Yazın isti bir qürub çağı Patriarx gölünün qırağında iki adam göründü. Əynində parusindən boz yay köynəyi olan
Yüklə 3,79 Mb. Pdf görüntüsü
|
271
– Qızılgülü sevirəm. O saat da dediyimə peĢman oldum, çünki o, günahkarcasına gülümsəyib, öz güllərini qanova atdı. Bir az karıxsam da, gülləri qaldırıb ona uzatdım, ancaq o, gülümsəyərək gülləri itələdi və mən onları əlimdə aparası oldum.
Bir müddət dinməzcə getdik, sonra gülləri əlimdən alıb, daĢ döĢənmiĢ küçəyə atdı, qara əlcəkli əlini qoluma keçirdi və biz yanaĢı addımladıq. – Sonra, – Ġvan dedi, – xahiĢ edirəm, hər Ģeyi danıĢın. – Sonra? – qonaq sualı təkrar etdi, – nə olasıdır ki, sonrasını özünüz də baĢa düĢə bilərdiniz. – O, qəfil axan göz yaĢını paltarının sağ qolu ilə sildi. – Qatil tində qarĢına necə qəfil çıxırsa, eĢq də eləcə, qəfil qarĢımıza çıxıb, hər ikimizin ürəyindən vurdu! Ġldırım belə vurur, ölüm adamı bu cür qəfil yaxalayır. Amma sonralar o danıĢırdı ki, elə deyil, biz, əlbəttə, bir- birimizi lap çoxdan, tanımadan, görmədən sevmiĢik. Onda hələ baĢqa adamla yaĢayırdı, mən isə o vaxt onunla, adı nəydi... downloaded from KitabYurdu.org
272
– Kiminlə? – Bezdomnı soruĢdu. – Di... onunla... onunla... – qonaq çırtma çaldı. – Siz evli olmusunuz? – Hə də, mən elə çalıĢıram yadıma salam... onunla... Varenka, Maneçka... yox, Varenka... zolaqlı da paltarı var idi... muzeydə... nə isə, yadımdan çıxıb. ...Hə, o deyirdi, əlindəsarı güllər həmin gün ona görə evdən çıxıb ki, mən, nəhayət, onu tapam və əgər bu baĢ verməsəydi, özünü
zəhərləyəcəkmiĢ, çünki
həyatı mənasızmıĢ. Bəli, eĢq bizi bir anda yaxaladı. Mən bunu elə həmin gün bir saatdan sonra, Ģəhəri hiss etmədən gedib çıxdığımız çay qırağında, Kreml divarlarının yanında baĢa düĢdüm. Biz elə danıĢırdıq, sanki, dünən ayrılmıĢdıq, sanki, bir- birimizi çoxdan tanıyırdıq. RazılaĢdıq ki, sabah yenə həmin yerdə, Moskva çayının kənarında görüĢək; elə görüĢdük də. May günəĢi baĢımıza nur ələyirdi. Və tezliklə, tezliklə bu qadın mənim gizlin arvadım oldu. O, hər gün yanıma gəlirdi, mən isə onu səhər tezdən gözləməyə baĢlayırdım. Bu gözləmək özünü stolun downloaded from KitabYurdu.org
273
üstündəki əĢyaların yerini dəyiĢməklə büruzə verirdi. Gəlməyinə on dəqiqə qalmıĢ balaca pəncərənin qarĢısında oturub,qulaq kəsilirdim ki, görüm, köhnə doqqaz qapısı tıqqıldayacaqmı? ĠĢin tərsliyinə bax: onunla görüĢənə qədər bizim həyətə az adam gələrdi, daha doğrusu, heç kim gəlməzdi, ancaq indi elə bilirdin bütün Ģəhər buraya axıĢır. Doqqazın qapısı tıqqıldayırdı, ürəyim tıqqıldayırdı və təsəvvür edin, sifətim bərabərindəki kiçik pəncərədə hökmən kiminsə çirkli çəkmələri görünürdü. Bıçaqitiləyən. Axı bizim binada bıçaqitiləyən kimə lazımdı? Nə itiləyəcək? Hansı bıçağı? O, doqqazın qapısını bir dəfə açırdı, ancaq buna qədər ürəyim, ən azı, on dəfə çırpınırdı. Yalan demirəm. Sonra isə, onun gəlmək vaxtı yetiĢəndə, saatın əqrəbləri günortanı göstərəndə, qara dəri bantları polad toqqa ilə bərkidilmiĢ tufli doqqazın qapısı çırpılmadan, demək olar, səssizcə pəncərədə görünənə qədər ürəyimin çırpıntısı kəsmirdi. O, hərdən Ģıltaqlıq edirdi, ikinci pəncərədə ləngiyib, tuflinin ucu ilə ĢüĢəni tıqqıldadırdı. Mən dərhal həmin downloaded from KitabYurdu.org 274
pəncərəyə qaçırdım, ancaq tufli də, iĢığın qabağını kəsən qara ipək də yoxa çıxırdı, mən qapını açmağa gedirdim. Sizi əmin edirəm ki, bizim əlaqəmizdən heç kimin xəbəri yox idi, ancaq heç vaxt belə olmur. Nə əri bilirdi, nə tanıĢları. Zirzəmisi mənə məxsus olan köhnə binada, əlbəttə, yanıma hansısa qadının gəldiyindən xəbərləri vardı, görmüĢdülər, ancaq adını bilmirdilər. – Bəs o kim idi? – məhəbbət tarixçəsiylə son dərəcə maraqlanan Ġvan soruĢdu. Qonaq əlinin iĢarəsiylə bildirdi ki, o, heç vaxt heç kimə bunu deməyəcək və söhbətinə davam etdi. Ġvana məlum oldu ki, master və naməlum qadın bir- birini elə möhkəm seviblər, ayrı dura bilmirlərmiĢ. Yasəmən koluna və hasara görə həmiĢə alaqaranlıq olan zirzəmidəki iki otağı Ġvan artıq aydınca təsəvvür edirdi; köhnə qırmızı mebel, yazı stolu, onun üstündə hər yarım saatdan bir zəng vuran saat, rənglənmiĢ döĢəmədən qurum bağlamıĢ tavana qədər yığılmıĢ kitablar, bir də soba. Ġvan bildi ki, qonaq və onun gizli arvadı Tverskaya ilə dalanın tinində onları taleyin rastlaĢdırdığına, həmiĢəlik bir- downloaded from KitabYurdu.org
275
biri üçün yarandıqlarına görüĢlərinin elə ilk günündən inanıblar. Qonağın söhbətindən Ġvan sevgililərin günlərini necə keçirdiyini bildi. O gələn kimi ilk növbədə önlük taxıb, yazıq xəstənin nəyə görəsə fəxr etdiyi həmin əlüzyuyan olan dar artırmada, ağacdan düzəldilmiĢ masanın üstündəki ağ neftlə iĢləyən pilətəni yandırır, səhər yeməyi hazırlayıb birinci otaqda, ovalĢəkilli stolda süfrə açırmıĢ. May ayında leysan yağıĢlar baĢlayanda, sel-su gurhagurla tutqun pəncərələrin yanından qapının ağzına axaraq, sonuncu sığınacağı basmaq təhlükəsi yaradanda sevgililər sobanı qalayıb, kartof biĢirirmiĢlər. Buğu qalxan kartofun qabığının qarası əllərini bulayırmıĢ. Zirzəmidən gülüĢ eĢidilirmiĢ, yağıĢ bağdakı ağacların sınmıĢ körpə budaqlarını, ağ salxımlarını torpağa tökürmüĢ. Tufanlar səngiyib bürkülü yay gələndə, güldanda çoxdan həsrətində olduqları, hər ikisinin sevdiyi qızılgüllər peyda olub. Özünü master adlandıran adam qızğın surətdə öz romanı üzərində iĢləyir, naməlum qadın da bu romanla nəfəs alırmıĢ. downloaded from KitabYurdu.org
Yüklə 3,79 Mb. Dostları ilə paylaş:
|