Sonuncu Fateh indd
Yüklə 12,92 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- KÖHLƏN KƏHƏR YÜYRƏK OLAR...
174 S O N U N C U FAT E H eyləyib. Bu qohumluq baş tutsa, Nadir bəyin gücü birə-beş artacaq... Məlik Mahmud fikirli-fikirli taxtına əyləşdi: – Hə, belə çıxır, Xorasan əyalətlərini büsbütün ələ keçirsə, bu ilxıçı oğlu ilxıçı nəinki bəylik məqamında qərar tutacaq, bəlkə də xan, ya sultan mərtəbəsinəcən qalxacaq? Sonra da, Allah bilir, iştahasından daha nələr keçəcək... Bunu deyəndən sonra Məlik qayğılı baxışlarını ona zilləmiş baş sərkərdəsinə baxdı, nə düşündüsə birdən, amiranə səslə bildirdi: – Qoçan qalasına namə göndərmək lazımdır. Qoy, kürdlər Nadir bəyi aradan götürmək üçün mə nimlə birləşsinlər. Əks halda, oranı yerlə-yek- san edə rəm! Üstəlik, adamlarından göndər, qoy gö zəl liyini tərif etdiyiniz o qızı hərəmxanama gə- tir sinlər…
Q ılınc xanla İmamqulu əmiri aradan götü- rən dən sonra Nadir bəy rahatca köhlən kə- hərinin yəhərinə oturub öz adamları ilə Kəlat yolu ilə gedirdi. Qardaşı İbrahim atını onun atı ilə yana- şı sürürdü. Nadir bəy qardaşının qırımından bilirdi ki, ona nəsə demək istəyir. – Nə var, İbrahim? Dilinin altında nə saxlayırsan? İbrahim uzaqda – yaşıl təpənin döşündə qarovul çəkən atlını göstərdi: 175 N A D İ R Ş A H Ə F Ş A R – Buralarda Nəsirağa adlı birisi məskən salıb, bö- yük bir dəstəsi var, Xorasan çöllərində quldurluq edir, karvan basır… Nadir bəy atının cilovunu boşaltdı. Dayanıb əv- vəlcə qardaşının, sonra bir-bir yanındakıların üzünə baxdı:
– Görürəm, o gunkü cirit yarışında elə də yorul- mamısınız. Məlik Mahmudun da başı hələ ki, yarış- da qazandığı qələbənin şərəfinə ziyafətə qarışıb. Heç inanmıram ki, Yamxana meşəsindəki ovumuzdan- ovçuluğumuzdan xəbər tutandan sonra arxamızca adamlarını salsın. Elə isə gəlin gedib görək İbrahimin dediyi o adam kimdir? Çox çəkmədi ki, yamyaşıl təpəyə rast gəldilər. Boynu buruq bənövşələrin ətri ətrafı bürümüşdü. Təpənin üstündə qarovul çəkən atlı onları görən kimi gizlənmək istədi. Nadir bəyin zabitəli səsi sanki onu yerə mıxladı: – Ay adam, biz bura xoş niyyətlə gəlmişik! Nə- sirağaya de ki, Nadir bəy Əfşar gəlib… Bu zaman yaxınlıqdakı ağacların arasından pəh- ləvan cüssəli bir atlı çıxdı: – Gözümuz üstə yeriniz var, Nadir bəy, buyurun! – dedi. Sonra o, atından enib, irəli yeridi: – Oğru-quldur da olsaq, ürəyimizdə Allah xofu da var. Əhli-beyt övladının – Həzrət İmam Rza Əley hissəlamın ziyarətinə yollanan adamlar- dan savayı hamını soyuruq. Ələlxüsus Məşhədi- müqəddəsə ağalıq edən Məlik Mahmud kimi əbləhə karvan-karvan şey-şüy aparan sələmçiləri... 176 S O N U N C U FAT E H Sənin də barəndə çox rəvayətlər eşitmişəm, Nadir bəy!..
– Dədələrimiz deyib ki, dünya gör-götür dünya- sıdır. Ay Nəsirağa, deyəsən, axı, mənim də sən dən öyrənməyə ehtiyacım var. Məmləkət hər tərəf də qa- çaq-quldura qucaq açıb, o biri tərəfdə özümüzünkü lər səfalət içindədir… Buralarda da zə manə sənin kimi qorxmaz igidi oğurluğa – yol kəsən liyə vadar edib. Belə zamanənin üzü qara olsun! Nəsirağa, Nadir bəyin onu qorxmaz igid adlan- dırmasından məmnunluq duydu. – Dünya həmişə bir qərarda qalmır, Nadir bəy, imam demişkən, gah sənə üz tutur, gah da özgəsinə... Nadir bəy dedi: – Bizə üz tutması üçün gərək biz də nəsə edək. Səni də, məni də, o birini də bir məsləyə, əqidəyə canla-başla qulluq etməyə vadar edən dərdlər çoxdur. Gərək bu şəraitdə gücümüzü birləşdirib, Xorasanın və xorasanlıların nicatı üçün səy edək... – Bu, atüstü söhbət deyil, bəy! Əl-üzünüzü yuyub, yaxşı-yaxşı rahatlanın, bir tikə çörəyimizdən kəsin, bir çimdik duzumuzdan dadın... Nadir bəy atdan endi: – Hal əhli olana qonaq olmağın da bir faydası var... Nəsirağanın adamları təbiətin qoynundaca sufrə açdılar. Duz-çörək kəsəndən sonra Nəsirağa onunla bir- likdə hərəkət etməyə razılıq verdi. Onlar əlbir olub, Xorasan sələmçilərinin böyük bir karvanını qarət 177 N A D İ R Ş A H Ə F Ş A R etdilər. Xeyli ləl-cəvahirat, qılınc və bahalı pal-paltar, azuqə ələ keçirdilər. Bir həftə keçməmiş xəbər aldılar ki, Çindən çox böyük bir karvan gəlir. Nadir bəy ilə Nəsirağa böyük dəstə ilə karvanın qabağını almaq istəyəndə, irəliyə, kəşfiyyata göndərilən Ələmdar çapa-çapa gəlib xəbər verdi ki, bəs, karvanın qabağına Məşhəd səmtindən Məlik Mahmud öz qoşunu ilə çıxıb… Nəsirağa dedi: – Yolumuzu kəsən bu qara kötüyün axırı gəlib deyəsən… – Dayan, Nəsirağa, bizdə o əbləhlə vuruşma- ğa ye tərincə silah-sursat yoxdur... Adamlarımız da azdı hələ. Bir də ki, Bəktaş əmim demişkən, əgər oğ rudan şah olsaydı, onda ciqanlar 1 da başına tac qo yardı... – Ciqanlar kimdir, ay Nadir bəy? – Nədi, ay Nəsir? Yəni bu yaşa çatmısan, bu qədər karvanlar basmısan, heç ciqan tayfasından olan bir nəfər də rastına çıxmayıb? Nəsirağa başını buladı. – Yox, a bəy, şanına and olsun, bu çöl-biyabanda o cür tayfa əhlinə rast olmamışam. – Ciqanlar vətəni olmayan köçəri bir tayfadır. Ki- şiləri qulaqlarına sırğa taxırlar, qadınları da yalnız öz tayfasından olan kişilərə ərə gedirlər... Nə isə, uzun söhbətin qısası, mən özümə də, sənin kimi igidə də bu işi rəva bilmirəm. Odur ki, gəl mənimlə gedək Kəlata. Bilmədiyin hələ çox şey öyrənəcəksən, ay Nəsir! 1 Ciqan – qaraçı tayfası. Yüklə 12,92 Mb. Dostları ilə paylaş:
|