Sizsiz (roman-xatirə) Həyatım ağrıyır (povest-xatirə)



Yüklə 4,02 Mb.
Pdf görüntüsü
səhifə44/219
tarix25.06.2018
ölçüsü4,02 Mb.
#51340
1   ...   40   41   42   43   44   45   46   47   ...   219

 148 

tökülən yazı... 

Qırıb çıxmaq istədim 

"olar", "olmaz" çərçivəsindən. 

Dedilər yox, yox!  

Dəblərə, qaydalara gir! 

Vərdişləri, adətləri gözlə! 

Sığallı dillə yaz! 

...pəncərələr sıxdı məni 

uzunsov dördbucaqda göstərib 

küçənin evlərlə sərhədlənmiş yarğanını. 

...Şəhərimin yaşıllığı 

ölçülüb biçilib 

salınıb rəqəmlərə.  

Dağlar darıxıb göyə qalxıb 

dərələr çöküb yerə. 

Darıxır insan 

hüdudlar, ölçülər içində. 

Yayda uzun gündüzlər, 

qışda 

uzun gecələr içində. 

Deyirəm 

öləndə atın 

ən dərin dəryaya məni, 

qaldırıb buludlardan yuxarı 

Son yolum uzun, 

son mənzilim geniş olsun barı! 

Son dəfə onun açıq tabutundakı sifətinə baxıram, bu qədər 

tanış, doğma,  əziz sifətinə. Sifətinin gözəl, mərd, nəcib 

cizgilərinə. 

Meh saçlarını tərpədir və ona görə də sifət canlı görünür. 

Tabutun qapağını örtürlər; bir də heç vaxt onu görməyəcəm. 

Şəkillərdə, fotolarda görəcəm, kinoda, teleekranda görəcəm, 

yuxularımda görəcəm, amma bax beləcə – bir əl uzadımında 

görməyəcəm,  əlimi saçlarına çəkə bilmək məsafəsində 



 149 

görməyəcəm. 

HEÇ VAXT. HEÇ VAXT. HEÇ VAXT! 

Tabutu qəbrə saldılar. Üstünə torpaq atdıq... 

Daş qoydular, suvadılar, güllərin, çiçəklərin altında qaldı. 

Milis ora-bura gedir, maşınlara yol açırdı... 

Adamlar yavaş-yavaş dağılışırdılar. 

...Məni yalqız qoyub 

əbədi sükut evində 

qayıdanda geri, 

açın, taybatay açın  

otağımda pəncərələri! 

İçimdə bu misraları səslənirdi, başqa misraları döyünürdü: 



Qar çox yağsın, az yağsın, 

bir vaxt gələcək günəş daha mehriban

daha canayatan, 

dağ-dərələr az duman, 

çöl-bayır al-əlvan 

olacaq. 

Küləklər daha mülayim əsəcək 

Hər il belə 

qış gedib bahar gələcək 

Bu baharlardan biri 

mənsiz gələcək, 

mənsiz gedəcək 

Barı çiçəkli, otlu olaydı yolu 

Dağında, düzündə, 

bitməyəydi qaratikan kolu. 

Belə, dünya, belə! 

Gülə-gülə! 

 

Belə vidalaşırdı dünyayla 

Belə vidalaşırdı bizimlə. 

 



 150 

İKİNCİ HİSSƏ 

 

Yenə bu yüz günün qara çərçivəsini qırıb çıxmaq istəyirəm. 



81-ci ilin kədərli xatirələrindən ayrılmaq, daha uzaq illərə 

qayıtmaq istəyirəm... 

Bu yazımın içində bir neçə  səhifəni – bir daha geri 

dönməyəcək, heç vaxt qayıtmayacaq Keçmişdə yaşamaq 

istəyirəm. 

Anamın səsini dinləmək istəyirəm... 



"Anarım! 

Bu gün dörd gündür burdayam, amma səndən heç bir şey 

yoxdur. Çox nigaranam, niyə yazmırsan? Bütün bu suallar bura 

gələndən mənim yuxumu qaçırdır. Biz lap yaxşıyıq, yerimiz, 

otağımız çox gözəldir. Fidan və  Təriş bütün günü dənizdədirlər. 

Rəsul da onlardan geri qalmır. Mən balkondan onlara tamaşa 

edirəm. Bircə dəfə çimmişəm. Ümumiyyətlə, pis deyiləm. Bircə bu 

Qara dənizin səsi olmasaydı. Çox heyvərə dənizdir, gecə-gündüz 

gurlayır. Yalvarıram ki, aman ver, dəniz, bir az düşünüm, heç 

eşitmək istəmir. Bu gecə göy gurladı, ildırım çaxdı, dəniz özündən 

çıxdı və Nigar xanım səhərə qədər yata bilmədi. Biz qalan otağın 

qapısı  və balkonu dəniz tərəfədir, pəncərəsindən isə üstü qıvrım 

saçlı meşə ilə örtülü dağlar görünür, dağların başı çox zaman 

dumanlı olur. Bu gecəki ildırım da dağlarda çaxırdı. Gündüz hava 

isti olur. Moskvadan və başqa yerlərdən xeyli adam var. Amma 

mən səni istəyirəm, lap ölürəm sənin dərdindən. Sən isə yəqin ki

ananı unutmusan. Nə isə, sənə çox başağrısı vermək istəmirəm. 

Zemfira xanımın xüsusi kefi necədir? Məndən ona çoxlu salam. 

Qoy həvəsi olsa mənə məktub yazsın, görüm necə keçinirsiniz? 

...Bilmirəm bağda daha kim var, hər kəs olsa bizimkilərdən, 

məndən atəşin Qara dəniz salamı... 

…Daha nə yazım. Səbirsizliklə məktubunu gözləyirəm. Səni bu 

Qara dənizin dalğalarının sayı, hesabı  qədər, meşəsindəki 

yarpaqların miqdarı qədər çox sevən "unudulmuş və atılmış" 

 

Anan 


 151 

17 iyul, 1963-cü il. Qaqra". 

 

O il mən Moskva təhsilimin yay tətillərinə Bakıya 



gəlmişdim, Buzovnada, bağda qalırdım, atam, anam və 

bacılarım isə Qaqraya, yaradıcılıq evinə getmişdilər! 

Zarafatyana bir gileylə yazdığı "unudulmuş və atılmış" ifadəsi 

vaxtilə yazdığı qəzəlinin misrasından gəlir: 



Unudulmuş və atılmış gülü sevda kimiyəm, 

Gözlərindən çəkilən bir dəmi röya kimiyəm. 

Neyləmişdim, sənə mən, böylə vəfasız çıxdın 

Həsrətindən üzülən bülbülü-şeyda kimiyəm. 

Hər keçən yolçudan ağlar gözüm əhval sorar, 

Hər buluddan su uman bir quru səhra kimiyəm. 

Avqustda onlar Bakıya qayıtdı, mən isə  təhsilimi davam 

etdirməkçün Moskvaya getdim. 

"Anarım!.. 

Yəqin ki, bütün günü Moskvada ayaq vurursan, balaca 

ayaqların (42 nömrə) yorulur. Fidan dedi ki, bəlkə sentyabrda 

gəldin,  əgər gəlsə idin, bir az bağda qalardın. Bağ indi çox 

gözəldir, doğrudur, mənim  başım çox  qarışıqdır, ayın 1-də 

gedənlərin tör-töküntüsünü təmizləyirəm, mürəbbə bişirirəm, 

badımcan turşusu hazırlayıram, yun yuyuram, hər gün səhər 6-

da durub axşam 11-də yatıram. Təmiz havada işləmək mənə 

zərər eləmir. Rəsul da mənimlə qalır. Nə isə görürsən ki

mənim həyatımda maraqlı, mədəni, mənəvi bir hadisə yoxdur. 

Arabir vaxt tapanda kitab oxuyuram və bu mənim yeganə 

mənəvi qidam olur. Sizin üçün çox darıxıram. Başqa bir 

intizarım yoxdur. Siz necəsiniz? Məndən Zemfiraya və bütün 

tanışlara – Erlona, Herlona, Neylona, Seylona, Draça, Vraça, 

və i. a. salam söylə. 

Öpürəm səni milyon kərə. 

Buzovnaqrad Villa R. R. 

Nigar 

4 sentyabr, 1963-cü il" 



Yüklə 4,02 Mb.

Dostları ilə paylaş:
1   ...   40   41   42   43   44   45   46   47   ...   219




Verilənlər bazası müəlliflik hüququ ilə müdafiə olunur ©genderi.org 2024
rəhbərliyinə müraciət

    Ana səhifə