Üç aylıq ədəbiyyat dərgisi
185
Köhnə “Jiquli”yə əyləşəndə şair
qəzetdə yazılanları oxumağa başladı.
“Ofşar kəndindən bir qrup şəxs Milli
Məclisə müraciət edərək yaşadıqları ağır
sosial durum haqda şikayətçi olduqlarını
bildirirlər. Bizlər 21-ci əsrdə susuzluğa
məhkum olunmuşlar kimi yaşayırıq. Rayon
rəhbərliyi və buranın biznes sahibləri Ofşar
camaatından sanki qisas alır. Hər gün
rayon mərkəzindən maşınlarla su daşımaq
məcburiyyətində qalmışıq. Artıq bütün
imkanlarımız tükənib. Öz gücümüzə 20-30
metr dərinliyə kaçalka vurub oradan çıxan
sudan istifadə edirik. Bu su da şor sudur.
Məcburən həmin sudan içirik. Kənddə
böyrəyi salamat adam tapmaq artıq
müşkülə çevrilib. Heç kim bizləri eşitmək
istəmir. Ofşarda insanlara hazırda texniki
su içirdilir. Xahış edirik bizləri bu
qədirbilməz məmurların əlindən qurtarın.”
Şair mat qalmışdı. “Bu kişi nə
edir? Bir yandan bizi Əmənovun ayağına
aparır ki, kitablarımızın çapına yardım
etsin, o biri yandan da qəzetdə yazı təşkil
etdirir... Həəə, ay səni Nazim Niyaz! Bu da
bir üsuldur. Koramal məsələsi... Yəni sənin
elədiklərini bilirəm, amma demirəm.
Ucundan-qulağından deyirəm ki, yəni hər
şeydən xəbərdaram...”
(davamı olacaq)
ESSE
i
ST
i
KA
NĠYAZĠ MEHDĠ
Ġslam və mən 2012-2014-də
(Ağalar
Məmmədovla
mübahisə
etsəm nəyi mübahisə edərdim...)
(əvvəli ötən saylarımızda)
Ateistlə ilahiyyatçının əbədi
söhbətlərindən
(ikinci yazı)
Həqiqət anlayışından doğan çaşqınlıq
Ötən yazıda sual qoymuşdum: mən niyə
ateist olmaya-olmaya böyük ateistlərə
böyük ilahiyyatçılar qədər heyranam,
müsəlman ola-ola Xristianlığa, Buddizmə,
İudaizmə və daha nə qədər təriqətə, dinəsə
heyranam?
Mənə hansı ateist yaddır? Mənə hansı
müsəlman, hansı xristian (və s.) yaddır?
Onlar ki. özlərini düz, başqalarını əyri
sayırlar.
Sayın oxucu, beləcə, biz gəldik çatdıq dində
düz və əyri olanlara. Adi adam deyir, əgər
sən filan paltarı, filan dini, filan musiqini o
birilərindən üstün sayırsansa, göstər ki, o
doğru, o biriləri yanlışdır. Adi bilinc
«həqiqət», «gerçək» anlayışının quludur. O