Sona xəyal
Nəzirələr, təzminlər, ithaflar
Yüklə 1,05 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- 27 fevral, 1999
- 28 fevral, 1999
45 Nəzirələr, təzminlər, ithaflar
Gözlərimə dün gecə getdikcə xab, Atmadı röyadə də yarım hicab. Ey güli-rəna deyirəm et səvab, “Sübh salıb mah rüxündən niqab, Çıx ki, tamaşayə çıxa afitab”.
Ya ki, gülüstan boyana al-qana, Çox da ki bu haqqı veriblər sana, “Məst çıxıb salma nəzər har yana, Görmə rəva kim, ola aləm xərab.”
Gəl özünə eylə sən həmdəm məni. Atma, unutma dəxi bir dəm məni, “Saldı ayaqdan qəmi-aləm məni, Ver mənə qəm dəfinə saqi, şərab”.
Gör nə qədər eşq olubdur nihan. Dərdü əzabı çəkər ancaq qanan, “Düzəxə girməz sitəmindən yanan, Qabili-cənnət deyil əhli-əzab.”
Eşqdə dərd ilə məlalın nədir? Hikməti-dünyayə sualın nədir? “Yar sual etsə ki, halın nədir? Xəstə Füzuli, nə verərsən cavab?”
46 Sona Xəyal
Eşq üçün hər cürə imkandan keç, Tut qəmi, seyri-gülüstandan keç, Dur uzaq, zülfi-pərişandan keç, “Ey könül, yarı istə, candan keç, Səri-kuyin gözət, cahandan keç.”
Saxla nəfsi büsat zövqündən, Olma mərhum bərat zövqündən, Keç Hüseyin tək Fərat zövqündən, “Ya təmə' kəs, həyat zövqündən, Ya ləbi-ləli-dilsitandan keç”.
Özünə tikmə fəxarət evi, Qəbrini eylə ziyarət evi, İstəsən “orda” səadət evi, “Mülki-təcriddir fərağət evi, Tərki-mal eylə, xanimandan keç.”
Əlində axirət qənimətin et, Düşərsə, Kəbənin ziyarətin et, Tövbə qıl orda gəl ibadətin et, “Laməkan seyrinin əzimətin et, Bu xərab olacaq məkandan keç”
Verməyib dəhr heç kəsə mayə, Olmayıb kimsəyə bir an dayə, Salmayıb başına heç kəsin sayə, “Etibar etmə mülki-dünyayə, Etibarü ülüvvi-şandan keç”.
47 Nəzirələr, təzminlər, ithaflar
Bilin ağca almaz axirəti, Ağcalı yadə salmaz axirəti, Hər əməlli bulmaz axirəti, Əhli-dünyanın olmaz axirəti, Gər bunu istər isən, ondan keç.”
Fanilik dəhrü üçün həqiqətdir, Sona, sanma bu mülk rahətdir, Tez köç etmək burdan ibadətdir. “Məskənin bəzmgahi-vəhdətdir, Ey Füzuli, bu xakidandan keç”.
48 Sona Xəyal
İTHAFLAR Alimlərə
Akademik ZƏRİFƏ ƏLİYEVAYA Naxçıvan torpağının bir gülruxsari Zərifə, Sözü dünya tutanın bir yox olan vari Zərifə.
Elminin, sən’ətinin şöhrəti dillərdə gəzər, Yad edər daima xəlq əhdilə ilqarı Zərifə.
Sən də açdın əməlinlə belə əsrarı Zərifə.
Qapını ümmüd ilə açdı ümüdsüz kəslər, Neçə nursuz gözə bəxş eylədin ənvarı Zərifə.
Çevirib gündüzə sən yox elədin tarı Zərifə.
Tarixin hardasa təkrar olunur dövranı, Amma bir də eləməz sən kimi təkrarı Zərifə.
Gəl özün eylə qəbul bir belə zəvvarı Zərifə.
27 fevral, 1999 49 Nəzirələr, təzminlər, ithaflar
Akademik UMNİSƏ MUSABƏYOVAYA Dağıtsın möhnətin, dərdin, könül meyxanə istərdi, Həmin dərgahə ki girdi, gələ peymanə istərdi.
Dolanıb daim elm adlı şəmin ətrafına, yalnız Ona verməkçün öz canın ola pərvanə, istərdi.
O şəm'rüx nigarıyla olub həmdəm yaratdıqca, Özündən sonrakı nəslə qoya dürdanə, istərdi.
Gözün nurun verib qurban nə qədri gözsüzə dərman, Elmdə hamını hər an belə mərdanə istərdi.
Tunis, Beyrut, Xirosima, Brüssel, Qahirə, - gəzmiş, Hər eldə ali xidmətli təbabətxanə istərdi.
Vuqarlıydı, vüqarıyla alardı zirvələrdən qar, Hara getsə, nəcabətdən qura kaşanə, istərdi.
Sona, ölmüş, həm öldürmüş, ölümsüz varlığa dönmüş, Min illər Umnisə adı ola əfsanə, istərdi. 28 fevral, 1999 Yüklə 1,05 Mb. Dostları ilə paylaş:
|