Stendal Qırmızı və qara
Yüklə 4,36 Mb. Pdf görüntüsü
|
www.vivo-book.com
468 O aĢağı endi, nərdivanı ən aĢağı pəncərə qapağına dirəyib, təzədən yuxarı qalxdı. ÜrəkĢəkilli əl yerinə atanda, əli pəncərənin cəftəsini qaldıran simə iliĢdi. Oğlan simi dartanda xoĢbəxtcəsinə fərqinə vardı ki, pəncərə qapaqlığını bu simdən baĢqa heç nə bağlamır. “Gərək tez açım və elə eləyim ki, o mənim səsimi o dəqiqə tanısın”. O, pəncərə qapağını baĢını içəri soxacaq qədər araladı və bir neçə dəfə astadan: – Mən sizin dostunuzam, – dedi. Bir az dinləyəndən sonra fərqinə vardı ki, otaqda lal sükut var. Doğrudan da buxarının üstündə az da olsa, iĢıldayan bir gecə çırağı belə yox idi. Bu – pis əlamət idi. “Barı mənə güllə atan olmayaydı”. Oğlan bir az düĢünəndən sonra, pəncərə ĢüĢəsini döyməyə baĢladı. Səs gəlmədi. ġüĢəni bir də döydü.“Bu ĢüĢəni sındırsam da, iĢi axıra çatdıracam”.O, indi pəncərə ĢüĢəsini lap bərk döyürdü, qəfildən ona elə gəldi ki, bu göz iĢləməyən qaranlıqda nəsə ağ bir kölgə dolaĢır. Axır ki, Ģübhələri dağıldı: kölgə inanılmaz dərəcədə aramla ona www.vivo-book.com
469 yaxınlaĢırdı. Qəfildən gözünün qarĢısındakı ĢüĢəyə bir yanaq yapıĢdı. Oğlanın bütün bədəni titrədi və o bir az geri çəkildi. Gecə o qədər qaranlıq idi ki, o bu yaxınlıqdan belə həmin sifətin xanım Renala aid olub-olmadığını ayırd edə bilmədi. Qorxdu ki, birdən xanım Renal hürküb qıĢqırar – neçə dəqiqəydi ki, itlər hürə-hürə nərdivanın həndəvərində fırlanırdı. – Mənəm, – o hündürdən təkrarladı, – dostunuz... Cavab gəlmədi: ağ kölgə yoxa çıxdı. – Yalvarıram, açın, sizinlə danıĢmalıyam, mən elə bədbəxtəm ki! Jülyen ĢüĢəni daha bərkdən döyməyə baĢladı – indi o az qala pəncərəni sındıracaqdı. Qısa, asta səs eĢidildi, cəftə qalxdı, oğlan pəncərəni açıb otağa keçdi. Ağ kölgə uzaqlaĢmaq istəyirdi. Oğlan onun çiyinlərindən yapıĢdı – bu qadın idi. Jülyenin bütün cəsur məqsədləri yoxa çıxdı – əgər bu o qadın idisə, indi həmin qadın ona nə deyəcəkdi? Amma yüngülcə bir qıĢqırıq onu özünə gətirdi – bu, doğrudan da xanım Renal idi! www.vivo-book.com
470 Oğlan qadını bərk-bərk bağrına basdı – qadın onu aralamaq üçün özündə birtəhər güc tapdı. – Bədbəxt! Siz burda neynirsiz? Onun səsi tutulurdu: qadın güclə danıĢırdı. Jülyen onun səsində saxta olmayan xəstəlik hiss elədi. – Mən on dörd aylıq dəhĢətli ayrılıqdan sonra yanınıza gəlmiĢəm. – Gedin! Bu dəqiqə buranı tərk edin! Ġlahi, cənab ġelan! Niyə mənə icazə vermədiniz ki, ona məktub yazım? Mən bu dəhĢətə yol verməzdim. – O özünə xas olmayan bir qüvvətlə oğlanı itələdi. – Mən elədiyim cinayətə görə peĢmanam. Tanrı mərhəmət göstərib məni bağıĢladı və gözümü açdı – xanım Renal danıĢdıqca səsi qırılırdı – Gedin! Bu dəqiqə çıxıb gedin! – On dörd aylıq əzabdan sonra bura gəlmiĢəm, sizinlə danıĢmamıĢ da getməyəcəm! Məndən sonra nə olub, neyləmisiz, hamısını bilmək istəyirəm. Ġlahi, mən sizi necə də sevirdim! Yəni doğrudanmı indi sizin etibarınıza layiq deyiləm? Mən hər Ģeyi, hər Ģeyi bilmək istəyirəm...
www.vivo-book.com
471 Xanım Renal nə qədər müqavimət göstərsə də, bu arxayın səs onun qəlbini ələ aldı. Bu sözləri dediyi dəqiqələrdə onun çiyinlərini ehtirasla qucaqlayıb, buraxmayan Jülyen qadını qəfil buraxdı. Bu, xanım Renalı bir az arxayınlaĢdırdı. – Mən nərdivanı içəri gətirim – oğlan dedi, – yoxsa Allah eləməmiĢ, bayaqdan pəncərə taqqıltısına oyanan xidmətçilərdən biri evi dolaĢmaq fikrinə düĢər və bizi yaxalayar. – Ġlahi, yox! Sizə dedim axı: gedin! – qadın doğrudan da çox pis haldaydı. – BaĢqalarından mənə nə? Axı Tanrı bunların hamısını görür, indi məni məcbur elədiyiniz bu səhnəni görür, o buna görə mənim cəzamı verəcək. Nə vaxtsa sizə bəslədiyim hissləri indi siz ən alçaq Ģəkildə mənim əleyhimə çevirirsiniz. Amma o hisslər daha yoxdur! EĢidirsiz, cənab Jülyen? Oğlan səs salmamaq üçün nərdivanı ehtiyatla və dinməzcə içəri saldı. – Sənin ərin Ģəhərdədi? – oğlanın onu qıcıqlandırmaq məqsədi yox idi, sadəcə bu, vərdiĢyana bir sual idi. www.vivo-book.com
472 – Mənimlə belə danıĢmayın, tanrı xətrinə, yoxsa ərimi çağıracam. Bayaqdan sizi qovmadığıma görə mən onsuz da günahkaram. Mənim sizə yazığım gəldi – qadın bu sözləri oğlanın həssas qürurunu yaralamaq üçün dedi. Oğlana “sən” deyə müraciət etməmək israrı, onun həmiĢə inandığı incə dostluq telləriylə bağlı dostluq münasibətlərini birdəfəlik qırmaq qərarı Jülyenin ürəyindəki çılğın hissləri öldürürdü. – Necə ola bilər axı? Yəni doğrudanmı siz daha məni sevmirsiz? – bu səs deyəsən, lap ürəyinin dərinliyindən gəlirdi və bu səsin sahibinə laqeyd qalmaq olduqca çətin idi. Qadın cavab vermədi və oğlan qəfildən ağladı. Doğrudan da onun daha danıĢmağa heyi qalmamıĢdı. – Deməli, ömrüm boyu məni sevən bircə nəfər də məni unutdu! Ġlahi, bundan sonra mən daha niyə yaĢayım? Jülyen bu otaqda kiĢiylə üzbəüz qalmayacağına əmin olandan sonra bütün iradəsi onu tərk elədi – qəlbindəki bütün hisslər yoxa çıxdı: bircə sevgidən baĢqa. O, qaranlıq otaqda uzun-uzadı ağladı – qadın onun iniltilərini eĢidirdi. Jülyen onun əlindən yapıĢdı, qadın bu əli Yüklə 4,36 Mb. Dostları ilə paylaş:
|