Təmsillər
Yüklə 0,55 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- Xatası bizə dəyər
- Dəvə və tülkü
42
Xatası bizə dəyər Meşədə ər-arvad iki meymun yaşayırmış. Onların da üç-dörd körpə balası varmış. Bir gün ana meymun ata meymuna deyir: - Eşitdiyimə görə qonşu kənddəki Fatı qarı ilə onun Mor pişiyi yola getmirlər. Gedək onları barışdıraq. -A ta meymun əlini yelləyir: - Özgəsinin dərdi bizə qalıb? Heç yola gedən günləri olmasın... A na meymun ata meymunu başa salmağa çalışır: - Elə deyici olma, qonşudu xatası bizə dəyər. Ata meymun ora- burasını qaşıyır, ana meymunun nədən qorxduğunu, ehtiyat elədiyini vecinə almır. Bir gün Mor pişik Fatı arvadın gözünün qabağın- daca qazanın qapağını vurub aşırır, südün qaymağını sivirib yeyir, sonra da onu daha çox yandırıb yax- maqdan ötrü ağız-burnunun, əl-ayaqlarının bulaşığını Fatı qarının tumanına silir. Fatı qarı da durub Mor pişiyin üstünə neft tökür, kibriti çəkib atır. Mor pişik alışmağa başlayır, bilir Fatı qarı onu söndürməyəcək, özünü meşəyə vurur ki, şah-şəvələ sürtünüb alovunu keçirsin. Lakin hardan keçirsə oranı alov bürüyür. Meşə yanır. Ana mey- munla ata meymun öz balalarını götürüb yanğından güclə qaçıb qurtarırlar. Ana meymun ata meymuna deyir: 43
- Gördün? Sənə demədimmi gedək onları barış- dıraq, yoxsa xatası bizə dəyər. İndi biz öz başımızı, balalarımızı harda saxlayaq?
Dovşanların qərarı Dovşanlar bir yerə yığışıb danışdılar, mübahisəyə girişdilər, axırda razılaşıb belə qərara gəldilər ki, nə görürüksə səksənirik, ürəyimiz üstümüzdə durmur, hey qaçırıq, bir kol-kosun dalına-daldasına giririk, gizlənirik, yerimizi qızdırmamış bir şıqqıltıya, pırıl- tıya görə yenə götürülürük, gəlin özümüzü öldürək, canımız bu qəhr-qəzəbdən, bu əzab-əziyyətdən bir dəfəlik qurtarsın. Dovşanlar qıraqları qamışlı bir gölə yaxınlaşırlar, istəyirlər özlərini bura atsınlar, boğulub ölsünlər. Gö lün lap kənarına gələndə qurbağalar partapartla sulara töküldülər. Dovşanlar gülüşdülər, dedilər, yox, qardaş, bizdən də qorxan varmış, gəlin yaşayaq.
44
Dəvə və tülkü Dəvə ilə tülkü yoldaş olurlar. Ac imişlər, bir kömbə tapırlar. Tülkü deyir: - Bu kömbəni bölsək, heç birimiz doymayacağıq, gəl, əcdadımızdan danışaq, kimin əsli daha qədim olsa, kömbəni o yesin. Dəvə meydanı tülküyə verir. Tülkü deyir: - Rəhmətlik anama nənəm həmişə deyərdi ki, dünya binnət olanda mənim Binnət adlı bir oğlum vardı. D əvə görür ki, tülkü çox uzaqdan başladı, nəslinin yaşı dünyanın yaşından da qabağa keçdi. Kömbəni ağzına atır, ayağa qalxır və deyir: - Sənin dediyindən belə çıxır ki, dəvə uşaqdır.
Pişik və balaları Bir kişinin ala bir pişiyi vardı. Hər gün ona da ət alardı. Pişik də buna qane olur, oğurluq etməzdi. Kişi bir gün yenə beş girvənkə ət alır, onun bir girvənkəsini kəsib pişiyə verir, lakin işdən qayıdandan sonra əti tapmır. Kişi öz-özünə deyinir: - Oğru gəlsə, ayrı şey də aparardı. Bəs bu kimin işidir? Pişik taxtın altından çıxıb dillənir: 45
- Əti mən götürmüşəm. Hər dəfə mənə bir girvəngə ət verirdin, tək canıma bəs idi. Amma indi dörd balam var. Sənsə mənə indi də bir girvənkə verirsən, balalarımı nəzərə almırsan. Sənin bu ədalətsizliyin məni axırda oğru olmağa məcbur elədi.
Şir və qarğa Şir böyük bir meşənin hökmdarı, qarğa da onun həkimi idi. Bir gün şir qarğaya dedi: -N ədənsə tez-tez əsəbləşirəm, başım ağrıyır. Qarğa dedi: - Bu meşədə bir bülbül, turac və qırqovul yaşayır. Onlar axşamacan ötürlər, sizi əsəbləşdirən onların səsidir. Şir əmr verib bülbülü, turacı və qırqovulu meşədən qovdurdu.
Qartal quşların padşahı idi. Qırğıya tapşırdı ki, bütün quşları bura çağır. Quşlar çağırışı eşitdi, qartalın başına yığışdı, lakin boz sərçə gəlmədi, çağırıqçıya dedi: -
daşın yekəsinə döyür, mən heç kəsin əmrinə qulaq asan deyiləm. Yüklə 0,55 Mb. Dostları ilə paylaş:
|