53
Əfəndiyevin yaradıcılığının üçüncü mərhələsinə keçid kimi qəbul
edirik. Bu üçüncü mərhələ isə absurdlardan sonrakı 90-cı illərdən
baĢlayaraq növbəti dəfə, tamamilə, gözlənilmədən meydana çıxan
―Ah, Paris, Paris!...‖, ―Mən sənin dayınam‖, ―Mənim sevimli
dəlim‖, ―Mənim ərim dəlidir‖ kimi komediyalarla baĢlayır. Bu
komediyalar tamaĢaçıların dərin rəğbətini qazanır, tənqid
tərəfindən yüksək qiymətləndirilir, ölkəmizin sərhədlərini aĢaraq
xaricdə uğurla tamaĢaya qoyulur, müxtəlif dillərə tərcümə edilir.
Söhbətin bu yerində Elçin Əfəndiyevin yazdığı komediyalar
əsasında çəkilmiş tamaşalardan fraqmentlər tədbir iştirakçılarına
təqdim olunur.
II Aparıcı: Görkəmli tənqidçimiz YaĢar Qarayev yazırdı: ―Elçin
Əfəndiyev dramaturgiyamızda ilk dəfə olaraq xaosun, hərc
mərcliyin obrazını yaradır! Onların əsasında duran mənəvi -
əxlaqi, ideoloji stereotipə, normativ düĢüncə və rəftar tərzinə ən
müasir, ayıq, oyaq ədəbi, estetik münasibət ifadə edir.‖ YaĢar
Qarayev daha sonra, bu komediyaların mövzusundan bəhs edərək,
onları ―Elçinin həyatda və səhnədə yüksək sənətkarlıqla təsvir
etdiyi hadisələr‖ kimi qiymətləndirir. Eyni zamanda, 2000-ci
illərdən baĢlayaraq Elçinin müasir Azərbaycan ədəbiyyatında
hadisəyə çevrilmiĢ ―Pera Palas‖ otelində, ―Göy üzünün ulduzlu
vaxtları...‖, ‖Sarı gəlin‖ ‖Araba‖, ―Qarabağ Ģikəstəsi‖ kimi
hekayələri yazıçının yaradıcılığını baĢqa rakursdan iĢıqlandırdı.
―Bayraqdar‖ povesti isə müasir ədəbiyyatımızın XXI əsrdəki
bədii-estetik xarakterinin formalaĢma prosesinin baĢladığını
göstərir. Povestdə mövzu son dərəcə aktualdır. Ermənistanın
təcavüzü nəticəsində xalqımızın düçar olduğu ağır qaçqınlıq
həyatı ―Bayraqdar‖ povestində bütün çılpaqlığı ilə göstərilmiĢdir.
Bu əsərdə Elçin Əfəndiyev xalqımızın baĢına gələn böyük faciəni
dramatik səhnələrlə, canlı fraqmentlərlə əks etdirmiĢdir. Yazıçının
54
özünəməxsus bədii təhkiyəsi, sintaksisi ―Bayraqdar‖ povestində
qabarıq nəzərə çarpır.
Elçin Əfəndiyev Azərbaycan
ədəbiyyatının
sayca az nümayəndələrindən biridir ki, bir abzas, hətta bir cümlə
oxuduqda, onun müəllifliyini dərhal müəyyən etmək olur.
Akademik Məmməd Arif yazırdı: ―Elçinin sadə və rəvan
təhkiyəsində cəzbedici bir qüvvə vardır.‖ Bəli, Elçin Əfəndiyevin
bədii sintaksisindəki ―cəzbedici qüvvə‖ daha da inkiĢaf etmiĢ,
milli ədəbiyyatımızı zənginləĢdirən sənətkarlıq xüsusiyyətinə
çevrilmiĢdir. Bu nöqteyi nəzərdən ―Bayraqdar‖povestinin təhkiyə
dolğunluğu, eyni zamanda axıcılığı oxucunu ələ alır.
―Bayraqdar‖ın
mövzusu
qaçqınların
faciəli
həyatından
götürülmüĢdür. Povestin əsl mövzusu böyük insani kədərdir.
Kitabxananın fəal oxucuları “Bayraqdar”povestindən bir
parçanı səhnələşdirib, iştirakçılara təqdim edirlər.
I Aparıcı: Yazıçı povestdə heç nəyi gizlətmir. Ağır
həyat tərzinin
xırda detallarınacan sənətkarlıqla təsvir edir.Müəllifin böyük
nailiyyətidir ki, qaçqın həyatının bu cür sərt təsviri qaçqınların
güzəranına acımaqdan daha çox, oxucuda təcavüzkara qarĢı
olduqca güclü nifrət hissi oyadır.Hətta öz-özlüyündə erməni
Arsenin obrazı da elə incə təsvir vasitələri ilə yaradılmıĢdır ki,
təcavüzkara nifrəti daha da artırır. Bu povestdə sırf epizodik surət
yoxdur. Müəllif elə situasiyalar təsvir etmiĢdir ki, surət canlı
xarakter kimi oxucunun gözlərinin qarĢısında canlanır. Elçin bu
sujetləri məharətlə bir yerə yığa bilmiĢ, tam, bütöv bir həyat
parçasının bədii atributlarına çevirmiĢdir.
II Aparıcı: Elçin Əfəndiyevin yaradıcılığında ―yazıçı yaddaĢı‖
güclü bir faktordur. Misal üçün yazıçının həcm etibarilə ən böyük
əsəri olan və 60-70 illik bir dövrü əhatə edə ―Ölüm hökmü‖
romanı mürəkkəb kompozisiyaya malikdir. Əsərdə çoxlu
55
personajlar iĢtirak edir, ancaq onların heç biri ―gəldi-gedər‖
deyildir. Onların hamısı yazıçının yaddaĢındadır, buna görə də
kiçikliyindən-böyüklüyündən asılı olmayaraq tamamlanırlar.
Yazıçı hər bir xarakterlə əlaqədar bədii nöqtəni qoymağı bacarır.
I Aparıcı:Elçin Əfəndiyevi bir yazıçı, dövlət xadimi, ziyalı,ata
kimi həmiĢə uĢaqların həyatı, onların təlim-tərbiyə məsələləri,
uĢaq ədəbiyyatı və onun problemləri maraqlandırmıĢdır. Yazıçı
hər bir xarakterlə əlaqədar bədii nöqtəni qoymağıbacarır.Yazıçının
bu xüsusiyyəti sənət yoldaĢları tərəfindən yüksək qiymətləndirilir.
Sevimli Ģairəmiz Xalidə xanım Elçin Əfəndiyevin uĢaqlara həsr
etdiyi nağıllara müraciət edərkən ―Qorxu‖ adlı bu Ģeiri yazmıĢdır:
Gəlin bu Ģeiri balaca oxucumuzun ifasında dinləyək:
Oxucu:
Zəncir qollu aya baxma,
Zəncir görən göz əsirdi.
Körpə beyni yeyir ilan,
Bu da belə bir əsrdi.
Yeməyinin tamı qaçıb,
Əllərindən qanı qaçıb,
Bu qorxudan hamı qaçıb,
Ġgid barmağın kəsirdi.
Tamahına düĢməz əsir,
Qan kötüyü – ölüm nəfsi.
Bu ―uĢaq‖ div baĢı kəsir,
ġahdan törəyən nəsildi.
Öz içində soyuq düĢüb,
Ölümündən sayıq düĢüb,
Yuxusundan oyaq düĢüb,
Bədəndən baĢlar kəsildi.