www.vivo-book.com
860
nəğməkarlarıamansızca təqib edir. Siz bu mahnını
eĢitmisiniz:
Mən öz atımı
Elə çox istəyirdim ki...və s.
Jülyen bu mahnıya axıra qədər qulaq asmalı oldu.
Deyəsən, fransızca oxumaq ispanın çox xoĢuna gəlirdi. Bu
gözəl mahnını hələ heç kim belə hövsələsizcə dinləməmiĢdi.
Mahnını axıra qədər oxuyub qurtarandan sonra don Diyeqo
Bustos dedi:
– Xanım de Fervakın əlindən bir musiqiçi yerindən-
yurdundan qaçaq düĢdü. Mahnı təxminən belə idi:
Bir meyxana küncündə qəfildən bir qıza vuruldum...
Jülyen Bustosun indicə bu mahnını da axıra qədər
oxuyacağından qorxdu. Amma bu dəfə ispan mahnının
məzmununu danıĢmaqla kifayətləndi. Mahnının sözləri
doğrudan da ədəbsiz və murdar idi.
Don Diyeqo dedi:
– Xanım de Fervak mənim yanımda bu mahnı barədə
danıĢıb qəzəblənəndə, ona etiraz elədim. Dedim ki, onun
kimi qadınlar hər cızma-qaraya fikir verməməlidi. Ədəb-
www.vivo-book.com
861
ərkan qaydaları nə qədər sərt olsa da, Fransada həmiĢə
meyxana ədəbiyyatı olacaq. Amma xanım de Fervak min
oyundan çıxıb, o sözləri yazan, qonorarının ancaq yarısını
almıĢ bədbəxtin ildə min səkkiz yüz frank aldığı iĢ yerindən
qovulmasına nail oldu. O vaxt mən xanım de Fervaka
dedim: “Ehtiyatlı olun, siz o yazıq cızma-qaraçını öz
silahınızla vurdunuz, o də əvəzində sizi öz silahı ilə – Ģeirlə
vurar, namus barədə nəsə bir mahnı qoĢar. O bunu eləsə,
qızıla tutulmuĢ bütün ziyafət salonları sizin tərəfinizi
saxlayacaq, amma hər Ģeyə gülməyə adət eləmiĢ adamların
ağzını heç kim yuma bilməyəcək”. Mən bunu deyəndə,
bilirsinizmi xanım de Fervak mənə necə cavab verdi?
“Tanrının xatirinə mən bütün Parisin gözü qarĢısında dar
ağacına da yollanaram. Bu, Fransada görünməmiĢ bir
tamaĢa olardı. Amma xalq ədəb-ərkana hörmət etməyi
öyrənərdi. Və o gün – həyatımın ən gözəl günü olardı”. O
bunu deyəndə, gözləri necə parlayırdı – adamın heç
yadından çıxmır!
– Onun gözləri çox gözəldir! – Jülyen az qala qıĢqırdı.
– Belə görürəm ki, siz əməlli-baĢlı vurulmusunuz... Deməli,
www.vivo-book.com
862
– don Diyeqo Bustos yenə vacib bir əda ilə söhbətə baĢladı,
– o qisasçılığa aparan məkrə sahib qadın deyil. Onun
insanlara
ziyan
vurmaq
meylinin
səbəbi
– onun
bədbəxtliyidir. Mənə elə gəlir ki, onun nəsə gizli bir dərdi
var. bəlkə də o ömrü boyu özünü ədəb-ərkan mücəssəməsi
kimi aparmaqdan bezib.
Ġspan susub, düz bir dəqiqə heç nə danıĢmadan Jülyenə
baxdı.
– Bütün məsələ bundadı, – o, təmtəraqlı səslə əlavə
elədi. – Bax, bu yerdən yapıĢıb, nəyəsə ümid edə bilərsiniz.
Mən onun yanında sadiq xidmətçi kimi fırlanmaq Ģərəfinə
nail olduğum iki il ərzində bu barədə uzun-uzadı
düĢünmüĢəm. Sizin gələcəyiniz isə, vurulmuĢ cənab, bu
böyük sirrdən asılıdır: o doğrudanmı boynuna düĢən rolu
oynamağa məcbur olan ikiüzlü qadındımı və baĢqalarına
əzab verməyinin səbəbi özünün bədbəxt olmasıdırmı?
– Ola bilər ki, – qraf Altamira axır ki, dilə gəldi, – sənə
dəfələrlə dediyim kimi, o fransız Ģöhrətpərəstliyinə yoluxub
və mahud alverçisi olan atası barədəki xatirələr ona əzab
verir. Ola bilər ki, onu ağrıdan budu, xasiyyəti isə elə
www.vivo-book.com
863
doğuluĢdan quru və ətiacıdı. O ancaq bir halda xoĢbəxt ola
bilər – Toledaya köçüb, orada özünə onun qarĢısında hər
gün cəhənnəmin qorxunc dibini təsvir eləyən bir rahib
tapsın.
Jülyen gedəndə don Diyeqo daha vacib sifət alaraq, ona
dedi:
– Altamira sizin bizlərdən biri olduğunuzu mənə dedi.
Gün gələcək, azadlığımızı qazanmağa siz bizə kömək
edəcəksiniz. Buna görə mən bu xırda məsələdə sizin üçün
əlimdən gələni eləyəcəyəm. Siz xanım de Fervakın üslubu
ilə tanıĢ olsanız, bunun sizə xeyri dəyər. Alın, burda onun öz
əli ilə yazdığı dörd məktub var.
– Mən onların üzünü köçürüb, sizə qaytararam! –
Jülyen sevindiyindən az qala qıĢqırdı.
– Burada danıĢdıqlarımız barədə heç kimə bircə kəlmə
də deməyəcəyinizə də söz verirsinizmi?
– ġərəfimə and içirəm ki, heç kimə bircə kəlmə də
demərəm! – Jülyen dedi.
– Onda Tanrı köməyiniz olsun! – don Diyeqo bunu
deyərək, Altamira ilə Jülyeni qapıya qədər ötürdü. Bu səhnə
www.vivo-book.com
864
qəhrəmanımızın eynini bir az açdı, onun hətta azacıq
gülümsədiyini də demək olar.
– Bu da mənə əxlaq dərsi keçən alicənab Altamira –
deyə, o düĢündü.
Don Diyeqo Bustosla bu vacib söhbət aparılan vaxt,
Jülyen Aliqr qəsrinin qülləsindəki saatların vurmasına
diqqətlə qulaq asırdı.
Nahar vaxtı idi, bir azdan o, Matildanı görəcəkdi. Evə
qayıdan kimi, Jülyen cidd-cəhdlə geyim-kecimi ilə məĢğul
olmağa baĢladı. Pillələri enərkən oğlan düĢündü:
– Bu, birinci axmaqlıqdır. Amma knyazın qoyduğu
qaydaların hamısına əməl eləmək lazımdır.
Sonra o təzədən otağına qayıdıb, ən sadə yol
kostyumunu geyindi.
– Ġndi qaldı bircə baxıĢlar məsələsində ələ verməmək.
Altının yarısı idi, naharsa altı tamamda baĢlamalı idi.
Jülyen qonaq otağına keçdi, burada heç kim yox idi.
Mavi divanı görəndə, oğlan divanın qarĢısında dizlərini yerə
ataraq, dodaqlarını adətən Matildanın əlini dayadığı yerə
toxundurdu və göz yaĢlarını saxlaya bilmədi.
Dostları ilə paylaş: |