Sonuncu Fateh indd
Yüklə 12,92 Mb. Pdf görüntüsü
|
170 S O N U N C U FAT E H lara baş qoşsun? Nadir bəy isə onlara heç güvənmirdi. Bu, doğrudan da, belə idi. Əgər, işdi-şayəd, o – yəni Nadir bəy birdən çaşıb oyun meydanında səhv addım atsaydı, Məlik Mahmudun adamları həmin an onu öldürüb, seyrçilər arasında olan yaraqlılarını da tərk- silah edəcəkdilər. Hələki, seyrçilər hər iki dəstənin oyunçularını hə yacana gətirmək üçün bir an belə durmadan çığır- bağır salırdılar. Zurnaçılarla qavalçalanlar, düm bək- çalanlar dəstəsi də öz işlərində idilər. Nadir bəyin qəzəbini içində boğmaqdan və oyun içində başqa oyunların necə bitəcəyini gözləməkdən başqa çarəsi qalmamışdı. O gün xüsusi meydan kimi hazırlanmış çöldə ci- rit oyununda təhlükəli məqamlar olsa da, ölüm-itim olmadı. Doğrudan da, oyunun qaydalarına görə əgər meşə ağacından hazırlanan cirit rəqib oyunçunun ba- şına dəyib onu öldürsəydi belə, bu, ədavət sayılmırdı. Ölən oyunçunun ailəsinə döyüş meydanında həlak olmuş şəhidin ailəsi kimi ehtiram olunurdu. Oyun başlandı. Nadir bəy at belində, oyunçula- rın arasında olsa da, amma bir gözü elə Məlik Mah- mudda idi. Atını daim ondan aralıda çapırdı. Məlik Mahmud da gözəl ərəb atında tez-tez irəli çıxır, rəqib tərəfdən oyunçunu meydana çağırır, ciritini ona tullayıb qan-tər içində hey qışqırırdı. O, yarış meydanında əsl at çapan kimi durmadan hərəkətlər edirdi, gah özünü ona tərəf atılan ciritlərdən usta- lıqla yayındırır, gah da havada tutaraq, öz taqımına iki xalı birdən qazandırırdı. Bəzən də atdığı hər cirit 171 N A D İ R Ş A H Ə F Ş A R hədəfə sərrast dəyəndən sonra atını tez geriyə – on iki nəfərlik oyunçudan ibarət dəstəsinə doğru mah- mızlayırdı. Bir neçə dəfə Məlik Mahmud Nadir bəylə üz-üzə gəlsə də, ondan heç bir artıq-əskik hərəkət görmədi. Elə bil, hər ikisi əllərindəki ciriti bir-birinə atmağa çəkinirdilər. Nəhayət, oyun Məlik Mahmudun dəstəsinin qələ - bəsi ilə başa çatdı. Elə bil uzun zamandan bəri ərəb at larını bu yarışa hazırlamışdı. Onlar zurna-qaval səs- lərinə elə alışmışdılar ki, hürkmək nə oldu ğunu bil- mirdilər. Və boy-boya verib kənarda hər an qılınclarını si- yirib döyüşə hazır dayanan tamaşaçılar yarışmanın əsas qalibini alqışlarla yola saldılar. Bəziləri Məlik Mahmudla Nadir bəyin bayaqdan ölümün bir neçə addımlığında olduğunu hiss etsələr də, bunu heç bir vəchlə büruzə vermədilər… Məlik Mahmud hər iki dəstədən fərqlənən oyun- çulara bir-bir xələt verdi. Nadir bəy ertəsi gün, və- dələşdiyi kimi, ovda görüşdüyü Qılınc xanla İmam- qulu əmiri sorğu-suala çəkdi. Bura gələndə hər ikisi bu dəfə Məlik Mahmuda mütləq xoş müjdə apara- caqlarını – Nadir bəyin sirrini öyrənəcəklərini zənn etmişdilər. – Siz düz deyirmişsiz, Məlik Mahmud doğrudan da, qazdan ayıq adammış... – Məncə ona yatan vaxt sui-qəsd etmək daha yaxşı olar. Qılınc xanın sözünə İmamqulu əmir qüvvət verdi: 172 S O N U N C U FAT E H – Hə, hə, düz deyir, mən də bu fikirlə razıyam. – Bəs, bunu necə etmək olar? Yəqin siz bunun çəm-çöyrünü də bilirsiz?– deyə Nadir bəy onların fik- rini öyrənmək istədi. Qılınc xan dilləndi: – Bəy, səs-küy olmasın deyə, gecə inandığınız beş-on adamla qalaya gəl. Biz Məşhəd darvazasını üzünüzə açarıq... – Nankorlar! – deyə Nadir bəy birdən qəzəbləndi. – Məni tələyə salıb əli-qolu bağlı ağanıza təslim et- məkdi qəsdiniz? Xəyanətkarlar söhbətin belə məqama çatacağını göz ləmirdilər. Əslində onları öldürmək qərarına gələn Nadir bəy çoxdan ürəyini ağrıdan bir sirri öyrənmək is- təyirdi:
– Mən sizin qayınatamın, guya, mənim tərəfim- dən öldürüldüyünü iddia edib, əfşarlar arasında ixti- laf saldığınızı da yaxşı bilirəm... Onlar Nadir bəyin ayağına yıxılıb, aman diləsələr də, xeyri olmadı... – Sizi o biri dünyaya ona görə göndərirəm ki, ge- dib orada kimin öz əcəli ilə öldüyünü, ya da özünüz kimi xainlərin aqibətini yerli-yataqlı görəsiniz… * * * …Məlik Mahmud gərgin keçən cirit yarışının yor- ğunluğunu çıxarandan sonra Nadir bəy haqqında yeni, həm də özünə gərəkli məlumatlar əldə etmək məqsədilə əfşarların tayfa başçılarını – Qılınc xanla
173 N A D İ R Ş A H Ə F Ş A R İmamqulu Əmiri saraya çağırtdırmaq istəyəndə, baş sərkərdə Mahmudqulu təzim edərək dedi: – Hökmdarın başı sağ olsun, bu gün adamlarım xəbər gətiriblər ki, ov yerində o iki əfşar əyanının me- yiti tapılıb. Məlik Mahmud məsələnin hələ nə yerdə olduğu- nun fərqinə varmadan təəccüblə soruşdu: – Necə? Ov ovlamağa gediblər, yəni, deyirsən ki, özləri ovlanıblar, hə? – Bəli, hökmdar, hər ikisi qılıncla qətlə yetirilib. Bu xəbəri eşidən kimi hirsindən özünə yer tapma- yan Məlik Mahmud taxtın ətrafında ora-bura vurnux- du. Birdən dayanıb gözlərini qıydı: – Hə, bu onun işidir, – dedi. – Hm!.. Qəribədir, on- lar mənə demişdilər ki, guya, Nadir bəy yarışı bəhanə edib, məni aradan götürməyə gəlib. Amma belə çıxır ki, o ilxıçı oğlu məni yox, onları aradan götürmək üçün bura gəlibmiş… Səncə, bu işdə onun əli yoxdur?.. – Məncə, öz tayfadaşına xəyanət edən o iki şəxsin niyyəti sizinlə Nadir bəyi cirit meydanında həqiqi mənada döyüşdürmək idi! Belə çıxır, Nadir bəy də onların bu niyyətindən agah imiş... Axı, ondan sava- yı kimin hünəri çatardı ki, sizə sədaqət göstərən o iki tayfa başçısını öldürsün? İndi onlara görə savaşa baş- lamaq əbəsdi. Çünki Xorasanın bir çox tayfa başçıları Nadir bəylə tərəfdaşlıq edir. Yəni… – Bəs, kürdlər necə? Yəni, deyirsən ki, Cəmişgözək kürdləri də o ilxıçı oğlunun tərəfinə keçiblər? – Qoçandakı kürdlərin bir qismi ona qoşulub. Üstəlik, onların vəkili Sam bəyin qızını özünə ad Yüklə 12,92 Mb. Dostları ilə paylaş:
|