Sona xəyal
Nəzirələr, təzminlər, ithaflar
Yüklə 1,05 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- 5 mart, 1999
- 18 fevral, 1999
- 20 dekabr 2003
- 3 mart, 1999
59 Nəzirələr, təzminlər, ithaflar
Sənət adamlarına Rəssam MARAL RƏHMANZADƏYƏ Yaranıb sərvə münasib qədü qamətdə Maral, Yaşayıb eşqi ilə rəssam əlamətdə Maral.
Rəsm edib huri təkin Azəribaycan qadının, Qaldırıb göylərə sən'ətdə və qiymətdə Maral.
İlk qadın rəssamıdır Azəribaycanımızın Ki, yayılmış sorağı sən'ətə xidmətdə Maral.
Sərf edib ömrünü rənglər, boyalar aləminə, Sınayıb bəxtini daim belə zəhmətdə Maral.
Çəkdiyi mənzərələr bakirəlik rəmzi olub, Boyalar aləmini göstərib ismətdə Maral.
Xəlqimin Reyhanı var, İzzəti, Elmirası var, Deməyək ki, yaranıb təkcə bu qismətdə Maral.
Sona, arzumdu ki, daim bu Vətən torpağımız Elə qızlar yetirə hər biri hikmətdə Maral. 5 mart, 1999
60 Sona Xəyal
Könül istər sənin tək bir gülü, reyhanı seyr etsin, Bu minvalla güman ki, rövzeyi-rizvanı seyr etsin.
Ucaldın sənətinlə sən, bütün dünyanı fəth etdin, Səni görməklə göz bir də bütün dünyanı seyr etsin.
Yaratdın şanlı obrazlar, səni hamı bu cür gördü, Kim istərsə özün görsün, gərək pünhani seyr etsin.
Neçə könlü edib viran, olub tək səhnəyə canan, Gəlib indi neçə viran sənin tək canı seyr etsin.
Sona çoxdan duyub eşqin, olub amalına heyran, Baxıb indi bütün aləm sənə heyranı seyr etsin.
61 Nəzirələr, təzminlər, ithaflar
Xalq artisti ƏLİBABA MƏMMƏDOVA Sənə Tanrım verib insan kimi bir ad, əmi, Sonralar Əlibaba ismilə olub yad əmi.
Çoxları fəxrlə çox-çox yeni adlar qazanıb, Əlibaba həm el içində olunur yad: “ƏMİ”.
Muğamın sirlərinə vaqif olubsan erkən, Sonralar çox cavana olmusan ustad, əmi.
Nə qədər daş-qayanı parçaladın öz gücünə, Bisütunda necə çapdı dağı Fərhad, əmi.
Sən muğamla qəzəli öylə nikah eyləmisən, Belə ustadlığa heyrandı qohum, yad, əmi.
Musiqi səhnəsinin fəxri sənətkarı kimi Eşidək biz səni, daim elə fəryad, əmi.
Bir kiçik şeirlə bildirdi Sona hörmətini, Adamı çün belə təbrik edər övlad, əmi. 2005
62 Sona Xəyal
Sənət dünyasını zənn eyləyib meyxanə, Seyfəddin. Ağaclardan oyub ariflərə peymanə, Seyfəddin.
Çəkib rəsmin sənət Leylasının bir şəm şəklində, Yanıb dövründə eşq içrə olub pərvanə Seyfəddin.
Edib ustad tək öz qəlbini viranə Seyfəddin.
Hələ vəslə yetib Mövlanə Şəms ilə tapıb vəhdət, Bu vəhdətdən alıb ləzzət olub divanə Seyfəddin.
Çata ömrü, hələ min-min yona dürdanə, Seyfəddin. 20 dekabr 2003 Gələrkən dəhrə Seyfəddin, dedilər Tanrı yar oldu, Sevindi yad, qohum, qəlbdən qəmü qüssə kənar oldu.
Yazıldı alnına tale əzəl gündən fəqət qəmli, Nəyə əl atdısa, daim qəmə, dərdə şikar oldu.
Cəfa gördü, zülüm çəkdi, həyat bietibar oldu.
Gecə dərdin Aya, ulduza derkən şükr edib dözdü, Ümüd etdi ki, gündüz var, fəqət gündüz də tar oldu.
Birin bir yol alıb getdi, biri el içrə xar oldu.
Fələk sinəsini oydu o qədri, oymaq öyrəndi, Bu təlimi-sənət sonra ağacda aşikar oldu.
Sən isə bildiyin yazdın, bu da bir yadigar oldu. 2004
63 Nəzirələr, təzminlər, ithaflar
Təyyarəçi ZÜLEYXA SEYİDMƏMMƏDOVAYA
Dəhrdə qalmalıdır hər gələn insanın izi, Necə gör bir yaşayır Şirinü Leylanın izi.
Yaradan nəqşini gər pozmasa bu dünyanm, Sanma bir özgə qələmlə itə dünyanın izi.
Görmürük burda günaha batırıq, məhşərdə Görünər gözlərə hər xırdaca nöqsanın izi.
Sün'i yolla yaranan göllərə bel bağlama çox, Əvvəlində gərək onda ola dəryanın izi.
Çox vətənsizlər olub sahibi hər parçasının, Amma hər yerdə qalıb Azəribaycanın izi.
Necə ağlar gözünü silmək olar yurdumuzun, Hər dağında, dərəsində görünür qanın izi.
Hərbdə öndə uçub gəzdi Vətən göylərini, Bu günəycən yaşayır yerdə Züleyxanın izi.
Ver təsəlli, Sona, xəlqə bu kiçik şeirinlə, Kəsilər torpağımızdan səhər ədnanın izi. 3 mart, 1999 Yüklə 1,05 Mb. Dostları ilə paylaş:
|