178
S O N U N C U FAT E H
Nadir bəyin dəstəsi nə qədər böyük olsa da, sayca
Məlik Mahmudun Çindən gələn karvanın qabağına
çıxan süvarilərindən az idi. Odur ki, Nadir bəy kar-
vana basqın etməkdən vaz keçdi və bir neçə günlüyə
Nəsirağanın dəstəsi ilə birlikdə Kəlata döndü.
* * *
...Nəsirağanın dəstəsi qala meydanında döyüş ha-
zırlığı öyrənən əsgərlərin yiyələndiyi fəndlərə maraq-
la tamaşa edirdi.
Bir gün Nadir bəy qılınc əvəzinə dəyənəklə dö yü-
şən iki döyüşçünün məşqinə baxanda qəribə ha disə baş
verdi. O, rəqibinin güclü zərbəsindən sonra səntirləyib
yıxılan, çalması başından sürüşüb dü şən gənc döyüş -
çü yə zəndlə baxanda, onun uzun hörüklərinin çiyin lə-
rinə dağıldığını görüb tez meydana endi. Qarşısında kı
tanış çöhrəni dərhal tanıdı: bu, Zöhrə idi! Nadir bəy
öz əsgərləri arasında nə vaxtsa qız döyüşçü ilə qar-
şılaşacağını heç ağlına da gətirməzdi. Zöhrəni bu işə
vadar edən, bəlkə də, ona qarşı laqeydliyi olmuşdu.
Amma o, bu görüşə sevinib-sevinmədiyini heç cür
bü ruzə vermədi. Qız da həyəcan için də döyüküb qal-
mış dı. Elə bil, bir-birlərini ilk dəfə görürdülər. Qə-
dirqulu ki şi qıza təəccüblə baxan Nadir bəyin yal nış
fikrə dü şəcəyindən ehtiyat edib tez özünü yetirdi:
– Başına dönüm, Nadir bəy, ürəyinə ayrı şey gəl-
məsin, onu bura mən gətirmişəm. Maşallah-namxuda,
beş-on təpərsiz oğula dəyər.
Nadir bəy Qədirqulu kişinin gözlərinin içinə bax-
dı:
179
N A D İ R Ş A H Ə F Ş A R
– Qədirqulu kişi, sizin ağsaqqal kimi mənim ya-
nımda böyük xətir-hörmətiniz var. Amma cəngi-ci da-
da qadınlar işimə qarışmasalar yaxşıdır...
– Səni çox yaxşı tanıyıram. Uşaq vaxtı da arzu-
istəyini heç kimdən gizləməzdin. Çöldə buğda sün-
bülünü papağına sancıb, gizlənpaç oynadığın uşaq-
lara deyərdin ki, mən sizin şahınızam, siz də mənim
qoşunum. Özünüzü düşmənlə döyüşə hazırlayın. Bir
dəfə torpağın üstündə xətlər çəkirdin. Qardaşın İbra-
him də sənin çəkdiyini pozurdu. Onda sən hirslənib
dedin ki, bu cızın içindəki Məşhəd idi, oranı tutan-
dan sonra Herata hücum edəcəkdim, qoymadın, işi-
mi korladın... O zaman mən bunu eşidəndə, uşaqsan
deyib sənin xəyalpərvərliyinə gülmüşdüm. İndi sə nə
baxanda inanıram ki, o vaxt xəyal etdiklərinin hər
bi ri gerçək ola bilər. Böyük ad-san qazanmısan. He-
yifdir, gəl sən, gül kimi adını karvan basmaqla korla-
ma, Məşhədi əfqan zalımlarından azad et…
Nadir bəyin işarəsi ilə Zöhrəni öz hərəminin ota-
ğına apardılar.
– Demək, Məşhədi, sonra da Heratı? Niyə belə
demişəm? Axı o zaman Məşhəd də, Herat da qızılbaş-
ların nəzarətində idi...
– Hə elədir. Amma o fikri sənin dilindən söylədən
İlahi həm bu günümüzdən, həm də sabahlarımızdan
xəbərdardı.
– Məşhədi tutandan sonra Herata hücum... – deyə
pıçıldadı yenə Nadir bəy.
Sonra o, Qədirqulu kişinin qolundan tutub, onu
qalanın baxçasına sarı apardı. Burada palıd ağacının
180
S O N U N C U FAT E H
181
N A D İ R Ş A H Ə F Ş A R
gövdəsindən düzəldilmiş dairəvi masanın ətrafında
iki yumru kətil də vardı:
Onlar əyləşən kimi Nadir bəy dedi:
– Həə... Ağsaqqal, məni yol kəsib, karvan bas-
maq işində qınamaqda çox haqlısan. Mən də belə fi-
kirləşirəm. Amma özün də yaxşı bilirsən ki, bu dünya-
da hər şeyin bir səbəbi var. Bu yaxınlarda Məşhəd dən
Əbivərdə qayıdırdım. Çox yorğun idim, gecənin bir
alə mi çöl-biyabanda yatmalı oldum. Qardaşım İbra him
keşiyimdə durdu ki, bir hovur gözümün acısını alım.
O gecə yuxuda ağ libaslı nurani bir kişi gördüm. O
məni səsləyib «dalımca gəl» dedi. Mən də, istər-istə məz,
asta-asta onun dalınca getdim. Gördüm ki, çölün
or tasında iri gövdəli bir ağacın altında dizləri üstündə
qılınc olan başqa bir nurani kişi əyləşib. Məni ora
aparan adam dedi ki, bu gördüyün Allah-təalanın se-
vimli bəndəsi Əbutalib oğlu Əlidir. Bunu eşidən kimi
ona salam verdim. O şəxs dedi ki, sən Nadir Əfşarsan,
gərək çobansız qoyun sürüsü kimi dağılıb, pərən-pə-
rən düşən bu xalqa nicat verəsən… Sonra qılıncı mənə
verib dedi: «Sən şah olacaqsan!». Soruşdum ki, ya Əli,
axı, bu yuxunun gerçək olacağını mən nədən bilim?
Həzrət buyurdu: «İndi sən yuxudan oyanandan son-
ra uzaqdan bir karvan gələcək, ona dəyməyin, həmin
karvanın sahibi öz əhli-əyalı ilə İmam Rzanın ziyarəti-
nə gedir, ondan sonra gələn karvanda bir az qızıl var,
onu alarsınız. Ordu saxlamaq üçün sənə qızıl gərək
olacaq...». Mən oyanıb gördüyüm yuxunu qardaşım
İbrahimə danışdım. Bu zaman, doğrudan da, bir kar-
van yanımızdan ötüb-keçdi. Heç kimi ona tərəf bir
182
S O N U N C U FAT E H
addım atmağa belə qoymadım, ondan sonra ayrı bir
karvan gəldi, onda olan qızılları aldıq…
Qədirqulu kişi ucadan salavat çevirdi:
– Allahunməsəlli əla Mühəmmədin və ali-Mü-
həm məd. – Sonra, – La ilahə illallah, Mühəmmədən
rəsulillah, Əliyyən-vəliyullah!
1
Sən gərək Nəcəfə ge-
dəsən, oğul, Əli əleyhissalamın ziyarətinə…
– Gedərəm… Amma mən əvvəlcə müsəlmanlar
ara sında birlik yaratmaq naminə məzhəb savaşına
son qoymağı düşünürəm, ay Qədirqulu kişi.
– Bu savaşa son qoymaq üçün sən gərək külli-
ixtiyar sahibi olasan, Nadir Əli.
Qədirqulu kişinin onu «Nadir Əli» çağırması içinə
sərin su kimi yayıldı.
– Hər şey Məşhədi-müqəddəsin azadlığından baş-
layacaq...
– Məşhəd... sonra Herat... sonra İsfahan... sonra...
Bu zaman Əmirqulu izn istəyib, onlara yaxınlaşdı:
– Qoçandan qasid gəlib, deyir Məlik Mahmud
Xabuşanın Cəmışgözək kürdlərinin üstünə hücuma
keçib. Səndən kömək...
Nadir bəy onun sözünü ağzında qoydu, qəzəblə
yerindən sıçrayıb ayağa qalxdı:
– Xorasanda yaşayan tayfaları özümüzə birləş dir-
mək uğrunda mübarizəmiz, deyəsən, Məlik Mahmudla
aramızda açıq-aşkar müharibəyə çevriləcək... Bu müha-
ribədə mən qalib gələcəyəm. Mən... mən – Qılınc oğlu
Nadir bəy Əfşar, – dedi və Əmirquluya baxıb soruşdu:
1 Allahdan başqa Allah yoxdur, Məhəmməd onun elçisi, Əli isə dostu-
dur!
Dostları ilə paylaş: |