Azԥrbaycan VII-IX ԥsrlԥRDԤ
Yüklə 2,31 Mb. Pdf görüntüsü
|
402 ԥmr etmiúdilԥr ki, gördüklԥri adamlar ԥvvԥlcԥ saxlay b úԥxsiyyԥtini ay rd etmԥyincԥ, içԥrilԥrԥ keçmԥyԥ qoymas nlar, buna görԥ qarnizon komandirlԥrinin ham s say q idilԥr. Babԥk acl q çԥkirdi. O, hündür bir yerdԥ ikԥn birdԥn dԥrԥlԥrin birindԥ öz fԥddan n 1 úumlayan bir ԥkinçi gördü. O öz nökԥrinԥ dedi: "Özünlԥ dinar vԥ dirhԥm götürüb, aúa÷ ya bu ԥkinçinin yan na düú, onda çörԥk olarsa, çörԥyi al b ona pul ver". Ԥkinçinin yoldaú [úԥriki] var idi, bu zaman o hara isԥ getmiúdi, nökԥr aúa÷ ya düúüb ԥkinçinin yan na çatanda, onun yoldaú uzaqdan yax nlaúan nökԥri görüb yadellidԥn qorxuya düúdü, gözlԥyib baxma÷a baúlad ki, yoldaú nԥ edԥcԥkdir. Nökԥr ԥkinçiyԥ tԥrԥf nԥ isԥ uzatd o da yax nlaú b, gԥtirdiyi çörԥyi nökԥrԥ verdi, lakin uzaqdan bunlar görԥn yoldaú belԥ düúündü: "Yԥqin bu yadelli çörԥyi ondan zorla al r, çünki ԥvԥzindԥ nökԥrin ona nԥ verdiyini bilmirdi. O, tԥcili surԥtdԥ qarnizona gedib, onlara dedi ki, onlar n yan na q l ncl vԥ silahl olan bir adam gԥldi, onun dԥrԥdԥ olan yoldaú ndan zorla çörԥk ald . Qarnizonun komandiri bundan sonra at n minib getdi; bu ԥhvalat ibn Sunbat n da÷lar nda baú verdiyi üçün, o, {1223} Sԥhl ibn Sumbata xԥbԥr göndԥrdi, o da bir neçԥ adamla tԥcili olaraq oraya getdi. O, ԥkinçinin yan na çatanda, nökԥr hԥlԥ orada idi, ondan soruúdu: “Bu nԥ mԥsԥlԥdir?" Ԥkinçi dedi: "Bu adam mԥnim yan mdan keçirdi, mԥndԥn çörԥk istԥdi, mԥn dԥ ona verdim". øbn Sumbat nökԥrdԥn soruúdu: "Sԥnin a÷an haradad r?" O da cavab verdi: "Orada", baú ilԥ dԥ haman sԥmti göstԥrdi. øbn Sumbat nökԥri qaba÷ na sal b Babԥkin yan na çatd ; o, [da÷dan] enmiúdi; Babԥkin üzünԥ baxan kimi onu tan d vԥ atdan düúüb, ona yax nlaúd , ԥlini öpdü. Sonra o belԥ dedi: "Heyhat, ey mԥnim a÷am! Haraya gedirsԥn?” Babԥk belԥ cavab verdi: "Mԥn istԥyirԥm Rum torpaqlar na [ya da ad n dediyi yerlԥrԥ] gedim". 1 Orta ԥsrlԥrdԥki fԥddan 5883,5 kv. Metrԥ bԥrabԥrdir. B a x; EI, II, sԥh. 36. 403 øbn Sumbat cavab nda dedi: "Sԥn elԥ bir yer vԥ elԥ bir adam tapa bilmԥzsԥn ki, mԥndԥn art q sԥni baúa düúsün vԥ onun yan nda qalmaq üçün mԥndԥn daha lԥyaqԥtli olsun 1 . Sԥn mԥnim vԥziyyԥtimԥ bԥlԥdsԥn. Mԥnimlԥ hakimiyyԥt [xԥlifԥ] aras nda heç bir ԥlaqԥ yoxdur, sԥn dԥ hökumԥtԥ yax n olan bir adam n yan na gedԥ bilmԥzsԥn. Sԥn mԥnim iúlԥrimi bilir, ölkԥmi vԥ burada olan bütün patriklԥri tan y rsan. Do÷rudan da onlar sԥnԥ yax n olan adamlard r vԥ onlardan sԥnin o÷lanlar n vard r". O bu sözlԥrlԥ onu nԥzԥrdԥ tuturdu ki, ԥvvԥllԥr Babԥk patriklԥrdԥn birinin gözԥl q z vԥ ya bac s oldu÷unu bilԥndԥ, onun dal nca adam göndԥrib istԥdir, patrik onun istԥklisini ona göndԥrԥndԥ, hԥr iú yaxú gedirdi, yox, ԥgԥr patrik vermԥsԥydi, o, gecԥ onun üstünԥ hücum edib, qad n aparard , patrikin bütün ԥmlak vԥ hԥr úeyini ԥlinԥ keçirԥr, bunlar zorla öz torpa÷ na aparard 2 . øbn Sumbat ona dedi: "Gԥl mԥnimlԥ gedԥk bizim qalaya, ax bu sԥnin evindir mԥn sԥnin qulun. Bu q ú burada qal, sonra isԥ nԥ edԥcԥyin sԥnԥ ayd n olar". Mԥhrumiyyԥtlԥr vԥ yor÷unluq Babԥki ԥldԥn salmúd , odur ki, Sԥhl ibn Sumbat n sözünԥ inan b ona belԥ dedi: "Yaxú olmaz ki, mԥn vԥ qardaú m bir yerdԥ qalaq, çünki birisi bizlԥrdԥn birinin izinԥ düúԥrsԥ o birisi salamat qal b yaúayacaqd r. Mԥn özüm sԥninlԥ qalaca÷am, qardaú m Abdullah isԥ ibn østifanusun yan na gedԥcԥkdir, çünki biz nԥ olaca÷ n bilmirik {1224} vԥ sonradan bizim sülalԥni davam etdirԥ bilԥcԥk varisimiz yoxdur”. "Sԥnin çoxlu o÷lanlar n vard r", - deyԥ ibn Sumbat ona müraciԥt etdi. Lakin Babԥk cavab verdi ki, onlar n aras nda bir nԥfԥr dԥ münasib olan yoxdur, buna görԥ qardaú n inand ÷ ibn østifanusun qalas na göndԥrmԥyi qԥrara alm úd r. Bundan sonra o, ibn 1 Mixail Siriyets (Xronika, III, sԥh. 90) sԥhv olaraq bu hadisԥlԥri øsa ibn østifanusa istinad verib, Sԥhlin ad n çԥkmir; müqayisԥ et: Ⱥ. ȼɚɫɢɥɶɟɜ. ȼɢɡɚɧɬɢɹ ɢ ɚɪɚɛɵ, ɫɬɪ.118, p.2. 2 Magdisi. Livre de creation, trad, par G.Huart, v. 23, p. 115. "Babԥk, Sԥhli ԥsir tutmuúdu vԥ onun gözü qarú s nda anas n , arvad n vԥ bac s n zorlam úd ". 404 Sumbatla onun qalas na getdi, sԥhԥr isԥ Abdullah ibn østifanusun qalas na yola düúdü. øbn Sumbat, Afúinԥ yazd ki, Babԥk onun qalas ndad r 1 , o da
belԥ cavab verdi: "Ԥgԥr bu do÷rudursa, Ԥmir ԥl-Möminin [Allah ona qüvvԥt versin] vԥ mԥnim yan mda sԥnԥ olan etimad art rar". O yazd ki, o, [ibn Sumbat] yaxú mükafat alacaqd r, sonra o, inand ÷ yax n adamlar ndan birinԥ Babԥkin ԥlamԥtlԥrini tԥsvir etdi. O, ibn Sumbata yaz b izah etdi ki, öz yax n adamlar ndan birini onun yan na göndԥrin, Babԥki görüb tan s n vԥ bu barԥdԥ ona mԥlumat versin. øbn Sumbat, Babԥkdԥ úübhԥ oyatmaq istԥmԥdiyindԥn gԥlԥn adama belԥ dedi: "Sԥn onu baúqa vaxtda yox, yaln z yemԥk zaman görԥ bilԥrsԥn. O mԥnimlԥ yemԥk yeyir, sԥhԥr yemԥyinԥ ça÷ rd ÷ m z görԥndԥ, yan m zdak aúpazlara mԥxsus paltar geyԥrsԥn ki, bizim adamlardan say lasan. Sonra bizim yan m za bir bԥhanԥ ilԥ gԥl ki, guya sԥn yemԥk gԥtirirsԥn, ya da bir úey apar rsan, o, yemԥklԥ bԥrk mԥú÷ul olanda, istԥdiyin qԥdԥr onu öyrԥnԥ bilԥrsԥn, sonra da qay t, bu barԥdԥ öz a÷ana mԥlumat apar". Hԥmin adam sԥhԥr yemԥyi zaman elԥcԥ dԥ hԥrԥkԥt etdi, Babԥk isԥ baú n qald r b ona baxd , onu tan mad ÷ na görԥ soruúd ; "Bu adam kimdir?" ibn Sumbat belԥ cavab verdi: "Bu adam Xorasandand r {1225}, o, xaçpԥrԥstdir vԥ çoxdan bizdԥdir". Bununla o, usruúanl ya baúa sald ki, nԥ demԥk istԥyir. Sonra Babԥk bu adamdan soruúdu: "Nԥ vaxtdan buradasan?" O cavab verdi: “Filan ildԥn”. Babԥk soruúdu: "Necԥ oldu ki, burada qald n?" O adam cavab nda dedi: "Mԥn burada evlԥnmiúԥm". Babԥk dedi: "Sԥn do÷ru deyirsԥn. Bir adamdan birisi soruúanda ki, haral san, cavab verdi: "Arvad m do÷uldu÷u yerdԥn". Hԥmin adam qay d b, Afúinԥ mԥlumat verdi vԥ Babԥkdԥ müúahidԥ etdiklԥrinin ham s n ona tԥsvir etdi. Bundan sonra Afúin Ԥbu Sԥidi vԥ Buzbaran mԥktubla ibn Sumbat n yan na göndԥrdi. O, 1 Ԥl-Mԥsudinin mԥtni (Kitab-i muruc ԥz-zԥhԥb, VII, sԥh. 125-126) bu yerdԥ ԥt- Tԥbԥrinin mԥtnindԥn fԥrqlidir. O deyir ki, Sԥhl Babԥk üçün nahar gԥtirir, lakin Sԥhlin oturub onunla nahar etmԥsindԥn Babԥkin ac ÷ lutdu. onda Sԥhl onun ԥl- qolunu ba÷lad . B a x: Ɇ.ɋɢɪɢɟɰ. ɏɪɨɧɢɤɚ, III, ɫɬɪ. 90.
Yüklə 2,31 Mb. Dostları ilə paylaş:
|