16
Hər əkət və düşüncələri onun türk bahadırlıq ənənlərini ləyaqətlə yaşatdığını gös-
tərir. Yaralanıb əsir düşsə də özünün bahadır qürurunu sındırmır: “Çapıq Əmrah içəri
girəndə Fətullayev diksinən kimi oldu. O, elə zənn edirdi ki, qarşısındakı dustaq
qorxusundan özünü itirəcək və Fətullayevin qarşısında gücnən dayanacaqdı. Amma
Çapıq Əmahın şahanə duruşu, uca boy-buxunu onu çaşdırdı. Başa düşdü ki, qarşısın-
dakı dustaqla ehtiyatlı olmaq lazımdır. (8:112) Çapıq Əmrah məəvi göstəricilərinə
görə də əzəməyli bir türk bahadırıdır. O, müsavat zabiti olmaqdan qürur dutduğunu
gizlətmir. Bilir ki, zabiti-döyüşçüsü olduğu müsavat höküməti öz xalqını müstəqil,
azad görmək isəyən bir hökümətdir: “Mən zabitəm. Müsavat ordusunun zabiti. Öz
hökumətimi qorumaq üçün vuruşmalı idim. Bilərsənmi, kişi yorğan-döşəkdə ölməz.
Kişi ya ərək güllədən, ya da xəncər yarasından ölsün. Bir də azadlıq uğrunda vuruş-
mamaq, bir qaçıq qandan qorxub geri çəkilmək namərdlikdir. ”(8:112). Milli mənlik
şüurunun, mərdlik, igidlik, bahadırlıq qürunun ifadəsi olan bu sözlər Çapıq Əmrahın
dilində, ruhunda təcəssüm tapmış tarixi-mənəvi yaddaşdır. "Kişi yorğan döşəkdə
ölməz" düşüncəsini qətiyyətlə dilə gətirən və həmni bahadır əxlaqı ilə yaşadığına
görə ölümün gözünə dik baxmağı bacaran Çapıq Əmrah babalardan qalmış bahadır-
lıq, igidlik, mərdlik ənənəsini qiymətli bir miras kimi canı-qanı bahasına qoruyur.
Bu baxımdan onun "Kişi yorgan döşəkdə ölməz" qərarı böyük sərkərdə şairimiz Qazi
Bürhanəddinin XIV yüzillikdə söylədiyi
Özünü əş-şeyx görən sərdar bolur,
Ənəlhəq dəvi qılan bərdar bolur,
Ər oldur həq yoluna baş oynaya,
Döşəkdə ölən yigit murdar bolur! (1:113)
mudrik misralardakı poetik qənaətlə heç də təsadüfən üst-üstə düşmür. Bu
səsləşmə türk bahadırlıq düşüncəsinin eyni genetik kodlara bağlılığından irəli gəlir.
Beləliklə, milli xarakterlərin mənəvi dünyası ilə ifadə olunan mərdlik, milli
şərəf və ləyaqət, namus-qeyrət kimi mental keyfiyyətlər İ. Şıxlı yaradıcılığında
sistemli bir kompleks təşkil edir və bu da onun bir yazıçı kimi ruhən, mənən bu
ovqata bağlılığından irəli gəlir.
Ədəbiyyat
1. Bürhanəddin Q. Divan. B., Öndər, 2005.
2. Cəfərov N. Yazıçı şəxsiyyəti, yaxud müdrikliyin poetikası. ”Azərbaycan müəllimi” qəz.,
1989, 31 mart
3. Kitabi-Dədəm Qorqud. B. : Yeni Nəşrlər Evi, 1999.
4. Koroğlu. B. : Nurlan, 2009.
5. Qarayev Y. Tarix: yaxından və uzaqdan. B. :Sabah, 1996.
6. Şıxlı İ. Daim axtarışda. B. :Yazıçı, 1988.
7. Şıxlı İ. Seçilmiş əsərləri:2 cilddə, I c. B. :Şərq-Qərb, 2005
8. Şıxlı İ. Seçilmiş əsərləri:2 cilddə, II c. B. :Şərq-Qərb, 2005
17
Summary
The conception of national character in the creative activity of I. Shikhli.
Dilber Zeynalova
Shikhli Ismail is one of the prominent figures of twentieth century Azerbaijan
literature (1919-1995) who was keen on the spirit, the system of national and moral values
of his nation deeply and feeling it sensibly to a nicety and he is also the great master of uniting
all these elements that above mentioned with exceptional skillful. The writer paints a perfect
work of art image of Jahandar aga ("Deli Kur"), who reflects the characteristic qualities of
the historical experience of the legendary heroes of folklore (Gazan Khan, Koroglu) in the
first place, connecting with the national character of the ethnic and cultural memory. Thus,
mental qualities, such as the spiritual world, represented by the national characters of
courage, honor and national dignity, self-esteem forms make the complex system of I.
Shikhli’s creativity and it exposes itself as a writer of spiritual affection that is derived from
the atmosphere. In the article the author analyses the fictional elements of the works by I.
Shikhli through the scientific and theoretical aspect.
18
KIBRIS TÜRK KÜLTÜRÜNDE AZERBAYCAN VE AZERİ TÜRKÜ
İMGESİ
Emin Onuş
Giriş
Azerî ve Kıbrıs Türkleri, Batı Türklüğünün biri Akdeniz’de biri Kafkas coğ-
rafyasında yer alan iki karındaş koludur. Konuştukları dil Türkçe’nin, Batı koluna
ait olan Oğuz Türkçesi-Batı Türkçesidir.
Batı Lehçesi-Oğuzca, XII. yüzyılın ikinci yarısı ve XIII. yüzyılın ilk yarısında
oluşuma başlayan ve XIII. yüzyılın ikinci yarısından itibaren eserler veren yazı
dilidir. Selçuklulardan günümüze kadar devam eden bu yazı dili, şüphesiz Türklüğün
en verimli yazı dilidir. Temelinde Oğuzca yatan Batı Lehçesi; zamanla dört ayrı
lehçeye ayrılır:
a)Türkiye Türkçesi
b)Azerbaycan Türkçesi
c)Türkmen Türkçesi
ç)Gagavuz Türkçesi
Azerbaycan Türkleri, XI. yüzyıl sonlarında İran, Azerbaycan, Kuzey Irak ve
Doğu Anadolu’yu fetheden ve bu yerlere yerleşen Oğuzların torunlarıdır. Batı
lehçesi bölgesinin doğu kesimlerine yerleşen Azerî Türklerinin önce ağızlarında
başlayan farklılıklar, sonradan kuzeyden gelen Kıpçakların ve İran’da yaşayan
İlhanlıların etkisiyle artmıştır ve yazıya geçilince de bu lehçe Azerbaycan Türkçesi
adını almıştır. Bugün Avrupa ve Balkanlar’da Türk lehçelerini dikkate aldığımız
zaman, Türkiye Türkçesi’ne en yakın dil Azerbaycan Türkçesi’dir. (Saraçoğlu,
2013: 148)
Kıbrıs ağzı, Türkiye Türkçesi başka bir deyişle Anadolu Lehçesine bağlıdır.
Kıbrıs ağzında Türkiye Türkçesi’nde yer alan özellikler görülür. Bu durum, 1571’de
Osmanlı’nın Kıbrıs’ı fethetmesinden başlar ve Anadolu’nun çeşitli yörelerinden
gelen atalarımızın ağız özelliklerini Kıbrıs’ta da yaşatmalarından doğar. (Saraçoğlu,
139).
Kıbrıs Türklerinin, Azerbaycan coğrafî bölgesinden ve Azerî Türklerinden
Azerbaycan’ın bağımsızlığına kavuştuğu 1990’lardan sonra değil, çok önceleri
haberdar olduklarını biliyoruz. Kıbrıs’ın ilk Türk gazetecisi olarak kabul edilen
Ahmed Tevfik Efendi, Mîrât-ı Zaman gazetesindeki bir haberinde Azerbaycan valisi
ve Bakü’deki Acem konsolosluğundan şöyle söz eder:
“ “Rusya’nın Acemistan’a vermiş olduğu ultimatom”
Azerbaycan valisi Rusya cenerali “İsnarkidin” aldığı ultimatomda
vukûât-ı âhirede kabâilin Rus tabiesinden katletmiş oldukları kesân için
tazminat talep etmekte olup i’tâ’ edilmediği halde ceneral İsnarki hududu
tecavüz ederek kuvve-i cebriye ile ahz-sar edeceğini ve icabı halinde köyleri
dahi tahrib edeceğini tebliğ etmiştir. Ceneral bir kaç gün dahi mühlet tayin
etmiştir. İran hükümeti şiddetle ultimatomu protesto etmeye karar vermiştir.
Bakü’den Acem konsolosunun hükümete vermiş olduğu telgrafda Acemlerin