Ulduz Dekabr 20151115 Layout 1
Yüklə 0,87 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- Aylıq ədəbiyyat dərgisi 85 ULDUZ
- Aylıq ədəbiyyat dərgisi 86 ULDUZ
güzgü önündə pozlarımı aydınlaşdırırdım. Və dərs boyu fransız dili bir kənarda qalardı, mən isə Mustafanın qarşısında poz verirdim. Onun mənə baxan ciddi, guya laqeyd baxışları çox xoşuma gəlirdi. Hə, Mustafa məhz mənim gülüşümə heyran qalmışdı, şıltaq gülüşümə. Bəs mən Mustafada nəyi sevmişdim? Deyim ki, savadlı olsa da, nisbət baxımından savadı məndən az idi. Mən fransızcanı tum kimi çırtlayanda Mustafa hıqqınırdı. Doğrudur ərəbi, farsı onun kimi mükəmməl bilmirdim. Yenə də, mən ondan qat‐qat savadlı və bilikli idim. Həm də o, çox qaraqabaq idi. Bəs nə idi bizi bir‐birimizə bağlayan? Niyə mən onu unuda bilmirdim? Niyə beynimin içində həmişə o yaşayırdı? Niyə onu görəndə ürəyim titrəyirdi? Niyə o məni görəndə üzümə baxa bilmirdi? Niyə əlləri əsirdi, dili topuq çalırdı? Niyə bu qaraqabaq oğlan mənim üzümə baxarkən çöhrəsində gülüşünü gizləyə bilmirdi? Niyə onu görəndə daxilimdə kəpənəklər uçuşurdu? Mustafa! Bir adı bəs edirdi ki, mən milyon dəfə rəng alıb, rəng verim. Mənim ona hər gün daha çox öyrəşməyim düzgün deyildi. Bunu bilirdim, “O mənim dostumdur” sözünü bəlkə yüz dəfə özümə əzbərlədirdim. Yox, alınmırdı. Axı o da mənə qarşı laqeyd deyildi. Qısqanclığını hiss edirdim. Hə, “sevirəm” demirdi. Heç nə demirdi. Demədi də. İnsan sevəndə deyirmi? Bax bunu bilmirəm. Bəlkə, həqiqi eşq elə buna deyilir? Mən onun emalatxanasında olmuşdum. Doğrusu, oraya getməyi o mənə təklif etmişdi. Razılaşmışdım. Atam bilsəydi... Nə yaxşı ki, bilmədi. Valideynlərim mənim Mustafaya olan hisslərimdən şübhələnmişdilər. Keçəridir, deyə düşünürdülər. Keçəri olmurdu. Mustafadan “sevirəm” sözünü eşitmək ümidi ilə mənə doğru gələn hər kəsi özümdən uzaqlaşdırırdım. Amma o, heç nə demirdi... demirdi... Әgər “məndən uzaq dur” desəydi, əgər hər şeyi mənə başa salsaydı, belə olmazdı. Hər gün məni evə ötürəndə “gələn dəfə olmasın, istəmirəm”, deyərdim. Amma ötürmələr davam edirdi və hər gün onunla olan söhbətim məni ona daha çox bağlayırdı. Ara‐sıra yazdığı məktublarını evin bir köşəsində saxlasam da, sonra dönə‐dönə oxumaqla məhv olurdum. Bir xanıma nə lazımdır? Diqqət. Mən onun diqqətinin, şirin sözlərinin içində Aylıq ədəbiyyat dərgisi 85
Dekabr 2015
üzürdüm. Yadımdadır, Mustafadan, “Sevdiyin varmı?” deyə soruşmuşdum. “Yox” demişdi. Hə, indiki kimi yadımdadır, “yox” demişdi. İndi hisslərimin ona açıq‐aydın olan zamanında, ona bu qədər öyrəşəcəyim bir anda qəflətən özündən uzaqlaşdırması məni öldürürdü. Әtrafım insanla dolu olduğuna baxmayaraq, içimdəkilərlə sızlayırdım, ölürdüm. Onun isə vecinə də deyildi. Bilmirəm, bəlkə Mustafa məni sıradan biri hesab etmişdi? Həyatına gələcək növbəti qadın, eləmi, Mustafa? Bu kimə nəsib olmuşdu ki, indi sənin də ağlından keçmişdi. Bacarmadın. Alınmazdı. Səhv düşünmüşdün haqqımda. Mustafanın atası ziyalı olduğu qədər də qatı dindar və millətçi idi. O, öz dinindən, millətindən, dilindən olmayan birisini özünə gəlin etməzdi. Mən sonralar bildim ki, Mustafanın göbəkkəsdisi var imiş. Bizdən aralı məhəllədə yaşayırdı. Mustafa, demək, hər məni evimizə ötürdükdən sonra o qıza da baş çəkərdi. Məni özünə bağlamaqla, ondan da əl çəkməzdi. Mən o qızı Mustafanın emalatxanasında görmüşdüm. Rənglərin, fırçaların arasında, kağızların üzərində. Rənglərə bulaşmış bədənlər məni görcək çaşıb qalmışdılar. Mustafanın sirrini tapmış olmuşdum. Mustafa, əslində, hökmlü valideynlərini belə razı salmağı bacaran birisi idi. Hətta istəsəydi, məni də özünə övrət etməyi bacarardı. Sadəcə içindəki balaca vicdan onun yolunu kəsirdi. Göbəkkəsdisi Tellinaz ona təslim olmuşdu günlərin bir günü. Mustafa küçücük qızın bakirəliyini pozduğundan özünü günahkar bilmiş və ona sahiblənəcəyinə söz vermişdi. İndi məni sevərək məndən uzaqlaşmış, vaxtı‐vaxtında ona kişilik borcunu ödəyirdi. emalatxanasında. Xanımlara layıq olmayan yerdə. Kağızların, fırçaların arasında. Kim bilir, bəlkə bir zamanlar məsum görünən Mustafa məni də emalatxanasına bu niyyətlə dəvət etmişdi? Zavallının başına açdığı oyunları mənim də başıma açmaq istəyirdi. Bilmirəm. Onun dinməz baxışlarından, susqun görkəmindən heç nə anlamamışdım. Həyat sınaqdır... Bu gün yenə külək əsir. Әsən külək dənizin duzunu dodaqlarıma gətirir. Bu, insanı çox susadır. Evə dönmək və hər şeyi yenidən başlamaq zamanıdır. Zaman kimi çökdürmək istəməz ki? Amma məni yox. Bacarmaz! Mən Mustafanın toyunda iştirak da elədim. Sonra onların oğul övladı dünyaya gəldi. Sonra ayrıldılar. Mustafa tək qaldı. Mənim kimi... Bu gün Mustafanın rəsm sərgisi idi. Getmək istəmirdim, Marta məcbur etdi. Niyə getdiyimi özüm də bilmirəm. Qapı ilə üzbəüz böyük bir portret asılmışdı. Leonardo da Vinçidən sonra “Mona Liza”nı çox rəssamlar işləmişdilər. Bənzər təbəssümü heç kim yarada bilməmişdi. Çünki müəllifi Mustafa olan “Mona Liza”nın üzünə qonmuş təbəssüm, məndən oğurlanmış təbəssüm idi. ...Deyilənə görə, İstanbul sözünün mənası İslam bol sözündən götürülüb. Osmanlı dövrünün Türkiyə üçün ən böyük ərmağanı İstanbul idi. Qədim Konstantinopol, islam ab‐havasından fərqli libas geyinmişdi əyninə. Bu libas onu daha da cazibədar və Aylıq ədəbiyyat dərgisi 86
Dekabr 2015
Yüklə 0,87 Mb. Dostları ilə paylaş:
|