Vaqif nəSİR
Yüklə 48,82 Kb. Pdf görüntüsü
|
50 Gecə böyük müvəffəqiyyətlə keçdi. Hamı gəlib bizi öpür, qucaqlayır, təbrik edirdi. Azərbaycan Politexnik Ġnstitunun dosenti Tofiq Mahmudzadə mənə yaxınlaĢıb dedi: Bundan sonrakı tədbirlərinizdə elə hesab edin ki, mən də varam və fəal iĢtirak etməyə hazıram. Bir neçə gündən sonra rus yoldaĢlar bizim yerli komitəyə rəsmi müraciətlə xahiĢ etdilər ki, “Azərbaycan poeziya gecəsi” bir də təkrar olunsun. Gecədən sonra bizə məlum oldu ki, Azərbaycan poeziyasına və musiqisinə nəinki ərəblər və fransızlar, hətta bizimlə bir ölkədə yaĢayan ruslar da yaxĢı bələd deyildirlər. Bir gün bizim Politexnik Ġnstitutunun dosenti Telman Mahmudov gecənin iĢtirakçılarına yaxınlaĢıb dedi: Çox sağ olun ki, bu gecəni keçirdiniz. Müəllimlər (söbət səfirliyin 8-illik məktəbindəki müəllimlərdən gedir) bizim Azərbaycan poeziyasına elə vurulublar ki, hətta məktəbdə bizim uĢaqlarımıza münasibət dəyiĢibdir. Ġlk müvəffəqiyyət bizi yeni bir gecə təĢkil etməyə həvəsləndirdi. Belə qərara gəldik ki, Novruz bayramını keçirək. Həmin gecənin təĢkili və keçirilməsində demək olar ki, bütün azərbaycanlılar iĢtirak etdilər. Ansamblın solistləri T.Mahmudzadə (Azərbaycan Politexnik Ġnstitutunun dosenti), G.Məmmədova (ixtisasca həkimdir, həyat yoldaĢı F.Məmmədov Neft və Kimya Ġnstitutunun dosenti, bizim ansamblda pianoçu idi), S.Nəbiyev (Neft və Kimya Ġnstitutunun dosenti) həmin gecə üçün xüsusi konsert proqramı hazırlamıĢdılar. Onu da qeyd edim ki, Samid müəllim həm də bizim rəqs qrupuna rəhbərlik edirdi. Rəqs qrupuna orada çalıĢan mütəxəssislərin uĢaqları daxil idilər. Rəqqaslar üçün milli geyimləri isə bizə Əlcəzairdəki Sovet məktəbindən vermiĢdilər. Vaxtilə Əlcəzairdə qastrol səfərində olan Azərbaycan rəqs ansamblı bu paltarları məktəbə bağıĢlamıĢdı. Gecəyə olan marağı nəzərə alıb, biz belə qərara gəldik ki, buraxılıĢı dəvətnamə ilə edək. Gecəni aprelin 24-nə təyin etdik. 51 Sadəcə olaraq 21 marta hazırlıq iĢlərini baĢa çatdıra bilmədik. ġerləri oxumaq üçün K.Petrova, T.Basik, N.Belov, L.Nozadze dəvət olunmuĢdular. Bunların hamısı demək olar ki, peĢəkar qiraətçilər idilər. Hətta T.Basik Qomel televiziyasının diktoru idi. ġer oxuyanlar içərisində Y.Markaryan da var idi. O milliyyətcə rus, əri isə Rostov ermənisi idi. Gecənin keçirilməsinə bir neçə gün qalmıĢ mənə dedilər ki, Yelena Markaryan məni görmək istəyir. GörüĢdük. O bizim Sovet məktəbində iĢləyirdi. Yelena çox üzrxahlıq eyləyib bildirdi ki, xəstələnib və bizim gecədə iĢtirak edə bilməyəcək. Lakin o, üz- gözündən heç də xəstəyə oxĢamırdı. Mən ona: Hələ tədbirin keçirilməsinə çox qalır, - dedim. Bəlkə o vaxta kimi sağaldınız. O isə ümidsizcəsinə: Bəlkə də - dedi. Düzü gecənin təĢkili və keçirilməsi ilə bağlı hamımız böyük həyəcan keçirirdik. Qadınlarımız Ģəkərbura, paxlava, Ģirin çörək biĢirmiĢdilər. Səməni, Ģamlı xonçalar hazırlanırdı. Dəvətnamələr paylanmıĢ, xüsusi zövq ilə tərtib olunan elanımız da vurulmuĢdu. Biz dəvətnamələri müxtəlif millətlərin nümayəndələri arasında bölüĢdürmüĢdük. Gecənin keçirilməsinə bir gün qalmıĢ Yerevan Politexnik Ġnstitutunun dosenti M.Ayvazyan mənə yaxınlaĢıb dedi: Vaqif, məni bağıĢla, sizin keçirəcəyiniz gecəyə gələ bilməyəcəyəm. Çünki 24 aprel bizim xalqın matəm günüdür. Genosid günü. Düzü mən tarixdə belə bir günün olduğunu birinci dəfə idi ki, eĢidirdim və o saat baĢa düĢdüm ki, Y.Markayanın da “xəstələnməyi”nin səbəbi və tezliklə sağalacağına “ümidsizliyi” nədən irəli gəlirmiĢ. Elə həmin gün Bumerdesdə yaĢayan sovet mütəxəssislərinin rəhbəri məni öz yanına çağırdı. R.ġagiyev Ufadan gəlmiĢdi, milliyyətcə tatar idi. 52 O üzünü mənə tutub dedi: - Mənim yanıma erməni yoldaĢlar gəlmiĢdilər. Onlar deyirlər ki, siz bilərəkdən öz bayram Ģənliyinizi onların matəm gününə salmıĢsınız. Mən özümü bilməzliyə vurub soruĢdum: - Söhbət hansı matəm günündən gedir: O: - Genosid günündən, Türk genosidindən söhbət gedir, - dedi Mən onun düz gözlərinin içinə baxaraq: - Rudolf Genduloviç, bizim ölkədə rəsmi olaraq qəbul edilmiĢ belə bir gün varmı? – soruĢdum. - Mən bilmirəm – deyə o, cavab verdi. Amma erməni yoldaĢlar deyirlər ki, YUNESKO rəsmi olaraq belə bir günü qeydə alıb. - Yox – dedim - Rudolf Genduloviç, qeyd olunmuĢ belə bir gün yoxdur (Ayvazyanın “bəyanatı”ndan sonra mən bununla maraqlanmıĢdım). Ġstəyirsiniz YUNESKO-ya müraciət edib soruĢun. Bir də ona and içə bilərəm ki, genosid günü haqqında ilk dəfə, elə burada – Əlcəzairdə bir erməninin özündən eĢitmiĢəm. ġagiyev gülümsədi və çox qətiyyətlə: - Mən sizə inanıram, - dedi. Gedin gecənizi keçirin. Orada mən də iĢtirak edəcəyəm. Bayram Ģənliyinin baĢlanmasına hələ yarım saat qalmıĢ salon ağzına qədər dolmuĢdu. Qapıda duranlar üzüyumĢaqlıq edib, qonaqlarla yanaĢı dəvətnaməsiz gələnləri də buraxmıĢdılar. Mübaliğəsiz deyə bilərəm ki, salonda iynə atsaydın yerə düĢməzdi. Üzeyir bəyin məĢhur “Koroğlu” uvertürasının fonoqramı səsləndi. Bu musiqi sona yetən kimi “Azərbaycan” Ģeri səsləndi: ... “Ayrılarmı könül candan”? – Vurğun necə gözəl demiĢ! Yüklə 48,82 Kb. Dostları ilə paylaş:
|