49
Heç bir selə aid olmayan meteora sporadik meteor deyilir.
Yer atmosferindən keçərkən meteor cisminin ablyasiyası nəticəsində yaranan və
ölçüləri bir millimetrdən kiçik olan bərk hissəciklərə meteor tozu deyilir.
Bütün meteorlar parlaq və qeyri-parlaq olmaqla iki növə ayrılır. Parlaq meteor
çox vaxt bolid adlanır. Bolidin uçuşu zamanı bəzən top atəşinə, partlayışa və yaxud ildırım
gurultusuna bənzəyən səs çıxır. «Bolid» məfhumu yunanca «bolis», yaxud «bolidos»
sözündən götürülmüşdür ki, hərfi mənada «tullayıcı silah» deməkdir. Bolidin izi məhz
meteor tozundan ibarətdir. Bolid həddən ziyadə parlaq olduqda gündüz də görünür.
Bolidin uçuşu bəzən Yer səthinə meteorit düşməsilə nəticələnir. Çünki bolid törədən
meteor cisminin qalığı Yer atmosferində parçalanır və planetimizin səthinə bir qalıq
şəklində düşür.
Planetlərarası fəzadan Yerə düşən qalıq meteorit, yaxud aerolit adlanır. Meteorit
özü meteor maddəsinin atmosferdə hərəkəti zamanı tam dağılmayan qalığıdır. Adətən
meteoritə düşdüyü yerə yaxın məntəqənin və yaxud coğrafi obyektin adı verilir. Buna
misal olaraq Tunqus meteoriti, Yardımlı meteoriti və başqaları göstərilə bilər.
Demək olar ki, Yer kürəsindəki kimyəvi elementlərin hamısı meteoritdə vardır.
Tərkibinə görə meteoritlər yekcins və qarışıq olmaqla iki növə ayrılır. Əgər meteoritin
tərkibinə yalnız bir növ element daxil olarsa, ona yekcins meteorit deyilir. Yekcins
meteoritlər öz növbəsində daha iki qismə bölünür: a) daş meteorit; b) dəmir meteorit.
Əsasən dəmir-maqnezium silikatları və dəmir-nikel ərintisindən ibarət olan meteoritə daş
meteorit deyilir. Daş meteoritlərin xondrit və axondrit olmaqla iki növü ayırd edilir. Yalnız
nikelli dəmirdən ibarət olan meteorit dəmir meteorit, yaxud siderit adlanır. Əsasən müxtəlif
komponentlərdən ibarət olan meteoritə qarışıq meteorit, yaxud dəmir-daş meteorit deyilir.
Onların pallasit və mezosiderit olmaqla iki növü fərqləndirilir. Bütün meteoritlərin 92 %-i
daş, 6 %-i dəmir, qalan 2 %-i isə qarışıq meteoritdir.
Aşkar olunması metoduna görə bütün meteoritlər iki qrupa bölünür: a) düşən
meteorit; b) tapdıq meteorit.
Əgər meteorit onun atmosferdə enməsi müşahidə edildikdən sonra aşkar
edilərsə, ona düşən meteorit deyilir. Hərgah materialın meteorit mənşəli olması yalnız
analiz yolu ilə müəyyən edilərsə, ona tapdıq meteorit deyilir. Həqiqətən bir çox meteoritlər
təsadüfi olaraq aşkar edilir.
Meteoritlərin ölçüləri təqribən bir millimetrdən bir neçə metrə, çəkisi təqribən
bir qramdan bir neçə tona qədər olur. Meteoritin Yer səthinə düşməsi işıq, səs və mexaniki
hadisələrlə nəticələnir. Səmada quyruğu səpələnən qığılcımlardan ibarət parlaq bolid
görünür. Bolid gecə bir neçə yüz kilometr ərazini işıqlandırır.
Meteor insan tarixində hələ qədim əfsanələrdən və bir çox xalqların
əsatirlərindən məlumdur. Meteor haqqında ilk yazılı məlumatlara eramızdan əvvəl XX əsrə
aid olan qədim Misir papirusunda rast gəlinir. Həmin papirus Rusiya Federasiyasının
Sankt-Peterburq şəhərindəki Ermitajda saxlanılır. Həmçinin qədim Çin əlyazmalarında
(eramızdan əvvəl 1768-ci il), rus mənbələrində (1091-ci il) belə məlumatlar verilmişdir.
Qədim yunan filosofu Anaksaqor meteoru Günəşin daş kütləsinin parçaları, qədim yunan
filosofu və alimi Stagirit Aristortel isə Yerin odlu göy sahəsinə yaxınlaşdıqda alovlanan
buxarlanması kimi təsvir etmişdir.
50
Belə güman olunur ki, Yer səthinə bir ildə 1800–2200 ton, bir gün ərzində 5–6
ton meteorit düşür. Meteoritlərin böyük bir hissəsi Yerin müəyyən zonalarına düşür.
Əlbəttə, meteoritlərin Yer kürəsinin konkret olaraq yalnız müəyyən ərazilərinə düşməsi
çox yaxşı haldır. Qətiyyətlə söyləmək olar ki, meteoritlərin günahsız adamların başına,
yazıq heyvanların üstünə tökülməməsi, kütləvi məskunlaşmanın qeydə alındığı bina və
obyektlərin üzərinə, min bir əziyyətlə başa gələn əkin sahələrinə deyil, yalnız bir yerə
düşməsi böyük yaradanın üzərində yaşadığımız planetə, onun canlılarına rəhmlə
yanaşmasının daha bir parlaq nümunəsidir. Bunu neçə-neçə canlının həyatına qıymamağın,
tikililəri ciddi şəkildə zədələnməkdən qorumağın, əkin sahələrinin məhvinə imkan
verməməyin bariz forması kimi dəyərləndirmək lazımdır. Bununla belə insanların üstünə
meteorit düşməsi halları artıq qeydə alınmışdır. 1825-ci ildə bir insanın meteorit
zərbəsindən ölməsinə dair məlumat vardır. Lakin meteoritin insan üzərinə düşməsi hadisəsi
ilk dəfə 1954-cü ilin 30 noyabrında sənədləşdirilmişdir. Çəkisi dörd kiloqrama yaxın olan
Sulakoqa meteoriti evin dam örtüyünü dəlib keçmiş və Ann Elizabet Hoces adında qadının
əl və budlarına rikoşetlə zərbə endirmişdir. Qadın zədələr almış, lakin həyatı üçün təhlükə
olmamışdır. 1992-ci ildə Mbalsk meteoritinin cəmi üç qram çəkisi olan kiçik bir fraqmenti
Uqandadan olan oğlana zərbə endirmişdir. Xoşbəxtlikdən ağacın üstünə düşən meteoritin
hərəkət sürəti əhəmiyyətli dərəcədə yavaşımış, uşağa heç bir xəsarət yetirməmişdir. 2016-
cı ilin 6 fevralında göy cisminin düşməsi zamanı yaranan zərbə dalğasından insan ölməsi
halı qeydə alınmışdır. Hindistanın Velluru şəhərindəki mühəndislik kollecinin
korpuslarından birinin yanına düşən meteorit bir neçə insana ciddi xəsarət yetirmişdir.
Meteoritin düşdüyü yerin bilavasitə yanından keçən və milliyyətcə indus olan Kamarac
adında bir avtobus sürücüsü elə oradaca tələf olmuşdur. Ondan başqa üç bağban
yaralanmış, zərbə dalğasının təsirindən yaxınlıqdakı binaların və nəqliyyat vasitələrinin
şüşələri sınmışdır. Başqa məlumatlara görə, meteoritin Yer səthinə düşməsindən sonra baş
verən partlayış faciəyə səbəb olmuşdur.
Alimlər aşkara çıxarmışlar ki, Meksikadakı «sükut zonası» çoxlu sayda
meteoritin düşdüyü yerdir. Şahidlərin danışdıqlarına görə, «sükut zonası»na daim göydən
meteoritlər düşür. «Dərə» sözün tam mənasında nəhəng maqnit kimi meteoritləri cəlb edir,
onları özünə çəkir. Bununla əlaqədar olaraq «vadidə» yaşamaq tövsiyə olunmur. Oraya
meteoritlərin düşməsi təkcə indi deyil, həmişə müşahidə edilmişdir. «Zona»nın sirli
olmasına dair mövcud dəlillər arasında oraya meteoritlərin cəlb edilməsi özünəməxsus
yerlərdən birini tutur. Meteoritlər bu yeri sözün tam mənasında sevib seçmişdir. Lakin
meteoritlərin məhz bu yeri xoşlamaları, oranı bəyənmələri qətiyyən səbəbsiz ola bilməz.
«Sükut zonası»nın sirli və qəribə xassələri ilk dəfə XIX əsrin axırlarında qeydə
alınmışdır. Həmin vaxt fermerlər qrupu boş torpaqları əkmək qərarına gəlmişdilər. Onlar
məhsul verməyən torpaqda dənli bitkilər, xüsusilə qarğıdalı yetişdirməyə cəhd
göstərmişdilər. Lakin onların ümidləri özünü doğrultmamış, sərf etdikləri əmək hədər
getmiş, xərcləri batmış, işləri nəticəsiz qalmışdır. Əkin sahəsi dövri olaraq yanar çınqıl
(qırma daş, kərpic) selinin altında qalmışdır. Tamamilə açıq-aydın səmadan vaxtaşırı
olaraq tökülən daşlar hər şeyi məhv etmişdir. Daim göydən daşların əkin sahəsinə və
evlərin üstünə düşməsi fermerlərin əziyyətinin itməsilə nəticələnmişdir. Boş-boşuna