Stendal Qırmızı və qara
Yüklə 4,36 Mb. Pdf görüntüsü
|
www.vivo-book.com
122 üçü də evdəki bütün döĢəklərin içini tökəcəklər. Bu gün iki mərtəbədəki döĢəklərin içini doldurublar, bircə üçüncü mərtəbədəkilər qalıb. Jülyenin sifəti dəyiĢdi: o, qəribə tərzdə xanım Renala baxdı və onun qolundan tutub qabağa apardı. Xanım Dervil addımlarını yeyinlədib onlara çatmağa cəhd eləmədi. – Məni xilas edin, – Jülyen xanım Renala dedi. – Bunu təkcə siz bacararsınız. Axı siz bilirsiniz, o xidmətçinin məndən zəhləsi gedir. Sizə bir Ģey etiraf eləyim, döĢəyimin içində bir portret gizlətmiĢəm. Bunu eĢidən xanım Renalın rəngi avazıdı. – Ġndi mənim otağıma ancaq siz girə bilərsiniz. Heç kimə hiss elətdirmədən döĢəyimin künclərini axtarın – orada balaca bir qutu tapacaqsınız. Balaca, hamar, karton qutu. – Portret də qutunun içindədi? – ayaqlarının yerdən üzüldüyünü hiss eləyən xanım Renal güclə soruĢdu. Onun haldan-hala düĢdüyünü görən Jülyen qadının bu halından istifadə etmək qərarına gəldi. – Sizdən daha bir xahiĢim var: xanım, nə olar, mənə bir yaxĢılıq eləyin, o Ģəklə baxmayın. Bu mənim sirrimdi. www.vivo-book.com
123 – Sirrinizdi? – xanım Renal pıçıltıyla soruĢdu. O hər nə qədər maddiyyatçı, qazancdan baĢqa heç nəylə maraqlanmayan, ancaq var-dövlətlə fəxr eləyən insanların arasında böyüsə də, qəlbində təzəcə baĢ qaldıran sevgi artıq ona böyük ürəyə sahib olmağı öyrətmiĢdi. Ġndi onun qəlbi nə qədər yaralansa da, xanım Renal fədakarlıq dolu səslə Jülyendən təfərrüatları öyrənməyə baĢladı ki, oğlanın tapĢırığını daha yaxĢı yerinə yetirə bilsin. – YaxĢı, – o gedə-gedə dedi. – Deməli, balaca, girdə, qara, hamar qutudur, eləmi? – Bəli, bəli, xanım, – Jülyen təhlükədə olan adamların səsindəki ahənglə dedi. Ölümə məhkum olunmuĢ adamlar kimi rəngi ağarmıĢ qadın üçüncü mərtəbəyə qalxdı. Bütün bu dözülməz iztirablardan əlavə hələ bir halı da pisləĢdi: ona elə gəldi ki, indicə huĢunu itirəcək, amma Jülyenə kömək etməli olduğunu xatırlayıb, özünü ələ aldı. “Necə olur olsun, mən o qutunu tapmalıyam” – öz- özünə dedi.
www.vivo-book.com
124 O, indi elə Jülyenin otağında xidmətçiylə danıĢan ərinin səsini eĢitdi. Amma xoĢbəxtlikdən onlar otaqdan çıxıb, uĢaqların otağına keçdilər. O, döĢəyi qaldırıb, əlini qətiyyətlə içliyin arasına saldı: kobud saman barmaqlarının zərif dərisini cızdı. Amma o ağrıya qarĢı nə qədər dözümsüz olsa da, indi bu ağrını heç hiss eləmədi də, çünki elə həmin an qutunun hamar üzü əlinə toxunmuĢdu. Qadın qutunu qapıb, qaçaraq otaqdan çıxdı. Ərinin onu
Jülyenin otağında yaxalaması qorxusundan qurtular-qurtulmaz bu qutu barədəki fikirlər onu elə bir hala saldı ki, qadın az qaldı huĢunu itirsin. “Deməli, Jülyen kiməsə vurulub, budu, onun sevdiyi qadının Ģəkli olan qutunu da mən indi əlimdə tutmuĢam”. Qısqanclıq əzabında qovrulan xanım Renal halsız- halsız qonaq otağında düz qapının yanındakı kürsüyə çökdü. Onun həmiĢəki bilgisizliyi bu dəfə də dadına çatdı. Bu an yaĢadığı heyrət qadının əzablarını yüngülləĢdirirdi. Otağa girən Jülyen qutunu qadının əlindən alıb, bircə kəlmə də demədən, bircə kəlmə də minnətdarlıq eləmədən öz otağına qaçdı, sobanı tezcə qalayıb, qutunu oda atdı. www.vivo-book.com
125 O, rəngi avazımıĢ, məhv olmuĢ halda dayanmıĢdı: oğlan onu gözləyən təhlükəni həddən artıq ĢiĢirtmiĢdi. “Napoleonun portreti, bütün günü ona olan nifrətindən danıĢan adamın otağından çıxır” – o, baĢını yelləyə-yelləyə öz-özünə deyirdi. – “Özü də Ģəkil qatı royalistin, üstəlik məndən yanıqlı olan cənab Renalın əlinə keçir! Hələ bir ehtiyatsızlığa bax, portretin arxa tərəfində, ağappaq yerdə mənim xəttimlə yazılmıĢ yazı. Burada daha Ģübhə yeri qalmır: hamı biləcəkdi ki, mən ona pərəstiĢ eləyirəm. Ona hər pərəstiĢ etirafımı tarixlərinə qədər qeyd eləmiĢəm. Axırıncı qeydi də srağagün eləmiĢəm. Beləcə, hər Ģey qurtaracaqdı, bütün nüfuzum bircə anın içində məhv olacaqdı – Jülyen qutunun odda əriməyinə baxaraq öz-özünə deyirdi. “Axı mənim olanım da, məni dolandıran da elə nüfuzumdu. Mənim bütün həyatım. Özü də necə həyat!” Bir saatdan sonra yorğun və qəlbi özünə qarĢı rəhmlə dolu Jülyen lap kövrəldi. Xanım Renalı görən kimi, oğlan onun əlindən tutub, elə ürəkdən öpdü ki, beləsini hələ heç vaxt bacarmamıĢdı. Qadın xoĢbəxtlikdən çiçəkləndi, amma canını bürüyən qısqanclığın təsirilə tez də oğlanı geri itələdi. www.vivo-book.com
126 Jülyenin bir az əvvəl aldığı qəfil zərbədən sonra hələ özünə gələ bilməmiĢ, qüruru indi onun ağlını baĢından çıxarmıĢdı. O, xanım Renala baxanda ancaq varlı qadın gördü və ikrahla onun əlini buraxıb getdi. Jülyen dərin-dərin düĢünərək bağda gəziĢirdi, tezliklə oğlanın dodaqlarına məkrli bir təbəssüm qondu. “Tək-tənha elə gəziĢirəm ki, elə bil özümözümün ağasıyam. UĢaqlarla məĢğul olub-eləmirəm, ta ki cənab Renal bir də üzümü danlayana qədər...Və gələn dəfə o məni danlayanda haqlı olacaq!” Sonra Jülyen uĢaq otağına qaçdı. Onun çox sevdiyi balaca oğlan Jülyenə qısıldı və uĢağın bu hərəkəti onu kövrəltdi. “Bunun hələ ki, məndən zəhləsi getmir, – o düĢündü. – Amma tez də ürəyiyuxalığına görə özünü danladı, ona elə gəldi ki, bu hərəkəti zəifliyin əlamətidir. – Bu uĢaqlar məni dünən aldıqları ov iti kimi əzizləyirlər”.
X Yüklə 4,36 Mb. Dostları ilə paylaş:
|