1. Məmməd Dəmirçioğlunun
rənglər dünyası
Bəri başdan etiraf edim ki, tanınmış
rəssam, heykəltəraş və Azərbaycan
ədəbiyyatında öz dəst‐xətti olan süfi şair,
Məmməd Dəmirçioğlunun rəsm əsərləri
haqqında nə qədər yazsam belə, həmin
əsərlərin daxili aləmini, məziyyətlərini sözlə
ifadə edə bilməyəcəyimdən bir təəssüf hissi
keçirirəm. Açığını deyim, Dəmirçioğlunu
peşəkar rəssam, mahir heykəltəraş və əvəzsiz
tərtibatçı olmasına baxmayaraq, şair kimi
daha çox tanıyıram və rəssam kimi
səciyyələndirmək mənim üçün bir qədər
çətindir.
Lakin müəyyən qədər
məlumatım var ki, o hələ uşaq yaşlarında öz
taleyini rəssamlıqla bağlayıb. Erkən gənclik
illərindən şeir yazsa da, “Uzun illər şeirlərimi
çap etdirməyə qorxurdum. Çünki məndə
şeirə münasibətdə bir Ağamalı Sadıq, Akif
Səməd, Məmməd İlqar xofu var idi”‐deyir.
Beləliklə, bu kiçik yazıda çalışacam ki, rəssam
Məmməd Dəmirçioğlunun portretini
“çəkməyə” cəhd edim. Öncə onu demək
istəyirəm ki, Dəmirçioğlu Böyük Yaradanın
ən sevdiyi bəndələrdəndir. O, bu övladına
bir neçə istiqamətdə istedad verib.
Yuxarıda qeyd etdiyim kimi, o, nadir
istedad sahibi olaraq Azərbaycanda və eləcə
də, onun hüdudlarından kənarda istedadlı
heykəltəraş, maraqlı dizayner, mahir söz
ustası və təkrarsız rəssam kimi tanınır.
Ancaq maraqlıdır, görəsən, ilk növbədə
onda hansı istedad özünü büruzə verib. Təbii
ki, bu, yalnız özünə bəllidir. Lakin mən də
Məmməd Dəmirçioğlunu tanıyan adam kimi
deyə bilərəm ki, onun ilk istedadı rəssamlıq
sahəsində üzə çıxıb. Әvvəla, ona görə ki,
Dəmirçioğlu son dərəcə həssas adamdır.
Onun ovqatı bir əsən mehdən, bir xoş sözdən,
bir çiçəyin duruşundan, bir gülün baxışından,
bir quşun səsindən, bir sözlə, ətrafda baş
verən ən xırda hadisədən dəyişə bilər. İkincisi,
Məmməd Dəmirçioğlunun dünyaya göz
açdığı məkan elə mənzərələr diyarıdır.
Fikrimcə, əvvəlcə bu əsrarəngiz mənzərələr
Dəmirçioğlunun şair xəyalını, rəssam
duyğusunu vəcdə gətirmiş, sonra o, həmin
mənzərələri kətana köçürərək insanları
heyrətə gətirmişdir.
Çox qəribədir, Məmməd Dəmirçioğlu nə
yaradırsa, istər şeir olsun, istərsə tablo, istərsə
də heykəl – yaratdıqlarının hamısında bir
rəssam dəst‐xətti var. Әn maraqlısı odur ki,
ədəbiyyatımızda yeni olan “insan
mənzərələri” seriyasından yazdığı əsərləri o
məhz mənzərə şəklində yaradır. O,
müasirlərinin, tarixi şəxsiyyətlərin,
qəhrəmanların obrazını “İnsan mənzərələri”
adı altında oxuculara təqdim edir.
76
ULDUZ /
Dekabr 2015
SӘNӘT
Bir çox hallarda şair kimi də sözlə qeyri‐
adi rəsmlər çəkir:
Leysan olur göylərdəki hay‐həşir,
Külək döyür, söy vələslər gərnəşir,
Quzeylərdə buz bulaqlar göynəşir,
Dodağımla ovuşmasa, ovunmaz.
Təsviri incəsənət yaradıcılığın elə bir
növüdür ki, sərhəd tanımır. Bu əsərlərin dili,
milləti yoxdur. Bu əsərlər dünyada nə qədər
dil, xalq varsa, danışa bilir və bu mənada,
bütün rəssamlar kimi, Dəmirçioğlunun
əsərləri də sərhəd tanımır. Onun portretləri,
peyzajları, tabloları neçə‐neçə xalq
nümayəndələrinin şəxsi kolleksiyalarını
bəzəyir.
Məmməd Dəmirçioğlunun rənglər
dünyası çox maraqlıdır, deyir ki, mövcud
olan əsas yeddi rəngin hamısı onun xoşuna
gəlir.
Lakin rəssamlıqdan məlumatı olan hər kəs
bilir ki, bu yeddi rəngin qarışığından minlərlə
çalar əmələ gəlir və elə rəssamlar da
əsərlərində bu rənglərdən möcüzələr yaradır.
Məmməd Dəmirçioğlunun da bütün rənglər
xoşuna gəlir, yalnız birindən başqa. Bu rəng
ağla qaranın qarışığından əmələ gələn boz
rəngdir. Və qəribəlik də bundadır ki, qara
fırçanı ağ kətan üzərində gəzdirəndə
Dəmirçioğlunun elə ilk rast gəldiyi rəng də
boz rəng olur.
Məmməd Dəmirçioğlunun portret
janrında yaratdığı əsərlərdən biri – atası
Musa kişinin portretidir. Әsər qeyri‐adi
dərəcədə səmimidir. Tamamilə zəhmətdən
yoğrulmuş Musa kişinin obrazını yaratmaq,
onun xarakterini açmaq müəllif üçün çox
çətin olsa da, atasını – onun məhz özünün
tanıdığı, hiss etdiyi doğma bir insanı yarada
bilib.
Dəmirçioğlunun yaradıcılığından söhbət
açarkən sevimli şairimiz Akif Səməddən yan
keçmək mümkün deyil.
Bu yazının bir neçə yerində mən Akif
Səmədin Dəmirçioğlu ilə,Nəvai Mətinlə
münasibətləri barədə müəyyən detallar
vermişəm. Ümumiyyətlə, bütün söz və
sənətsevərlər üçün Akif Səməd qeyri‐adi bir
şəxsiyyət olub.
Akif Səməd obrazı Dəmirçioğlunun (elə Qafar
Sarıvəllinin də, Nəvai Mətinin də) daimi
obrazıdır. Hamımıza məlumdur ki, Akif
Səmədin qəbirüstü abidəsinin də müəllifi
Dəmirçioğludur. Onun Akif Səmədə həsr
etdiyi çoxsaylı əsərləri var.
2. Qafar Sarıvəllinin danışan
obrazlar qalereyası
Qafar Sarıvəllinin yaradıcılığı ilə tanışlığım
ötən əsrin 90‐cı illərindən başlayır. Amma
mənə elə gəlir ki, Qafarı lap uşaqlıqdan
tanıyıram. Onun yaradıcılığı çox zəngin,
obrazlarının əhatə dairəsi müxtəlifdir. Qafar
özü də şəxsiyyət kimi bizim el‐obanın köhnə
kişilərini xatırladır. Yerişi, duruşu, sözü,
söhbəti, ünsiyyəti və koloriti ilə. Bu mənada,
habelə əsərləri baxımından onu klassik
rəssamlara aid etmək olar. Onun əsərləri
ciddi, mənalı, düşündürən və müxtəlif
“izm”lərdən uzaqdır.
Qafarın yaradıcılığında rəssamlığın bütün
janrları öz əksini tapıb. Klassik ənənələrə
söykənən, rəssamlığın ən sərt qanunlarına
ciddi riayət edən Qafar Sarıvəlli özünün
dəst‐xəttini yaradıb.
Rəssamlığın ən qədim janrlarından biri
olan portret janrı Qafar Sarıvəllinin
yaradıcılığında mühüm yer tutur.
Onun yaratdığı portretlərə fikir versək,
görərik ki, ən çox yaradıcılığına və şəxsi
kefiyyətlərinə görə dərin hörmət bəslədiyi
şəxsiyyətlərin, yaxından tanıdığı insanların
obrazlarını yaradır.
Diqqət edin Qafar Sarıvəllinin qəhrəman ‐
larına, ‐ Səməd Vurğun, Nəriman Həsənzadə,
Aşıq Әdalət, Zəlimxan Yaqub, Nizami
Cəfərov, Mirvarid Dilbazi, Ağamalı Sadiq,
Məmməd İlqar, Akif Səməd və daha kimlər.
Onun şairlərə, yaradıcı insanlara müraciət
etməyinin səbəbi elə şeirə, sənətə, saza‐sözə
olan böyük məhəbbətdən, sevgidən irəli gəlir.
Aylıq ədəbiyyat dərgisi
77
ULDUZ /
Dekabr 2015