www.vivo-book.com
217
kralın faytonuna yol açmaq üçün camaat birləĢib cənab
Muaronu yerdən qaldırdı.
Zati-aliləri bizim yeni, belə əlamətdar hadisənin
Ģərəfinə al-qırmızı pərdələrə tutulmuĢ gözəl kilsənin yanında
faytondan endi. Sonra nahar baĢ tutacaqdı, nahardan sonrasa
kral faytonuna minib, müqəddəs Klimentin qurumuĢ
cəsədinə təzim etməyə gedəcəkdi.
Kral kilsəyə girər-girməz, Jülyen baĢını itirmiĢ halda
cənab Renalın evinə qaçdı. Burada o güclə nəfəs ala-ala
səma mavisi rəngdə, epoletli mundirini, qılıncını çıxararaq
təzədən öz nimdaĢ, qara paltarını geyindi. Sonra atın belinə
sıçrayaraq bir neçə dəqiqəyə çox gözəl bir təpənin düz
baĢında yerləĢən Bre-le-oya çatdı.
“Bu nə ehtirasdır! Camaat bir ucdan axıĢır! Veryerdə
kəndlilərin əlindən tərpənməyə yer yoxdu, onları yarıb keçə
bilməzsən, elə burada da az deyillər, bu köhnə monastırın
yanında az qala on min adam var”, – Jülyen düĢündü.
“Qiyamçı barbar”ların dağıtdığı abbatlıq təmirdən sonra
özünün köhnə əzəmətini bərpa eləmiĢdi. Ġnsanlar bunun
www.vivo-book.com
218
möcüzə olduğunu deyirdilər. Hər yanda artıq möcüzələrdən
danıĢmağa baĢlamıĢdılar.
Jülyen abbat ġelanı axtarıb tapdı. ġelan oğlanı əvvəlcə
bərk danlayandan sonra ona cübbə və boğazlıq verdi. Jülyen
tezcə geyinib, abbat ġelanla Aqdın cavan yepiskopunu
axtarmağa getdi. Cənab de La-Mollun bacısı oğlu olan bu
prelat
25
yepiskop rütbəsini təzəcə almıĢdı və indi krala
müqəddəs təbərrükləri göstərmək kimi yüksək Ģərəfə layiq
görülmüĢdü. Amma yepiskopun indi harda olduğunu heç
kim bilmirdi.
Bütün əhali dəhĢətli dərəcədə həyəcanlıydı. Əhali öz
hökmdarını qədim monastır giriĢinin qotik dirəkləri altında
səbirsizliklə gözləyirdi. 1789-cu ildə iyirmi dörd abid
tərəfindən təməli qoyulmuĢ qədim Bre-le-o abbatlığını
təqdim etmək üçün iyirmi dörd din xadimi toplanmıĢdı. Düz
iyirmi beĢ dəqiqə gözləyəndən sonra onların hamısı köksünü
ötürüb, günahı yepiskopun cavanlığının üstünə yıxaraq bu
25
Prelat – katolik kilsəsində yüksək rütbə sahibi
www.vivo-book.com
219
qərara
gəldilər
ki,
kapitul
26
rektoru
gedib
zati-
müqəddəslərinə bildirməlidir ki, kral indicə gələcək və yaxĢı
olardı ki, o, kilsəyə gəlsin.
Cənab ġelan hamıdan yaĢlı olduğuna görə kapitul
rektoru seçildi və Jülyenə bərk acığı tutmasına baxmayaraq,
oğlana iĢarə elədi ki, onun arxasınca gəlsin. Boğazlıq
Jülyenin boynuna çox yaxĢı oturmuĢdu. Sıx qıvrım saçlarını
nəyin hesabına sığallayıb, yatızdırdığını bilmək olmurdu,
amma fəxri qaravul çəkməsinin cübbə altından çıxan
mahmızları cənab ġelanı daha çox əsəbiləĢdirirdi.
Onlar yepiskopun apartamentinə çatanda üzlərinə vacib
ifadə vermiĢ bər-bəzəkli xidmətçilər qoca küreyə təkəbbürlə
bildirdilər ki, indi zati-müqəddəslərini görmək mümkün
deyil. Qoca küre hörmətli Bre-le-o kapitulunun rektoru
seçildiyini və öz kilsəsinin yepiskopunun yanına istədiyi
vaxt gələ bilmək imkanı olduğunu deyəndə xidmətçilər ona
gülməyə baĢladılar. Jülyenin məğrur xisləti xidmətçi
kobudluğuna tab gətirə bilmədi. O, dəhlizə atılıb rastına
26
Kapitul –katolik kilsəsində puhanilər şurası
www.vivo-book.com
220
çıxan hər qapını itələməyə baĢladı. Qapılardan ən balacası
onun zərbəsindən açıldı və oğlan yepiskopun əyinləri qara
livreyli, boğazları zəncirli kamerlakeylərinin arasına düĢdü.
Jülyen ora elə tələsik girmiĢdi ki, bu vacib ağalar onu
yepiskopun çağırdığını güman edərək saxlamağa cəsarət
etmədilər. Bir neçə addım gedəndən sonra oğlan nəhəng,
tamamilə qaranlıq qotik zala çıxdı, hündür, oxlu
pəncərələrin birindən baĢqa hamısı qırmızı kərpiclə
hörülmüĢdü. Bu kobud kərpic qalaqları qədim, yonma ağac
sütunların əzəmətiylə müqayisədə olduqca məzlum
görünürdü.
1470-ci ildə Cəsur Karlın hansısa günahını yumaq üçün
tikdirdiyi, burqund əntiqi hesab olunan bu zalın divarları
arasında gözəl oyma naxıĢlarla iĢlənmiĢ hündür kürsülər
sıralanmıĢdı. Bu kürsülərin üstündə müxtəlif rənglərə
boyanmıĢ barelyeflərdə qiyamət gününün bütün sirləri
iĢlənmiĢdi.
Yalın kərpiclərin və ağ əhəngin çirkinliyinə təslim
olmuĢ bu qaraqabaq əzəmət Jülyeni sarsıtdı. Zalın o biri
ucunda, iĢıq düĢən yeganə pəncərənin yanında o böyük,
www.vivo-book.com
221
qırmızı ağac çərçivəli bir güzgü gördü. Güzgünün üç
addımlığında boz cübbəli, krujeva boğazlıqlı, amma baĢı
açıq cavan bir adam oturmuĢdu. Güzgü bu yerə heç uyğun
gəlmirdi, o dəqiqə məlum olurdu ki, onu Ģəhərdən indicə
gətiriblər. Jülyen həmin cavan adamın çox əsəbi olduğunu
gördü: o sağ əliylə güzgü tərəfə xeyir-dua göndərirdi.
Jülyen düĢündü:
“Görəsən, bu nədir? Yəqin ki, cavan rahibin üzərinə
düĢən ayinlərdən biridi. Bəlkə o, yepiskopun köməkçisidir.
O da bayaqkı xidmətçilər kimi məni acılayacaq. Amma
cəhənnəm olsun, bəxtimizi sınayaq...”
O bu yeganə pəncərəyə və durmadan, nəfəs dərmədən,
amma aramla xeyir-dua göndərən həmin cavan adama baxa-
baxa nəhəng zal boyu irəlilədi.
Yaxına getdikcə cavan adamın necə qəzəbli olduğunu
daha yaxĢı görürdü. Onun krujevalı boğazlığının
izahedilməz gözəlliyi Jülyeni bahalı güzgünün bir neçə
addımlığında dayanmağa məcbur elədi.
“Amma nəyin bahasına olursaolsun, mən bunu ondan
soruĢmalıyam” – o düĢündü. Bu zalın alaqaranlıq gözəlliyi
Dostları ilə paylaş: |