siyasi məqamlarını obrazlı dillə bədii şəkildə ifadə
etmək özü belə vətənə xidmətin bir parçası idi.
“İs-
mayıl Şıxlının bədii yaradıcılığı haqqında monoqrafi-
yalar, çoxlu məqalələr yazılmışdır. Lakin bununla
yanaşı Azərbaycan Sovet Ədəbiyyatının bir çox nü-
mayəndələri kimi İsmayıl Şıxlının yaradıcılığı da döv-
lətimizin yeni siyasi mərhələsində yeni baxışlarla araş-
dırılmalıdır. İsmayıl Şıxlının xatirəsini yad edərkən mən
həmin fikrimi açmaq istərdim. Ona görə ki, İsmayıl
Şıxlı həm bədii yaradıcılığında, həm ictimai
fəaliyyətində, həm də vətəndaşlıq duyğularında onun
orijinal yaradıcılığı Sovet ideologiyasına zidd şəkildə
inkişaf edirdi”(Ədəbiyyat qəzeti. 18.10.2002. Tarixin
sınağından çıxan şəxsiyyət. H.Ə.Həsənov).
Artıq 50-ci illər Sovetlər ölkəsinin siyasi mühitində
sakit bir abı-hava yaratmışdı. Müharibədə zəfər qa-
zanmaq onun az da olsa ağrı və acılarını unut-
durmuşdu. Bu dövrdə Sovet ədəbiyyatı fonunda
müstəmləkə altda olan xalqların öz milli ədəbiyyatını
bərpa uğrunda start verilmişdi. Bu kütləvi xarakter
almasa da müəyyən əsərlərdə özünü büruzə verirdi.
Bir yazıçı, ziyalı və türk övladı kimi İsmayıl Şıxlı da bu
ədəbi oyanışdan geri qala bilməzdi. Müasirliklə qədim
tarix arasında körpü salmaq, onu gələcək nəsillərə
olduğu kimi çatdırmaq üçün yeni əsərlərə ehtiyac var
idi.
“Şəxsiyyəti cılızlaşdıran amillərin kökləri və səbəbləri
ilə yaxından maraqlanan sənətkarlar xalqın keçmişinə
müasir təfəkkür işığında ayıq gözlə yanaşmağa və
qiymət verməyə can atdılar. Bu istiqamətdə aparılan
axtarışlar nəticəsində yaranmış ilk uğurlu müasir tarixi
roman nümunələrindən biri məhz “Dəli Kür”
oldu”(Y.İsmayılov. İsmayıl Şıxlı. Həyatı, Mühiti, Sənəti)
Müxtəlif tənqidçilərin haqlı olaraq qeyd etdiyi kimi
“Dəli Kür” xarakterlər romanıdır. Əsərin ən çılğın, inad-
kar obrazı Cahandar ağadır. Onun xarakteri də
düşdüyü mühitə uyğun olaraq dəyişir. Biz bunu əsərdə
belə görürük. İlk öncə bunun bir yazıçı fantaziyası
olduğu fikri bizə hakim kəsilir. Lakin əsərdəki
hadisələri izlədikcə baş verənlərin real tarixi faktlara
söykəndiyini görürük. Şəhvətə aldanıb başqasının
arvadını qaçırdıqdan sonra üzdə hiss olunmasa da
artıq Cahandar ağaya qarşı ailədə bir ögeylik və
soyuqluq baş qaldırmışdı. O, bilirdi ki, səhv iş tutub.
22
Qüruruna sığışdırıb geriyə çəkilməyi özünə ar bilən
Cahandar ağa nə vaxtsa belə bir hadisənin öz ailəsinin
başına gələcəyindən qorxub nahaq yerdən özünə
düşmən qazandığı Allahyarı axtarmağa başlayır. Artıq
o, qatilə çevrilir. Namus qatilinə. Öz arvadının, qızının
yox, başqasından oğurlayıb özünə arvad elədiyi bir
qadının namus qatilinə. Bəlkə də yazıçının çılpaq şə-
kildə verdiyi bu fikirləri biz bir bədii sual kimi əsərin
qarşısında qoysaq onda əsərin nə üçün “Dəli Kür” ad-
landırılmasını yəqinləşdirərdik. “Dəli Kür” Cahandar
ağanın faciəsidir. Əsərin süjet xətti, ideyası və xarak-
terlər arasında bağlılıq Cahandar ağa obrazında özünü
büruzə verir. Onun Mələklə olan dialoqunda bütün ailə
üzvlərinə olan münasibət daha çox maraq doğurur.
“-Bəs arvadın, qızın?
-Az danış, onların sənə dəxli yoxdur. Bu evin sahibi
mənəm, mən nə elədiyimi bilirəm.
O, nə qədər hirsli olub Mələyə susmağı əmr etsə də,
qəlbinin dərinliklərində haqsızlığını duyurdu”(İ. Şıxlı.
Ölən dünyam kitabı.)
İlk baxışdan Cahandar ağanın peşmançılığı, ailəsinə
bədbəxtlik gətirməsi onu daxilən əzilən bir obraz kimi
xarakterizə etməyə əsas versə də, sonrakı səhnədə
onun özünə haqq verməsi və
“Əşi, nə olub, eldən
çıxarı bir iş tutmamışam ki? Elə dədə-babadan iki
arvad saxlamaq peşəmiz deyilmi?” (“Ölən dünyam”)
deməsi qeyri-adi görünür və sual meydana çıxır: “Bu
peşmançılıqdır, yoxsa qürur?” Yox, Cahandar ağa dəli
deyil. O, psixoloji baxımdan hazırlıqlı və hadisələrə real
yanaşandır. Onun hərəkətləri, çılğınlığı, davakarlığı ona
mənfi obraz kimi yanaşmağa imkan versə də əsərin
sonuna yaxın Cahandar ağanın milli ideologiya, milli
mənlik uğrunda mübarizə aparan bir xalq
qəhrəmanına çevrildiyini görürük. Bax elə İ.Şıxlı
şəxsiyyətinin və qələminin də gücü bundadır.
“Dəli Kür” ün ideoloji bir əsər kimi meydana çıxması
və onun oxucular tərəfindən xüsusi bir həssaslıqla qar-
şılanması heç şübhəsiz ki, həmin dövrdə kolxozdan,
quruculuq işindən yazmağa məcbur olan yazıçılara bir
stimul verdi. “Dəli Kür” əsəri İ.Şıxlı şəxsiyyəti, mənsub
olduğu nəsil və adının çəkilməsi qadağan olunan türk
dünyası ilə “Böyük Sovetlər Ölkəsini” üz-üzə qoydu. Bu
inkişaf edib və sonda özünü süquta aparan bir zid-
diyyətli gerçəkliyin məhvinə olan inama çağırış idi. O,
23
mənəvi qələbə qazanmışdı. Yaxın dostu Mehdi Hüseyn
belə onun dəliqanlılığına heyran qalmışdı. Lakin o,
əsərə münasibətini İ.Şıxlıya yazdığı məktubda belə
izah edirdi.
“Təəssüf ki, sənə məlum olan bəzi xırda səbəblərə
görə, mənim “Dəli Kür” haqqında mətbuatda yazma-
ğıma imkan yoxdur. Elə həmin səbəblərə görə də öz
fikrimi məktubla bildirməyi özümə borc bildim. Belə
romanlara xalqımızın necə böyük ehtiyacı olduğunu
sübuta ehtiyac varmı? Gün o gün olsun ki, romanı
qurtarasan və mən də artıq məktubla yox, məqalə
ilə(mən həmişə belə qalmayacağam ki) öz rəyimi ifadə
edim.(Xatirəyə dönmüş illər)
Məktubda M.Hüseyn
“bəzi xırda səbəblər” deyəndə
nəyi nəzərdə tutduğunu
“mən həmişə bu vəziyyətdə
qalmayacağam ki” fikri ilə cavablandırır. Elə bu fi-
kirlərdən də aydınca görmək olar ki, “Dəli Kür” sovet
ideologiyasını hədəfə almış, özündə milliliyi ehtiva
edən bir ideoloji, siyasi əsərdir.
Məktubdan göründüyü kimi milli hərəkat, milli oyanış
nəinki xalqın içində, hətta ədəbiyyatda da öz təsir
dairəsini genişləndirirdi. Azərbaycan dilli sovet ədəbiy-
yatı artıq milli ruhlu, milli ideologiyaya xidmət edən bir
ədəbiyyata çevrilirdi. Belə milli ədəbiyyatın formalaş-
ması Azərbaycan dilinin zənginliyindən, Azərbaycan
xalqının mübarizliyindən irəli gəlirdi və İ.Şıxlı bunu
dərk edərək yazırdı:
“Məlumdur ki, dil yazıçı qüdrətinin
məhək daşıdır. Dil səciyyələri aşmaqda yazıçıya kömək
edən ən yaxşı vasitədir. Dil sadəcə cümlə üzvlərinin
qrammatik qayda-qanunlar əsasında düzülüşü deyil,
dil - yazıçı üçün ehtirasları toqqaşdıran, surətin daxili
varlığı ilə intellektual aləmi aşkara çıxaran bir
vasitədir. Dil yazıçı üçün hər şeydir”(Xatirəyə dönmüş
illər).
“Dil insanları öz tarixi keçmişinə, adət-ənənəsinə, fol-
kloruna yaxınlaşdırdıqca kökə-soya dönmək, keçmişə
qayıtmaq arzusu da ədəbiyyatda qarşısı alınmaz axına
çevrilirdi. Elə “Dəli Kür”ün yazılıb başa çatdığı ildə is-
tedadlı sənətkar Fərman Kərimzadə “Qarlı aşırım”) ta-
rixi romanını bitirdi” Y. İsmayılovun bu fikirləri bir daha
onu deməyə əsas verir ki, dil artıq ideologiyanın
aparıcı qüvvəsinə çevrilirdi və o artıq unutdurulmuş
keçmişə dönüşün istinad nöqtəsi oldu. Fərman
Kərimzadə yaradıcılığında önəmli yer tutan “Qarlı
24
Dostları ilə paylaş: |