Ulduz Dekabr 20151115 Layout 1
Yüklə 0,87 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- Aylıq ədəbiyyat dərgisi
- Aylıq ədəbiyyat dərgisi 90 ULDUZ
Və bir gün... Uzun müddətdir analıq yükünü daşıyan həyat yoldaşının sancı çəkməsi xəbəri gəlir Exnatonun otağına. Kənizi kənara itələyib uşağının yanına qaçır. Sirr doğulur. Bu sirdən Exnaton və ən yaxın dostu kahin xəbərdar idi. Exnaton bilirdi ki, sona qədər bunu daşıya bilməyəcək. İlahi Aton onu bağışlamayacaq. O bilirdi ki, doğulmuş qız övladını kişi kimi böyütməklə səhv edir. Müəyyən yaş dövründən sonra qızının inkişafını, yetkinləşməsini heç kimdən gizlədə bilməyəcək. Nə etməlidir? Çox götür‐qoy edərək keçmiş əcdadlarının və şəcərəsinin naminə kahinə övladının sinəsinə damğa vurması əmrini verir. Ufaq körpə damğa basılandan sonra huşunu itirir. Deyilənə görə, həftələrlə cansız cəsəd kimi səsini belə çıxarmır. Süd anaları onu yedirdə bilmir. Exnaton peşmançılıq keçirərək yeganə varisinin ölümünə fərman verdiyi üçün canına qıymaq istəyir. Bıçağı köksünə batırmaq istədikdə körpənin çığırtısına diksinir, son anda onu ölümdən saxladığı üçün tapındığı Allahına ömrünün sonuna qədər ibadət edir. Sinəsi möhkəm sarınan körpə sərin otaqda saxlanılırdı. Acından süstəlmiş bədəni bir müddət sonra özünə gəlir. Qayğı və sevgi ilə əhatələnir. Tutenxato(u)n Beləcə Tutenxaton böyüyürdü. Hərbi təlimi ilə xüsusi müəllimlər məşğul olur, oğlanlardan uzaq saxlanılırdı. Kahin ona kişilik dərsləri keçər, hərbi müəllimi isə ox atmağı, nizə tutmağı, silahla davranmağı öyrədərdi. Şəninə nəğmələr qoşulardı Tutenxatonun. Kənizlər onun üzünü görmədən belə ona aşıq olardılar. Qızıla bürünmüş kəcavələr qara qulların çiyinləri üzərində şəhər meydanından keçərdi. Tutenxatonun siması yaxasına çəkilmiş qızıl piltələrdən par‐par parlayardı. Bu işıqdan onun üzünü görmək mümkün olmurdu. Adətən fironlar bunu Allah olduqlarını xalqa nümayiş etdirməkdən ötrü edərdilər. Tutenxaton bu iddiadan uzaq birisi idi. Әsas məqsədi sinəsi üzərində qaralan damğa yerini, ləkəni gizlətmək idi. Halbuki bu ləkənin niyə onun üzərində olmasını anlamırdı. İşıqdan gözü qamaşan kütlə fironların üzünə nur qonduğunu düşünər, onları ilahiləşdirərdilər. Tutenxatonun yeniyetmə çağları çox çılğın idi. O sanki özünü axtarırdı. Bəzən həddindən artıq kobud, bəzən isə həddindən artıq mülayim olurdu. Onu bəzəməyə gələn kənizləri heç sevməzdi. Ona toxunan qadın əllərini tənindən qovlayardı daima. Exnaton çox dərd çəkirdi. Hər şeyi yenidən bərpa etmək üçün çox gec idi. Övladına içirdilən xüsusi məhlullar onun səsini kobudlaşdırar, daxili orqanlarının inkişafını saxlayardı. Exnaton, əslində, bu minvalla övladının çox yaşamayacağını bilirdi. Amma nə etməli? Özü də artıq köç karvanına qoşulmaq üçün məqam gözləyirdi. Anası Tiyin qəfləti ölümü onu bir az da zəiflətmişdi. Nefertitinin heç olmamış kimi qeybə çəkilməsi, sarayda başlayan hərc‐mərclik, kahinlərin ədavəti onu sarsıdırdı. Tutenxaton meylini qoca kahinə salmışdı. Ondan heç nəyi gizlətmirdi. Saatlarla başını kahinin dizləri üzərinə qoyub məsləhətlərinə qulaq asardı. Özü də olanlardan ona nəql edərdi. Günlərin bir günü Tutenxaton qəlbinin dərinliyində onu narahat edən bir hissi kahinlə bölüşür. ‐ Kahin, mən qəribəyəm. Bax burda, sol sinəmin altında nə isə çırpınır. O nədir?
89
Dekabr 2015
‐ Ürəyindir, balaca. ‐ Bax, qulaq as, sənin yanında çox sakitdir, amma Amentonu gördükdə elə şiddətlə döyünür ki... Anlamıram. ‐ O sənin dostun, qardaşındır. Sənin ona olan sevgindən, hörmətindən irəli gəlir. ‐ Ola bilər. Dostlarım çoxdur, niyə ona qarşı beləyəm, anlamıram? ‐ Böyüyəcəksən, keçəcək. ‐ O zaman tez böyümək istəyirəm. İncidir. Tutenxaton taxta çıxır. O, Amon Allahının şərəfinə Tutenxamona çevrilir. Taxta çıxmasından iki il sonra atası keşişlər tərəfindən bıçaqlanır. Onun gözü qarşısında Exnatonun səltənətindən qalmış abidələr, izlər məhv olurdu. Exnaton Misir tarixindən silinməyə başlayırdı. Bəlkə də Tutenxamon bu səltənətin sonuncu hökmdarı idi. Bəlkə də tarix onun atasını unudan kimi bir gün Tutenxamonu da unudacaqdı? Şəninə ucaldılan abidələr Exnatonun abidələri kimi yerlə yeksan olacaqdı? Kim bilir... Hər şey əksinə olur. Tale, qismət onu Misir tarixi üçün sona qədər qoruyur. Sərdabəsindən bir quruş belə oğurlanmır, talanmır. Çünki qız doğulub kişi həyatı yaşamının ağırlığını çəkən zərif çiyinləri qarşısında bütün bəşəriyyət günahkar idi. Bu tale yolunu o yaşayırdı, bu iztirabı o çəkirdi. Bu hisslərin ağırlığını o daşımalı idi və daşıyırdı da. İndi. İndi, vaxtilə hamını öz cazibəsinə salmış Tutenxamon qoca kahinin qarşısında ölü vəziyyətində uzanmışdı. Kahin beş gün ərzində qarşısında uzanmış gənc, baxımlı bir cəsəddən ancaq zövq almağı bacarırdı. Onun bədənini deşmək, yaralamağı fikrindən belə keçirmək istəmirdi. Kahinə kömək etmək üçün gələnlərin hamısı geri göndərilmişdi. Gənc Tutenxamonu özü mumyalamalıydı. Dininə, dövlətinə sadiq kahin yerdə qalan bir ömrünü susaraq keçirməli, qarşısındakı on doqquz yaşlı gəncin həyat hekayəsini özü ilə dəfn etməli idi. Amma necə... Söz, sirr elə bil bıçaqdır ki, içəridən səni yaralayır. Qoca kahin bu boyda ağırlığın öhdəsindən gələ bilmirdi. Ona görə sevimli nəvəsi Dadon onun daxilində gizlənən sirrinin daşıyıcısı oldu. Dadon ona nəql olunan hekayələri mətnlərdə, nəğmələrdə səsləndirirdi. Zərif Tutenxamonun həyat hekayəsi dodaqdan‐dodağa qonub yayılırdı. Bu ilahi nəğmələri dinləyən Misir xalqı həqiqətdə onların kimə aid olduğundan xəbərsiz idi.
Hər şey belə olmuşdu... Exnatonun qarışıq röyasını yozan Haumata onu qız övladının dünyaya Aylıq ədəbiyyat dərgisi 90
Dekabr 2015
Yüklə 0,87 Mb. Dostları ilə paylaş:
|