15
70-ci illərin ortalarında kənd təsərrüfatının, sənayenin, elmin və texnikanın
hərtərəfli modernləşdirilməsi xətti elan edildi, bu, “dörd modernləşhdirilmə»
adlanırdı. Bu plana görə Çinin 2000-ci ilə dünyanın iqtisadi cəhətdən qabaqcıl
ölkələrinin səviyyəsinə çatması nəzərdə tutulurdu. Bu məqsədə nail olunmaqla Çinin
milli gəlir, sənaye və kənd təsərrüfat məhsullarının istehsalı həcminə görə dünya
ölkələrinin birinci cərgəsinə çıxması planlaşdırılırdı.
ÇXR iqtisadiyyatı üçün kənd təsərrüfatının böyük əhəmiyyəti bir sıra şərtlərlə
müəyyən olunur. Bu sahə ərzaq mallarının, həmçinin yüngül sənayeni xammalla
təmin etməyin başlıca mənbəyidir. Kənd təsərrüfatında Çinin əvvəllər ixrac
resurslarının xeyli hissəsi istehsal edilirdi. Çinin kənd təsərrüfatında ənənəvi olaraq
taxılçılıq istiqamətinin çox seçildiyi əkinçiliyə olan meyl daim şox güclü olmuşdu.
Burada bitkiçilik kənd təsərrüfatının aparıcı sahəsidir, heyvandarlıq isə köməkçi
təsərrüfatdır. Çində əkinlər ərazinin 1\10-ni; meşə ilə örtülü sahələr 1\8-ni; otlaqlar isə
1\3-ni tutur. Çin kəndliləri əsrlərlə isti və rütubətli iqlimi olan çay vadilərindən,
həmçinin ölkənin çərqindəki münbit torpaqlardan istifadə etmiş və onları becərmişdir.
Düzənlik, əsasən şərq vilayətlərindəki sahələr Çin ərazisinin yarısından azını təşkil
etməklə, orada əkin sahələrinin 9\10-u yerləşir, 1\10-i sə qərb əyalətlərinin payına
düşür. Böyük Çin düzənliyi daha çox əkilmişdi, bura ölkə əkinçiliyinin ən qədim
ocaqlarından biridir. Yantszı çayının deltasındakı ərazi də əsasən əkilmişdir. Burada
becərməyə yararlı hər kiçik torpaq parçasından istifadə olunur. Əkinə yararlı xam
torpaqların sahəsi 35 milyon hektar olmaqla əkin fondu üçün olduqca böyük
ehtiyatdır.
Laterit torpaqlar (onlar rütubətli tropik meşələrin altında formalaşır) texniki
bitkilər üçün xüsusən yararlıdır. Belə torpaqlarda bütün pambıq məhsulunun 70%-i
istehsal edilir. Laterit torpaqlarda həmçinin çay plantasiyalarının 50%-i yerləşir.
Onlarda həmçinin barama istehsalı üçün yarpaqları xammal olan tut ağacı və
həmçinin meyvə ağacları yaxşı böyüyür. Lakin əhalinin artması şəraitində adambaşına
düşən əkinçilik sahəsi ölçülərinin azalması baş verir. Mövcud əkin fondunun
məhsuldarlığının artırılması imkanları hələ də qüvvədə qalmaqdadır. Əsas əkinlər
əkinçilik üçün bir sıra əlverişli cəhətləri ilə – vegetasiya dövrünün uzun
müddətliliyinə imkan verən, əsasən yazda yağan yağışların bolluğu və yaxşı torpaqları
ilə fərqlənən rayonlarda yerləşir. Bu ərazilərin xeyli hissəsində il ərzində iki, uzaq
cənubda isə hətta üç bitkiçilik məhsulu götürməyə imkan verir. Nəticədə faktiki
olaraq səpin sahəsi
əkin sahəsindən demək olar ki, 1,5 dəfə çox olur.
Çində bitkiçiliyin məhsuldarlığını yüksəltməyin ən əsas vasitələrindən biri süni
suvarmadır. Ölkənin mərkəzi və cənub rayonlarında geniş suvarma və drenaj
16
sistemlərinin tikintisi bu ərazilərdə kənd təsərrüfatının əsas sahəsi olan düyüçülüyü
qoruyub saxlamağın və inkişaf etdirməyin mühüm şərti kimi xidmət edir. Süni
suvarma xüsusən ildə iki dəfə məhsul götürmək üçün zəruridir. Suvarılan torpaqlarda
bir qayda olaraq məhsuldarılq quru dərə torpaqlarına nisbətən 2-2,5 dəfə yüksək olur.
Bundan başqa, hidrotexniki qurğuların tikintisi olmadan kənd təsərrüfatını quraqlıq və
daşqınlar təhlükəsindən qorumaq da mümkün olmazdı.
Çin dünyanın iri dövlətləri arasında əkin fondunda suvarılan sahələrin payına
görə qədimdən fərqlənirdi. Hazırda bütün əkin torpaqlarının beşdə birinə yaxını
suvarılır. Əkinçiliyin quraqlıqdan əziyyət çəkdiyi Böyük Çin düzənliyində suvarma
üçün əsasən subartezian quyularından çıxarılan sudan istifadə olunur. Kənd təsərrüfatı
su istehlakına görə Çin iqtisadiyyatının ən böyük sahəsi hesab olunur. Ancaq suyun
praktiki olaraq izafi miqdarı yalnız Yantszı çayı hövzəsində mövcuddur.
Torpağın uzun əsrlər ərzində intensiv istifadə edilməsi, onun münbitliyini
qoruyub saxlamaq üçün fasiləsiz olaraq qayğı göstərməyi tələb edir. Son onilliklərdə
mineral gübrələrin tətbiqi xeyli artmışdır, onların çatışmaması əvvəllər əsasən yerli
gübrələrin istifadəsi hesabına ödənilirdi. Ölkədə yerli üzvi gübrələrin onlarla
növündən istifadə olunur. Onların ümumi həcmi isə olduqca böyük rəqəmdə ifadə
olunur. Çində istifadə edilən əkinçilik sistemi (bir sahədə eyni vaxtda müxtəlif
bitkilərin becərilməsi, torpaq sahələrinin, xüsusən düyü əkən rayonlarda xırda
hissələrə bölünməsi) kənd təsərrüfatı texnikasının tətbiqini xeyli çətinləşdirir.
Çində ən mühüm taxıl bitkisi düyüdür. Əkin sahələrinin xeyli hissəsini düyü
tarlaları tutur, taxıl istehsalının yarısı onun payına düşür. Düyüçülüyün əsas rayonları
Huan Ho çayından cənubda yerləşir. Bu hər şeydən əvvəl Yantszı hövzəsidir ki, orada
düyü əkinlərinin 2\3 hissəsi toplanmışdır, həm də cənub dənizkənarıdır. Düyüçülüyün
ayrı-ayrı ocaqları Huay Ho çayından şimalda da vardır, Koreya-Çin sərhədi boyunda
və Amur çayının hövzəsindədir.
Çin dilində «yemək» sözünə bir yox, iki söz uyğun gəlir – «çi fan», hərfi
mənada bu, «düyü yemək» deməkdir. Səhər yeməyi çin dilində «tszao fan» adlanır,
bu, «erkən düyü» mənasını verir, nahar «u fan» və ya «günorta düyüsü», şam yeməyi
isə «van fan» və ya «gec yeyilən düyü»nü bildirir. Etimologiyaya azacıq nəzər
saldıqda bu qida növünün çinlilərin həyatında necə böyük rol oynadığı məlum olur.
Düyü Çinin mərkəzi və cənub rayonlarında yaşayan yüz milyonlarla insanın qida
maddəsidir. Onun çatışmaması qida ratsionuna hökmən öz mənfi təsirini göstərir.
Düyüçülük ölkədə uzaq qədimdən inkişaf etməyə başlamışdır. Düyü bitkisinin
becərilməsi bir sıra şərtlərlə bağlıdır. Düyü qiymətli ərzaqdır, qidalılığına görə dənli
bitkilər arasında buğdadan sonra ikinci yeri tutur.
Ən mühüm cəhət isə odur ki,
heç bir