 
Yusif atasını daha çox istəyirdi. Murad onunla həmiĢə 
dost  olmuĢ,  hər  mövzuda  onunla  danıĢmıĢdı.  Muradda 
istəyirdi  ki,  Yusif  bütün  sirlərin  onunla  bölüĢsün.  Onu 
dost görsün onunla məsləhətləĢsin. Rayondan gələndə onu 
elə  görüb  danıĢmaq  istəsə  də  həm  artıq  gec  olduğun, 

---

63 
 
həmdə sabah qonaqlarının gələcəyin bilib, onunla söhbəti 
birisi günə saxlamıĢdı.  
Gələn qonaqlar Muradın köhnə dostu idi. Adı Arif idi, 
lakin hər kəs Alik çağırardı. 
ĠĢləmək  üçün  Rusiyaya  üz  tutub,  sonradan  da  orada 
yaĢayanlardan  idi.  Rus  qadını  ilə  evlənmiĢdi.  Rusiyaya 
gedəndən 
bir 
müddət 
sonra  Ģəraitini 
qurmuĢ, 
imkanlanmıĢdı.  Rus  qadınından  iki  övladı  var  idi.  Biri 
oğlan, biri qız. Qonaq gələndə ailəsində gətirmiĢdi. Qonaq 
gəlməkdə  də  əsas  məqsəd  Muradla  görüĢmək  deyildi. 
Rayonlarında  qohumunun  toyu  olacaq  idi,  sadəcə 
gəlmiĢkən elə ilk olaraq Muradla görüĢüm dedi.  
Günortadan  biraz  keçmiĢdi  ki,qonaqlar  evə  gəldi. 
SalamlaĢıb  qonaq  otağına  keçdilər.  Yusifdə  atasına  söz 
verdiyi  kimi  heç  yerə  getməyib  qonaqlarla  oturmuĢdu. 
Bəlkədə  ixtisası  üzündən  idi,  insanları  analiz  etməyi 
sevirdi.  Onların  necə  biri  olduğunu  düĢünmək,  fikir 
bildirməyi  sevirdi.  Gələn  qonaqlara  oturduğu  yerdən 
nəzər  yetirirdi.  Arif.  Qarınlı,  deyib  gülən,  atası  kimi  biri 
idi, elə. Çoxda müzakirlik yanı yox idi. Arvadı, Elmira isə 
Arifdən  cavan  görsənirdi.  Aralarında  xeyli  yaĢ  fərqi  var 
idi.  
Qızı  ilə  oğlunun  adın  bilməyirdi.  Qızı  elə  ruslara 
oxĢamıĢdı.  SarıĢın,  üzündəndə  anasına  oxĢayırdı. 
Geyindiyi  köynəkdə  mədəninin  yarısı  çöldə  idi.  Oğlu  isə 
əhli  kef  birisinə  oxĢayırdı.  Telefonu  əlinə  alıb,  dünya 
hərləməyirdi.  
-Tanıdında  mənim  oğlumdu,  Yusif.  –  Murad  Arifə 
ünvanlayaraq dedi.  
-Yox.  Hardan  tanıyacam.  Mən  axırıncı  dəfə  görəndə 
üç, ya dörd yaĢı var idi. Ġndi böyüyüb kiĢi olub.  
-Hə. Universitetədə girdi.  
-Nə 
yaxĢı.  Nə  oxuyursan?  –  Arif  özünü 
təəccüblənmiĢdi kimi aparırdı.  
-Rejisorluq oxuyuram. – Yusif dilləndi.  

---