Təbii ki, bu kiçik yazıda Qafar Sarıvəllinin
nəinki bütöv yaradıcılığı haqda, heç onun
yaratdığı portretlər haqda da ətraflı fikir
yürütmək mümkün deyil. Lakin Qafar
Sarıvəllinin yaradıcılığına və şəxsiyyətinə
məhəbbəti olan adi bir seyrçi kimi, onun bir
neçə əsəri haqqında öz fikirlərimi sizinlə
bölüşmək qərarına gəldim.
Qafar Sarıvəllinin obrazlar qalereyasının
bəzəyinə çevrilən qəhrəmanlarından biri
böyük şairimiz Səməd Vurğundur.
Heç kəsə sirr deyil ki, Səməd Vurğun
dövrümüzün ən böyük şairi kimi Azərbaycan
poeziyasının nəhəng nümayəndələri Şeyx
Nizami, Mövlana Füzuli, Seyyid Nəsimidən
sonra hələ min illər yaşayacaq və ona nə
qədər əsərlər həsr edilsə belə, Səməd Vurğun
şəxsiyyətini bütövlüklə aça bilmir. Qafar
Sarıvəllinin yaratdığı Səməd Vurğun portreti
də bu əmələ, bu arzuya xidmət edir. Hazırda
şairin ev muzeyinin ən dəyərli eksponat la ‐
rın dan biri olan bu portret Səməd Vurğun
şəxsiyyətinə məhəbbətdən yaranıb. Tale elə
gətirib ki, nə Qafar Sarıvəlli, nə də bu yazının
müəllifi böyük şairin müasirləri olmamışıq.
Lakin onun haqqında yazılmış əsərlərdən,
məqalələrdən, xatirələrdən bilinir ki, Səməd
Vurğun həm şair kimi, həm insan kimi, həm
də ictimai xadim kimi bütöv bir şəxsiyyət
olub. O, xarici görkəm etibarı ilə də yaraşıqlı,
nurani bir insan idi.
Qafar Sarıvəlli, mənim fikrimcə, bu
əsərində Səməd Vurğunun bütün böyük ‐
lüyünü, yuxarıda qeyd etdiyim xüsusiyyətləri,
habelə müəllifin öz içində illərlə cücərdib
böyütdüyü, yalnız onun özünə məlum olan
böyük Səməd Vurğun obrazını nümayiş
etdirməyə, tamaşaçıya çatdırmağa cəhd edib
və buna nail olub.
Qafarın işlədiyi bütün portretlərə diqqət
yetirərək dərhal duyursan ki, onlar canlıdır.
Sənlə söhbət edir, sənə nə isə danışır. Bir
sözlə, Qafar Sarıvəlli öz portretləri ilə “danışan
obrazlar qalereyası” yaratmışdır.
3. Nəvai Mətin və impressionizm
Bu il rəssam Nəvai Mətinin 50 yaşı tamam
oldu. Sənət dostları, yaxınları, doğmaları
onun bu yarım əsrlik yubileyini sevinclə qeyd
etdi. Mən də həmin təbriklərə qoşularaq onun
rənglər dünyasına bir az səyahət etdim.
Uşaqlıq illərindən rəssamlıq sənətinə
dəlicəsinə vurulan, o illərdə öz uşaq aləmi
ilə mənzərə və portretlərini yaradan Nəvai
Mətin rəssamlıqla daha ciddi məşğul olmaq
istəyirdi. Rəssam olmaq Nəvai Mətinin uşaqlıq
arzusu idi. Bu arzu onu Pedoqoji İnstitutun
bədii qrafika ixtisasına gətirib çıxartdı. Ali
təhsil almaqla yanaşı, öz yaradıcılığında
davam etdirdi. O illərdə Nəvainin dostu,
mərhum şairimiz Akif Səməd onun haqqında
yazırdı: “Rəssam var ki, adam, at, it şəkli
çəkə bilmir, nəsə çəkir və adını da nəsə “izm”
qoyur, amma Nəvai adam, at, it şəkli çəkə
bilir...”Sənət və həyat dostu, onun həmyerlisi
böyük sənətkarımız rəssam heykəltəraş, şair
Məmməd Dəmirçioğlu isə Nəvai Mətin
yaradıcılığını belə səciyyələndirir: “O zamankı
APİ‐də rəssamlıq təhsili alarkən işlədiyi bir
neçə tablo, onun böyük istedad sahibi
olduğundan xəbər verirdi...”
Bir müddət rəssamlığın daşını atan Nəvai
məmurluqla, bizneslə, kommersiya ilə məşğul
olur. Lakin bu uzun çəkmir və o, böyük enerji
və coşqu ilə yenidən sənətə qayıdır. Nəvai
haqqında fikirlərini davam etdirən
Dəmirçioğlu yazır: “Düzünü söyləsəm, onun
rəssamlığa bu cür sürətlə dönüşünə inanmırdıq
və qısa zaman kəsiyində etdiyi sıçrayışlar
sözün həqiqi və yaxşı mənasında mənim
özümü də heyrətləndirdi. O, özünü tapa bildi,
öz palitrasını kəşf etdi”.
Bəli, indi ömrünün və sənətinin püxtələşən
bir çağında Nəvai Mətin sözün həqiqi
mənasında şedevrlər yaradır.
Düzdür, Nəvai Mətin Uluslararası Aktivist
Sənətçilər Birliyinin Azərbaycan təmsilçisi və
Rəsm komitəsinin başqanı kimi, Azərbaycan
mədəniyyətinin, eləcə də, türk dünyasının
sənət incilərinin və sənətkarlarının dünyaya
tanıdılmasında gərgin və uğurlu iş aparır.
Aylıq ədəbiyyat dərgisi
78
ULDUZ /
Dekabr 2015
Yaradıcılıq Nəvai Mətinin stixiyasıdır.
Mənim bildiyimə görə, o gözəl rəssam,
tərtibatçı, reklamçı olmaqla yanaşı, şeir də
yazır, gözəl saz çalır və hərdən pəsdən oxuyur
da.Lakin hər şeydən əvvəl,o rəssamdır. Onun
xarici görkəmi də, davranışı da, danışığı da,
hərəkətləri də bunu sübüt deyir.
Rəssam olmaq Tanrı vergisidir. Lakin
böyük rəssam olmaq üçün sənin biliyin,
dünyagörüşün, informasiyan, duyum
qabiliyyətin, zəhmətsevərliyin və daha nələr
olmalıdır. Nəvai Mətin rəssam kimi doğulub.
Nəvai Mətin çoxprofilli rəssamdır. Onun
portretlərinin, peyzajlarının, etüdlərinin,
natürmortlarının hər biri ciddi müzakirə
obyektidir. O, rəssamlığın texnologiyasını
mükəmməl mənimsəyib, istər yağlı boya ilə
işləsin, istər akvarellə, istərsə də qrafika, nə
işləyirsə, hamısı çox canlıdır. Seyrçini
heyrətləndirə, düşündürə bilir. Bu əsərlər
seyrçiyə sirayət edə bilir, onun ovqatını
dəyişə bilir, özü də müsbət mənada. Təbii
ki, rəssam olmaq təkcə gördüyünü kətana
köçürməkdən ibarət deyil. Әgər elə olsaydı,
fotoaparat icad edildikdən sonra rəssamlara
ehtiyac qalmazdı.
Rəssamın fotoqrafdan fərqi odur ki, məhz
o, heç kəsin görmədiyi və ya görüb hiss
etmədiyi şeyləri görür və seyrçiyə təqdim
edir.
Deyirlər, bir gün bir müəllim yazı taxtasına
bir ağ vərəq yapışdıraraq kağızın ortasına
bir nöqtə işarəsi qoyur və şagirdlərdən
lövhədə nə gördüklərini soruşur.
1‐ci şagird “nöqtə”, 2‐ci şagird “qara
nöqtə”, 3‐cü şagird isə “yağlı qara nöqtə”
cavabını verir. Müəllim təəssüf hissi keçirir
ki, siz burada bu boyda ağ kağızı görə
bilmədiniz.
Yadıma gəlir ki, uşaq vaxtı Novruz
bayramı ərəfəsində ilaxır çərşənbə axşamı
dan atardılar. Sübh tezdən, lap o başdan
hamı yanan lopalarla dəstə ilə axar suyun
üstə gedərdi. Deyərdilər ki, səhər təbiətdə
elə bir məqam, elə bir an olur ki, bir an
içində sular dayanır, ağacların budaqları yerə
dəyir, atlar gülür və s. Həmin anı görmək
üçün gərək yatmayasan, gözlərini
qırpmayasan, hər şeyə diqqət kəsiləsən ki,
həmin məqamı görə biləsən. Lakin bu
vaxtadək həmin anı görən olmayıb.
Mənə elə gəlir ki, rəssamlar, xüsusilə,
mənim qəhrəmanım Nəvai Mətin o anın bir
məqamını görür. Görür və həmin mənzərəni
kətana köçürür.Heç kəsin görə bilmədiyi,
hiss etmədiyi anı görür. O, təkcə gözləri ilə
görmür,sanki onda bəsirət gözü var, bir fəhm
var, hansısa altıncı bir hiss var.
Deyəsən, Nəvai Mətinin yaradıcılığından
yaza‐yaza gəlib impressionizmə çıxdım. Bir
vaxtlar rəhmətlik Akif Səməd deyirdi ki,
Nəvai Mətinin yaradıcılığında hansısa “izm”
yoxdur. Ancaq, mənim qənaətimcə, onun
rəssam taleyinə də bir “izm” yazıldı. Ancaq
bu “izm” ‐ impressionizm abstraktlığın
əksidir. İmpressionistlər real həyatı daha
təbii və qərəzsiz əks etdirməyi xoşlayırlar.
Nəvai Mətin kimi...
Fikrimcə, Nəvai Mətin impressionist
rəssamdır.
İmpressionizm fransız dilində “təəssürat”
deməkdir. Təəssürat isə ətraf aləmdəki əşya
və hadisələrin insan şüurunda buraxdığı iz,
onların əksi, ona təsiri deməkdir. Bu, təsviri
incəsənətin XIX əsrin 60‐cı illərində yaranan
istiqamətidir.
İmpressionist rəssamlar
əşyanın rəngdən‐ rəngə düşməsi təəssüratını
yaratmaq üçün bir‐birini gücləndirən
rənglərdən istifadə etməyə üstünlük verirlər.
Bir qayda olaraq, onlar öz əsərlərini
emalatxanada deyil, açıq havada yaradırlar.
Bəli! Nəvai Mətin öz əsərləri üzərində
işləyərkən axtardığı ən əsas faktor işıqdır.
İşıq Nəvai Mətin üçün hər şeydir.
Mən deyə bilmərəm, Nəvai Mətin
rənglərin texnologiyasını, onların qarışığından
alınan çalarları ali məktəbdə oxuduğu illərdə
öyrənib, yoxsa ona bu istedad fitrətən verilib.
Lakin bilirəm ki, rənglərin qarışığından
məharətlə istifadə etməklə güclü işıq effekti
yarada bilir ki, bu da əsərləri daha cəlbedici,
baxımlı və düşündürən edir.
Dediklərimə misal olaraq, onun “Sınmış
kərpic” əsərini diqqətinizə çatdırmaq istərdim.
Aylıq ədəbiyyat dərgisi
79
ULDUZ /
Dekabr 2015