Sona xəyal
Nəzirələr, təzminlər, ithaflar
Yüklə 1,05 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- 18 mart, 1995
- 23 mart, 1996
- 24 dekabr, 1999 HACI MAİLƏ
- 1 may, 1995
- 6 mart, 1995
- 1 iyul, 1995
69 Nəzirələr, təzminlər, ithaflar
FÜZULİ ƏDƏBİ MƏCLİSİNƏ Ey könül, ol gülşənə hər gün səyahət etginən, Ordakı arifləri sən bir ziyarət etginən.
Etsələr də’vət səni qəm mülkünə, şad olginən, Həm də ol mülkü özünçün sən iqamət etginən.
Qəbrəcən yandırmağa canı cəsarət etginən.
Bax, sənə tapşırsalar hansı işin icrasını, Gör içində ol işə varsa məharət, etginən.
Eşq dəryasın dolan, ruhini rahət etginən.
Heç zaman çərxi-fələk rə’yinlə dövr etməz sənin, Fərqi yox ya razı ol, ya da şikayət etginən.
Şe’r ilə yadə düşürsənsə, fəxarət etginən.
Fikr eyləmə, dostum, o gülüstan yenə vardır, Orda danışıb-gülməyə imkan yenə vardır.
Bülbül boyanıb qanə gülün eşqi ucundan, Gülşəndə həmən naləvü əfğan yenə vardır.
Qızlar da olurlar hələ qurban, yenə vardır.
Xasiyyəti gər bir adamın olsa mələk tək, Adəm yaranıbsa, ona nöqsan yenə vardır.
70 Sona Xəyal
Tarixə Xanın, Cabbarın hərgiz düşüb adı, Alim, Ağaxan səsdə xoşəlhan yenə vardır.
Ölməz qəzəl aləmdə hələ çoxlu qəzəlxan, Ustad ola Mail kimi insan, yenə vardır.
İstərsə yaza, bağlaya divan, yenə vardır.
Etmə tərif elə bir məclisi, məstanəsi yox! Saqisi, mey-məzəsi, ya da ki, peymanəsi yox
Şəm yanır ki, gecənin zülmətini parçalasın, Ama zövq verməz əgər, dövrədə pərvanəsi yox.
Zülfi-yarı dağıdıb, badi-səba, təqsiri nə? Öyrəşib çünki pərişanlığa, heç şanəsi yox.
Bakının arifü danası olub təkliyə dost, Nə qədər axtarasan, bir dənə meyxanəsi yox.
Bir zaman vardı, “Füzuli ədəbi məclisi”miz, Dağılıb, çünki onun Maili-divanəsi yox.
Sonaya etmə şikayət yenə də, qəmli könlü, Tap elə aşiqi-biçarə ki, qəmxanəsi yox. 24 dekabr, 1999 HACI MAİLƏ Tapmıram bircə nəfər tay sənə, səndən bu yana, Yerinə yoxdu əvəz bir dənə, səndən bu yana.
Oxuyardım sözünü, şerini ol ustadın, İndi bu adət olub ənənə, səndən bu yana.
71 Nəzirələr, təzminlər, ithaflar
Cür’ətim yoxdu girəm mən qəzəlin xanəsinə, Dönmüşəm şahə çıxan köhlənə, səndən bu yana.
Tamam Allahə gedən düz yolu dərk etməz idim, Bənzərəm dağlar ara kuhkənə, səndən bu yana.
Nardaran doğmalaşıb həm mənə, səndən bu yana.
Çoxları könlümə girmiş, ay ata, indi biri Çox çətin ki, gözümə görsənə səndən bu yana.
Çevrilib indi Sona kölgənə, səndən bu yana. 1 may, 1995
Məcnun adına dövran divanəni göndərdi, Gizlətdi gülüstanı, viranəni göndərdi.
Gördü bu kəmal ilə insan bir həqiqətdir, Çaşdırmağa dünyanı əfsanəni göndərdi.
Arif doğulan anda biganəni göndərdi.
Məscidə gəlib doldu çox qafilü cahillər, Ariflər üçün gizli meyxanəni göndərdi.
Ariflərə mey verdi, peymanəni göndərdi.
Dünyayə gəlib-getdi çox güclü sənətkarlar, Şairlərə şe’r ilə dürdanəni göndərdi.
Mail kimi rəftarı mərdanəni göndərdi.
72 Sona Xəyal
Tərgidib Məcnuna mən dəhrdə əfsanəliyi, Yazmışam öz adıma ən ulu divanəliyi.
Nə olardı, bəşər övladı gəlib imanə, Çalışıb tərk eləsin əsrdə biganəliyi.
Mən qəbul eyləmişəm bir belə rindanəliyi.
Daima cəhlü səfalətdə olanlar nə bilər Təmiz ülfət eləyən şəxsdə fərzanəliyi.
Tanrı hər işdə verib çun sənə birdanəliyi.
Açıq-aydın edirik ülfəti, gizlində deyil, Anlamaz nakişilər, ay ata, mərdanəliyi.
Sənə bənzətməz idi misldə dürdanəliyi.
Varlığın dünya üzündə ən ulu dünya kimi, Yoxluğun məndən alan dünyanı bir sevda kimi.
Eşqinin sonsuzluğu ün yetməyən göylər qədər, Fikrinin dərinliyi göz görməyən dərya kimi.
Hissinin aliliyi Məcnun kimi, Leyla kimi.
Sözlərin dərya dibində gizlənən gövhərmisal, Hardasa aşkar olur ən dürlü bir mə’na kimi.
Yüklə 1,05 Mb. Dostları ilə paylaş:
|