Sevginin dadı (roman)
Yüklə 2,71 Mb. Pdf görüntüsü
|
43
Mən hələ də ona baxmağa utanırdım – heç nədən çəkinməsin, durub‐dayanmasın deyə. Balkonun pəncərəsindən düşən ay işı‐ ğı içərini azacıq aydınladırdı. Ayağa durdu. Əllərimi əlinə alıb öz belinə qoydu, əlinin işarəsiylə tumanını soyundurmağımı istədi. Tumanını aşağı çəkdim. Başqalarından eşitdiyim üsulla və öz səriştəsiz instinktlərimlə nataraz əlimi onun dalında, be‐ lində, boynunda, döşlərində gəzdirdim. Xırda məməsinin gilə‐ lərini astaca sıxdım. Qızın pəncələri üstə dartınması xoşuma gəldi. Başını arxaya çevirib gözlərini yumur, “off.., uff...”la za‐ rıyırdı. Demək bir şeylər bacarırmışam. Qızı bir qədər özümdən aralayıb onun lüt bədəninə tamaşa etdim, artıq utanmırdım. Le‐ na çox gözəliydi. ...İlk dəfə qadın cinsiyyət üzvünü hələ 6‐cı sinifdə oxuyar‐ kən görmüşdüm. Səhər ertədən mal‐qaranı nobata qoşan vaxt, eşidəndə ki, bu gün kimsə tövlə, hin, ya da ev tikir çiçəyimiz çırtlardı, zarafatla, “Yeyəcux‐içəcux, deyəcux‐güləcux” – deyib sevinərdik. Bütün kənd cavanları dəstə‐ittifaq toplaşıb, dəvət‐ filan gözləmədən həmkəndlimizin bir həftəlik işini bircə günə qurtarardıq. Nədi nədi pamidor‐badımcan çığırtması, macıx – əriştəni, ya da ən yaxşı halda toyuq supunu birlikdə yeyəcək, zarafatlaşıb deyib‐güləcəyik. Absəməd kişinin evini tikəndə, qonşu Şəfəq xala evin xeyir‐duasını verməyə gəlmişdi. Amma taxtadakı yüzlük mismara ayağını basıb dərhal da yerə çök‐ müşdü. Görünür yayın istisindənmi, ya da adi vərdişdənmi, altdan tuman geyməmişdi. Ağrıdan hər şeyi unutmuş, qırçın donunu qaldırıb ayağının altına baxanda onun tüklü abırını tam aydınlığı ilə görmüşdüm... Yenidən Lenanı özümə sıxdım, belini qucaqladım. “Qüru‐ rum” sözümə baxmırdı – o qədər bərkimişdi ki, onu hiss et‐ mirdim, – az qalırdı dərisi cırılsın. Lena aralanıb dizüstə döşə‐ məyə çökdü. Mən bir qədər çimkinsəm də, nə edəcəyimi bil‐ mədim. Lal‐dinməz durub bu ağılasığmaz, təsvir edilməsi
44
mümkün olmayan ləzzətin zövqündən süst qalmışdım. Ürə‐ yimdə, – “Sağ əlim kənddəki bütün “devstvennik”lərin başına” – deyib gülümsündüm... Bu dəqiqələrdə mənə ən əziz insan Lena olmuşdu. Mənə ləzzət vermək, məni məmnun etmək xatirinə ciddi‐cəhdlə hər bacardığı şeyi edirdi. Məncə o, bu anda özünün aldığı ləzzət‐ dən çox, mənə verdiyi ləzzətdən məmnun idi və bu ləzzəti tam aldığımdan əmin olmaq üçün hər xırda mimikamı yoxlayırdı. Mən, bildiyim şeyin yaxınlaşdığını hiss edirdim. Bir tərəfdən bunun ləngiməsini istəyir, digər tərəfdən isə bunu ləngidəcək heç bir yol bilmirdim. “Gəlir!” – gözlərimi bərəldib bağıranda, qalxıb əli ilə ağzımı tutdu ki, qonşular eşitməsin. Lena finalı daha aydın görmək üçün əl atıb işığı yandırdı. Mənim hal‐ dan‐hala düşən sifətimi yamsılayırdı. O, öz bakirəliyimi poz‐ duğum və ləzzətini heç vaxt unutmayacağım bir rus gözəli – ilkim idi. Həmin gün Lena oğlanlığımı əlimdən alıb məni kişi elədi... Nə böyük xoşbəxtlikmiş başqasına ləzzət vermək iqtida‐ rında olmaq. Həmin gecə gözümüzü qırpmadan – səhərədək dəli kimi tərləyə‐tərləyə, dəmir çarpayımızdan “qığılcım” çıxa‐ na, sıvırıq olanadək sevişdik. Sanki, o gecə bütöv bədən ancaq bir orqana dönmüşdü. Mənim naşı tərəf müqabili olmağımdan törəyən xırda dilxorçuluqları nəzərə almasaq, hər şey xoşbəxt‐ likdən də üstünüydü. Elə xoşbəxtiydik ki, həyatımın bütünlük‐ lə belə davam etməsini istəyirdim. O gecə hər şeyi unutmuş‐ dum – imtahanı, Durna nənəmi, kəndimizi, valideynlərimi... Günəşin ilk şəfəqləri gözümə düşəndə yuxudan ayıldım – günortaya az qalırmış. Lena arxası mənə tərəf qucağımda mışıl‐ mışıl yatmışdı. Mən yenə istəyirdim, – qız zarıdı, çox yorulmuş‐ du, – qoymadı. İkimiz də yataqdan qalxdıq. Əl‐üzümüzü yuduq. Son üç ədəd yumurtanı da qaynadıb naharla günortanı bir öynəyə saldıq.
45
Ehtirasın dili olmurmuş – axşamkı səhnələri xatırladıqca bir‐birimizi nəvazişlə qucaqlayır, öpüşürdük. Bir azdan Səmər‐ qənd qapını döydü. O gələn kimi yenə də təkləndim – yenə də Lena ilə cikkildəşib gülüşürdülər. Lena mənimlə keçirdiyi gecə‐ nin qısa xülasəsini Səmərqəndə danışdıqca, o gülür, hərdən də, – “Malades! Kişisən, kişi!” – deyir, əlini kürəyimə vururdu. Mən bu sillələrdə qısqanclıq hissini duymadığım üçün məəttəl qalmışdım. Birdən ciddiləşərək dedi: – Hə, kef çəkmək bitdi! İndi isə
kitablarını götür getdik. İmtahanına 2 gün qalıb, ciddi hazırlaşmalısan. – Baş üstə, yengə qardaş! – dedim. Kefim yaman kökəlmiş‐ di. Təzə bəydən betər idim. Hara getdiyimizi soruşmadan paltarımı geydim, kitabımı və konspektlərimi götürdüm. Yataqxanadan çıxdıq. Belim qu‐ rumuşdu – güclə yeriyirdim. Səmərqənd arada məni sancırdı, – “Xayaların çalğu kimi yer süpürür, bir az addımlarını yeyinlət, kinoya gecikəcəyik!”. Lena qoluma girmişdi. Bizə baxanlardan utansam da, kimsənin məni tanımadığı bir yerdə qızla qol‐qola gəzməyi təbii hesab edirdim. “Vətən” kinoteatrının yanına çatanda Səmərqənd kino üçün bilet almağa getdi. Biz isə küçədə sərgilənən antikvar əşya və rəsm əsərlərinə baxırdıq. Məni “Malakan bağı”na qoyub kinoya getdilər. Skamyaların birində oturub ətrafdakı gözəl mənzərələrə, bəzəkli binalara baxmaqdan doymurdum. Kitabım‐ da “İlişikli irsiyyət hadisəsi”ni açdım, bəlkə də iki yüzüncü dəfə yenidən oxudum – “Yox, oxuya bilmirəm, beynimə heç nə girmir daha”, – deyib kitabı altıma qoydum. Yuxum gözümdən tökü‐ lürdü. Boş əmcəkləri sallanmış ağ‐qara bir it qarşımda çöməlib oturdu. Mən ona, o isə zənlə mənə baxırdı. Sanki bu dəqiqə mə‐ nə deyəcəklərini hardan başlamağı düşünürdü. İtin fikirlərini Yüklə 2,71 Mb. Dostları ilə paylaş:
|