Sona Vəliyeva İŞIĞa gedən yol roman Bakı – 2016
Yüklə 3,5 Mb. Pdf görüntüsü
|
172 dəvət etdi. Həmin gün hər şey son dərəcə gözəl idi, Həsən bəy evə qayıtmaq istəmirdi. Qayıdan kimi müşküllər, dərdlər yenə beynini didəcəkdi. Amma sabah Şamaxıya, oradan da Zərdaba yola düşəcəkdi. Anasına, bacısına, qardaşlarına baş çəkəndən sonra Qubaya gedəcəkdi. – Seyid ağa, biz qonaqları bir az elə bil çox yorduq, izin versəydiniz, məclisi yekunlaşdırıb dağılışardıq. – Buyurun, Həsən bəy, izin sizindir. Novruz bayramına barmaqla sayılacaq günlər qalmışdı. Həsən bu ilki axır çərşənbə və Novruz bayramını mütləq ailəsi ilə keçirmək arzusunda idi. Həsən bəy gecə qaranlığında, qışın bahara təslim olmaq is tə- mədiyi soyuq havada özünü çox gümrah hiss edirdi, əslində, sabah yola çıxmaq məsələsi olmasa idi, səhərəcən yatmazdı, İçərişəhəri “dərvişsayağı” gəzərdi. Buna ruhunun böyük ehtiyacı vardı… Amma fikir və düşüncələrində qubernatorun bugünkü hiyləgər sifətini göz önünə gətirib bir də gördü, mənzilinin qapısı önündə dayanıb. “Seyid ağa” əcəb lətifə söylədi. Amma mən nə qədər “o tərəfə” çəkilsəm də, əqidəmdən əl çəkməyəcəm” öz-özünə qəti qərar verdi. Ev sahibi Hüseynağa onu alaqapı önündə gözləyirdi. – Gəldinizmi, Həsən bəy? Mən də yatmamışam, sizi göz lə- yirəm. Nərgiz xalan o günü qoçuların, o tifilin dükanını dağıt ma- sından, onları danlamağından sonra səndən çox-çox nigaran qalır. Tez-tez soruşur, gör Həsən oğlum gəlibsə, mən də rahat olum. Ha- mı mız sənə elə öyrəşdik, bilmirəm sənsiz necə qalacağıq. Sənin ota ğını beləcə saxlayacayıq. Nə zaman gəlsən, öz evin kimi gəl yaşa. – Sağ olun, Hüseynağa əmi! Siz mənə doğma insanlar kimi elə yaxın oldunuz, uzun müddət mənə də sizsiz çətin olacaq. Sizi həmişə xatırlayacam. Qapı önündə söhbət elə qızışmışdı ki… – Sənə soyuq olar, ay oğul, içəri keç. Həsən bəy az-maz yol tədarükü gördü. Əşyapərəst olmadığı üçün evdə ən zəruri şeylərin saxlanmasına üstünlük verirdi. Bu 173 evdə də az, cəmi iki-üç bağlama əşyası vardı, onun da çoxu kitab idi. Bütün əşyaları bir saatın içində yığdı. Yol tədarükündə o, çox cəld və çevik idi. Anası Mənzər xanım həmişə onun əşyalarını səliqə ilə, çox yığcam bağlamalara yerləşdirdiyini görəndə: “Anan qurban boyuna, bir tikə vaxtından oxumaq üçün cəlayi-vətən olduğundan, yola öyrəncəlisən. O biri qardaşların sənin yerişini yeriyə bilməzlər,” – deyərdi. Həsən bəyin anası, bacısı və qardaşları, onların uşaqlarından yana burnunun ucu göynəyirdi. Kəndə yola düşəcəyinə görə çox sevinirdi. Səhər Seyidin faytonçusu onu Quba meydanında gözləyəcəkdi. Yorğun olduğu üçün yatağa uzanan kimi yuxuya getdi. Yuxudan tez qalxmağa adət etdiyindən bu gün də tezdən oyandı. Hüseynağa kişi ehtiyatla mətbəxə girib ona səhər yeməyi gətirmişdi. Həsən bəy ayrılıq anında çox kövrəlmişdi. Gecə evə dönəndə həyətdən qoğal, şəkərbura ətri gəldiyini xatırladı. “Demək, Nərgiz xala mənim də payımı göndərib”. Bu sadə insanların öz doğmaları kimi Həsənin qayğısına qalması, məhəllə insanlarının da münasibətini dəyişmiş, onu qonşuların sevimlisinə çevirmişdi. Bu ilin bayram şorqoğalını Həsən ilk dəfə İçərişəhərdə nübar etdi. Sonra da əşyalarını faytona yığaraq Quba meydanına getməyə hazırlaşdı. Hüseynağa kişi, Nərgiz xala, yaxın qonşuların hamısı onu yola salmağa çıxmışdılar. – Hüseynağa əmi, hər şey üçün çox sağ olun. Nərgiz xala, mənə analıq etdiniz. Bilirəm, bayrama bir neçə gün qalsa da, mənə görə bayram tədarükünü bir qədər tez başladınız. Çox sağ olun! Sizi heç vaxt unutmayacam. Sağ olun, əziz qonşular! Qonşuda yaşayan faytonçu atın başını yola döndərəndə Həsən bəy anası qədər ehtiramını saxladığı Nərgiz xalanın ağladığını görüb onun da gözləri doldu. Quba meydanı uzaq və yaxın bölgələrə gedən faytonlarla dolmuşdu. Həsən bəy Seyd Əzimin faytonunu güclə tapdı. – Sabahın xeyir, Ağa, mən hazır, gedə bilərikmi? – Oldu qardaş, yolçu yolda gərək, əvvəl Şamaxıya – bizə, sonra da səni oradan birbaşa evinizə yola salaram. 174 Yola düşmüşdülər. Enişli, yoxuşlu, dərəli, təpəli Şamaxı yolunu Həsən bəy öz taleyinə bənzədərək “əlbət bir gün mən də can atdığım zirvəni fəth edərək, azularımın çin olduğunu görüb rahat nəfəs alacam”. Seyid Əzim Həsən bəyin yola düşəndən məyus olduğunun fərqində idi. Amma dünəndən onun dərdini bildiyi üçün əlavə bir şey soruşmurdu. Əksinə, ayrı-ayrı şeylərlə onun fikrini yayındırmağa çalışırdı. Uzaqdan taxıl əkinçilərinin səsi eşidilirdi. Seyid bu yerlərə əlinin içi kimi bələd idi. Bu taxıl zəmiləri Şamaxı seyidlərinə məxsus idi. Zəminin o biri başındakı cavan oğlan oxuya-oxuya əkin sahələrinin daşını arıtlayırdı. “Ay dərya kənarında 33 bir ev tikmişəm, Ay hasarın çəkmişəm, Üstün örtmüşəm. Gözüm dikmişəm. Bağçada güllər, Oxur bülbüllər, Belə deyirlər, Yenə yaz gəlir, Bizə yar gəlir”. Seyid Əzim: – Həsən bəy, gör bu cavan oğlan necə gözəl, şövqlə oxuyur. Adamın içi titrəyir. Həsən bəy: – Bəli, doğrudan da, gözəl oxuyur. Sözlərinə bax, “Dərya kənarında bir ev tikmişəm, hasarın çəkmişəm, üstün örtmüşəm”. Seyid, sən ağıllı adamsan, kimdi bu dərya kənarında ev tikən, içinə yığışıb yaşamağa başlamamış, öncə hasarını çəkib – ətrafla bütün əlaqələrini kəsən bu adam, bəzən hər ictimai bəlanın kökündə elə 33 Azərbaycan xalq mahnısı Yüklə 3,5 Mb. Dostları ilə paylaş:
|