Telman orucov



Yüklə 5,01 Kb.
Pdf görüntüsü
səhifə46/171
tarix17.11.2017
ölçüsü5,01 Kb.
#10701
1   ...   42   43   44   45   46   47   48   49   ...   171

92 
 
malikdir.  Bu  zəncir  də  renqa  adlanır.  Şeirə  ümumi  vurğunluq  sərgərdan  poeziya 
müəllimlərini meydana gətirmişdi, onlar şəhərdən şəhərə, kənddən kəndə keçib öz 
müştərilərinə hayku yazmağı öyrədirdilər, buna görə haqq alır və ya sadəcə olaraq 
daldalanmağa yer və qida əldə edirdilər. 
Assosiasiya 
və 
simvolizm yapon bağının 
yaranmasında 
və 
qiymətləndirilməsində  başlıca  rol  oynayır.  Landşaftın  miqyasının  bağ  ölçüsü 
səviyyəsində kiçildilməsi məntiqi olaraq elə bir nöqtəyə gətirib çıxardı ki, bu vaxt 
məcməilərdə  miniatür  bağlar  düzəldilməyə  başlandı.  Onlar  bir  kvadrat  fut  ölçüdə 
olmaqla torpaq üzərindəki bağlar kimi gölməçələrdən, su axınlarından, adalardan, 
təpələrdən,  körpülərdən,  bağ  evlərindən  və  real  ağaclardan  ibarətdir.  Bu  ağaclar 
inadkarlıqla  nəzərdə  tutulan  ölçülərdə  becərilir.  Bu  kiçik,  səyyar  bağlar  Şərq 
bağçılığının  rəsm  ənənəsindəki  xüsusiyyətini  əks  etdirir.  Yapon bağları  Qərbə də 
öz nəcib təsirini göstərmişdir, xüsusən Birləşmiş Ştatlarda onlar geniş yayılmışdır. 
Xarakterik  yapon  üslubuna  iki  növ  –  Mücərrəd  bağlar  və  çay  bağları 
daxildir.  Mücərrəd  bağın  ən  məşhur  nümunəsi  yuxarıda  söhbət  açdığımız 
Kiotodakı Ryoandzi (ingilislər Ryoanci kimi tələffüz edirlər) bağıdır. 
Kiotodakı qeyri-adiliyinə görə məşhur olan bağlardan biri də Mamır bağıdır. 
Alçaq çəpər arxasındakı bu ərazidə mamırların məxmər səltənəti uzanır. Buradakı 
iti  ucları  olan  daşlar  mamırla  örtülmüşdür.  Günəşin  şəfəqləri  altında  bu  mənzərə 
gah qara, gah yaşıl görünür. Bağın ərazisində kiçik çay evləri vardır. Buranı seyr 
etməyə  gəlmiş  adamlar  bağın  gözəlliyindən  həzz  almaqla  yanaşı,  yorulduqda 
onlarda istirahət edirlər. 
Bütün  bunlardan sonra  belə  qənaətə  gəlmək  mümkündür ki, yapon dünyası 
musiqini  dərk  etmək  kimidir.  Yapon  poeziyası  özlüyündə  bir  rəngkarıqdırsa, 
rəngkarlıq bu poeziyadır. 
Yapon  ədəbiyyatına  marağa  gəldikdə  sonralar  onun  daha  mükəmməl 
nümunələri ilə tanışlıq imkanı yarandı. XVII əsrdə yaşayıb-yaratmış məşhur yapon 
şairi  Matsuo  Basyo  hayku  üslubunun  ustası  hesab  olunur.  O,  öz  məktəbini 
yaratmış,  sonra  isə  guşənişin  həyat  tərzinə  keçmişdi.  Zen  Buddizmin  təsirinə 
məruz  qalan  şair,  sonralar  uzun  müddətli  səyahətə  çıxmış  və  bu  səfərlərini  təsvir 
edən  şeir  kitabını  yazmışdı.  «Şimalın  içərilərinə  doğru  dar  yol»  adlanan  bu  kitab 
1689-cu ildə çap olunmaqla poetik nəsrin və haykunun qarışığından ibarət idi. O, 
təbiətin  hər  xırda  varlığından,  nişanəsindən  ilham  alırdı.  O,  təxəllüsü  «Basyo» 
sözünü də həyətində əkdiyi  banan  ağacının  ana  dilində olan  adından götürmüşdü. 
Buludların  parıltısı,  bambukun  titrəməsi,  sərçələrin  cikkiltisi,  küçədən  keçən 
adamların sifəti – bütün gündəlik xırda şeylərdən o, həzz almaq imkanı tapa bilirdi. 
Lakin əhəmiyyətsiz şeyləri sevmək üçün xırda məsələrə görə də iztirab çəkməlisən. 
Onun zahirən bəlkə də primitiv görünən məşhur bir haykusunda deyilir:  
Köhnə gölməçə 
Tullandı qurbağa  – 
Suda şappıltı.  
Bu haykuda   dərin  məna,  təbiətin  gözəlliyinin  kvintessenssiyası,  şairin 
könlünün  və  ətraf  dünyanın  sakitliyi  və  harmoniyası  çox  qısa  şəkildə  əks 
olunmuşdur. 


93 
 
Bağdakı köhnə  gölməçəyə hoppanan qurbağa yüzillik kədəri dağıtdı. Yazıçı 
Akutaqava Basyonun bu kiçik şeirinin fəlsəfi məzmununu çox ustalıqla açıb təhlil 
edir. Axı nəzərə almaq lazımdır ki, köhnə gölmçədən tullanan qurbağanın özü də 
yüzillik  kədərə  malikdir.  Deməli,  istənilən  baxışda  Basyonun  özünün  də  həyatı 
həm  də  iztirablar  həyatı  idi.  Gülümsəyərək  həzz  almaq  üçün  gülümsəyərək  də 
iztirab keçirmək lazımdır. 
Yapon  poeziya   nümunələrinin hamısı  müəyyən fəlsəfi   yükə  malikdir.  Ona 
görə  də  burada  bədii  söz  təkcə  fiziki  ölçülərdə  çərçivəyə  salınmaqla 
kifayətlənməyib,  həm  də  həyatı,  təbiət  hadisələrini  anlamağa,  dərk  etməyə,  izah 
etməyə  kömək  edən  məna  yükünü  daşımalıdır.  Yapon  şeiri  təzadların  təsvirindən 
ibarət olmaqla hər bir kəpənəkdə, hər bir yarpaqda əks olunan kosmosun sirrlərinə 
bələd olmağa cəhd göstərmək yoludur. 
Akutaqava Ryunoskenin novellaları insan talelərinin tədqiqinə həsr olunmuş 
kiçik  həcmli,  ancaq  böyük  bədii  dəyərə  malik  olan  yazılardır.  Nobel  mükafatı 
laureatı  KavabataYasunarinin  Kioto  həyatından  bəhs  edən  povestləri,  xüsusən 
«Köhnə  paytaxt»  əsəri  şəhər  həyatının  keşməkeşli  reallıqlarını  göz  önündə 
canlandırırdı. 
«Meydzin» romanında isə milli Qo oyununun məşhur ustasının ölümundən 
əvvəl  öz  peşəsinə  sədaqəti,  axırıncı  oyunu  ilə  əlaqədar  keçirdiyi  hisslər  təsvir 
edilir.  «Dağ  ölkəsi»  adlı  romanında  isə  paytaxtdan  əyalətə  gəlmiş  adamın  tanış 
olduğu iki qadının tənhalıqdan qaçmaq üçün etdiyi əbəs cəhdlər və onlardan birinin 
– geyşanın yanan evin balkonundan yıxılıb ölməsi hadisəsi qələmə alınmışdır. 
Digər  Nobel mükafatı  laureatı  Kendzaburo  Oenin  «Məni könlümə  qədər su 
ilə islatdılar» romanında oğlu ilə birlikdə zahidlik həyatına qurşanmaq istəyən yaşlı 
adamın  maqnitafonda  yazılmış  quş  səslərini  dinləməkdən  həzz  alması  göstərilir. 
Bu yolla o, özünü xilas etməyə çalışırdı. Bunu müəllif səkkiz ayaqlı ilbizin özünü 
yeməsi  ilə  müqayisə  edir.  Onun  ayaqları  xarici  qüvvə  tərəfindən  kəsildikdə 
yenidən böyüdüyü halda, özü özünü yedikdə bərpa olunmur. 
Matsumoto  Seytenin  «Torpaq-səhra»  əsərində  cavan  qızın  portretini  çəkən 
rəssamın qəflətən özünü öldürməsi nəql olunur. 
 «Narayama  əfsanəsi»  adlı  qəmli  bir  hekayədə  isə  aclıqdan  əziyyət  çəkən 
ailələrin yeyən ağızların sayını azaltmaq naminə öz qoca anasını belində aparıb dağ 
üstündə  ölmək  üçün  tənha  qoyan  oğulun  ağır  düşüncələri  təsvir  edilir.  Əsərdəki 
qəm, kədər səhnələri oxucunun da laqeyd qalmasına imkan vermir. 
Yaponların hətta  detektiv janrında yazılan əsərlərində təsirli bir səmimiyyət, 
dərdin  yaratdığı  hisslər  olduqca  canlı  təsvir  edilməklə,  janrın  xüsusiyyətlərini  də 
arxada qoya bilir. Ona görə də bu əsərlər bədbəxt insanların taleyinə həsr olunmuş 
elegiyanı  xatırladır.  «Həsir  şlyapa»  əsərində  zənci  amerikan  əsgərinin  müharibə 
başa  çatdıqdan  sonra  yapon  qızı  ilə  intim  yaxınlığından  doğulan  uşağın  bədbəxt 
taleyi  təsvir  olunur.  Əsgər  vətəninə  dönərkən  yapon  qızı  onunla  getmək  istəmir, 
qara  uşağı  da  saxlamaqdan  vaz  keçdiyindən  bu  balaca  yeni  məkana  köçsə  də, 
anasını unutmur. Qəza nəticəsində ölən atanın vəsiyyətinə əməl edərək, o, anasını 
axtarıb tapmaq üçün Yaponiyaya gəlir və burada bədbəxtliklər seriyası davam edir. 
Detektiv  əsərə  xas  olan  cinayətlərin  törənməsi  və  onların  açılması  fonunda  bu 


Yüklə 5,01 Kb.

Dostları ilə paylaş:
1   ...   42   43   44   45   46   47   48   49   ...   171




Verilənlər bazası müəlliflik hüququ ilə müdafiə olunur ©genderi.org 2024
rəhbərliyinə müraciət

    Ana səhifə