140
H Ü M A Y İ - Ə R Ş
“ağıllılar” Sədinin bu sözündən istifadə etmək niyyətinə düşməyəcəklərini
bilsəydim, bu qədər uzun sözə lüzum qalmazdı. Fəqət Füzulinin şiə olduğu
haqqındakı iddia məni bu əndişəyə saldı. Və heç şübhəsiz ki, zamanımızda
yaxından tanıdığımız bir zatı gələcəkdə könüllərə kədər verəcəyi bir
töhmətlə ittihamına razı olmarıq. Hər necəsə bizim islam ədəbiyyatında çox
dərin yer tapmış şərab, ney, məhbub bəziləri tərəfindən öz mühakimələrinə
görə uydurulmuş olduğuna da canlı şahid oldum. Bəlkə, zaman gələcək
ki, Sirac əfəndinin “Saqinamə”si onun meyxor olduğu qənaətini verəcək.
Lisanül-qeyb (qeybin ifadəçisi) olan Hafiz Şirazi həzrətlərinə edilən isti-
nad lar kimi. Həm də elə qüvvətli iddia edilir ki, sanki Hafiz Şirazi elə
ancaq qədəh çarpışdırmışdır. Əslində, Hafizi biz də görmədik. Bu qədəri
var ki, tarixi məlum olan bu zatın haqqında iyirmi beş il əvvəlinə qədər
bu iddia varid olmamış. Divanı bundan bir neçə əsr əvvəl təsəvvüf dili ilə
şərh edilmiş, çoxsaylı haşiyələri, şərhləri varkən, heç kimsə də lisanül-qeyb
hörmətcil kəlamından başqa bir şey söyləməmiş ikən, indi birdən-birə
Hafizin əyyaşların öndə gedənlərindən olduğu haradan məlum olmuş?
Şübhəsiz ki, divanındakı meydən, məhbubdan. Füzulinin şiəliyi Əhli-
beyt xanədanını mədhindən anlaşıldığı kimi. Çox şükr ki, İmam Şafiinin
ra fiziliklə ittiham edildiyini görmədik. Məhz bu əndişə sözün uzanıb
getməsinə səbəb oldu. Doğrusu, bu cür iddiaların qiyməti olmasa da nə
üçün avama öz əlimizlə bir ipucu vermiş olaq?!
Həmd olsun, qərəz və mənfəətdən azad olaraq bu həqiqəti eynən ya-
zıram. İnsafı olanlar qəbul edərlər, insafsızlara isə deyəcək bir şey yoxdur.
Gözlərimizi yenə Sədiyə çevirək.
Sədi şeirlərində əksərən sufilərə hücum edər və onlara qarşı alçal dı cı
sözlər istifadə etməkdən çəkinməz, islamiyyətə son dərəcə sadiq, sün ni-
liyindən artıq dərəcədə məmnun, peyğəmbər xanədanına qarşı da şirkə
girəcək qədər ifratçasına məhəbbət bəsləyirdi. Bu dediklərimin hamısı
şeirlərində mövcud olduğundan təmas edən qisimlərdən eynən dərc et-
dim. İmkan tapılıb divanı çap edilərsə lap yaxşı, ediləməzsə mənim bu
risaləmdən başqa qeyd etdiyim şəxsin adını yad etdirə biləcək zahirdə bir
əsər yoxdur.
Bəli, 1328-ci ilin [m.1910/11] axırlarında Tiflisdə aldığım gün içə ri-
sində də itirdiyim “Riyazul-Aşiqin”
60
adlı kitabda Sədinin adı zikr edilmişsə
də, bir şeyə yaramayacaq qədər bir məlumatla kifayətlənilmiş olduğunu
görmüşdüm. Ağlımda qaldığına görə üç, beş sətirdən ibarət idi. “Osmanlı
müəllifləri”
61
adlı tərcümeyi-hal kitabına bənzər, daha qısa olduğunu
güman edirəm. Hətta, doğum yeri və dəfn yeri haqqında
da məlumat yox
idi. Yalnız Sədinin adı və şair olduğuna dair də bir beyti yazılmışdı. Təf-
silatına mən də vaqif deyiləm, yalnız məxsus həyatının mühüm cəhətlərinə
dair səhih rəvayətlər əlimə keçdi. Bunun sayəsindədir ki, Sədi haqqında
məlumat verməyə özümdə haqq görürəm. Yoxsa üstündən sükutla
keçməyim təbii idi.
60
Azərbaycan ədəbiyyatında Müştəri təxəllüsü ilə şeirlər yazan şair və təzkirəçi
Məhəmməd Ağa Müctəhidzadənin (1869-1958) təzkirəsi.
(MR)
61
Bursalı Mehmet Tahir bəy (1861-1925) tərəfindən yazılmış üç cildlik Osmanlı ricalı
tarixidir.
(MR)
H Ü M A Y İ - Ə R Ş
141
Əldə mövcud şeirlərinin cəm edilməsi haqqında da səhih rəvayətləri
nəql edərək bir neçə şeirini vəd etdiyimiz şəkildə dərc etməyə ehtiyac
hasil oldu. Onun üçün bu mövzuda rəvayəti əlavə etməyə məcbur
qalıram.
Sədi söylədiyi şeirləri adi kağız parçalarına yazar və ora-bura atarmış.
İtəcəyindən narahat olmaz, bir laqeydlik göstərərmiş. Bu əldəki divanı
ondan sonra, sevənləri tərəfindən toplanıb bir araya gətirilmiş və bu
kitab meydana gəlmişdir. Çox təəssüf ki, bu işi başaran fədakarlar vəfalı
dost olmaqla bərabər əslini itirmişlər və istinsax zamanı çox xətalara
yol vermişlər. Qətiyyətlə iddia edə bilərəm ki, mərhumun şeirlərini çox
zədələmişlər. Sədi kimi bir şairin əsərlərini toplamaqda alicənablıq göstərən
bu nəcib, ümmətin dilavərləri eynən yazıya almağa müvəffəq olmadıqları
üçün vəzifəni layiq olduğu şəkildə ifaya müqtədir olmamışlar. “Cənabı-
Haqq səylərini məşkur (təşəkkürə layiq) qılsın” duasını səmimi qəlbdən
Allahın dərgahına yönəltmək bizim ən böyük vəzifəmizdir. Fəqət Sədinin
özünün dediyi kimi, ədəbi məharətini eynən görmək istərdik, fəqət nə çarə
ki, bundan hal-hazırda məhrumuq. Mənim bu xüsusdakı məlumatsızlığım
nöqsanların aradan qaldırılmasına imkan vermir. Bununla yanaşı, mənə
düşən vəzifə gördüyüm kimi yazmaq və bildiklərim kimi nəql etməkdir.
Maraqlananlar istədiyi cəhətdən tədqiq, mülahizə, tənqid etsin.
Sədinin divanına sahib olan zat, mərhum Qaraqoyunlu Molla
Həbibullah ilə Hacı Cəlil Dayının oğlu Mustafadır. Ələvi nahiyəsinə tabe
Ayrançı kəndində yaşayan Hacı Vəli oğlu Məhəmməd və Səməd adlı iki
qardaşı vardır ki, bunların qohumu idi. Bu zatlar Məhəmməddən kitabı
mənim üçün aldılar, gətirdilər. Məhəmməd axırda gələrək bu kitabı mənə
öz adlarından bağışladı. Allah hamısının qəbirlərini nurlandırsın. Doğrusu,
dünyada bundan artıq məmnun olduğum bir şey yoxdur. Artıq dünyadan
köçmüş olan bu adamlara əlimdən gələn bir xeyir də yoxdur. Allah müka-
fat larını bol etsin, deyərək müqabiləni özümə vacib hesab edirəm. Cənabı-
Haqq qəbul eləyə. Amin.
Sədinin eşqi
Lənbəranlı Yusif Çələbi rəvayətindən:
Sədi ilk vaxtlarında Qönçə xanım adında pakizə bir xanıma aşiq olmuş.
Və divanında “Pəri” adı ilə yad etdiyi, bu mərifət nurlu dilbər imiş, özü
dünyadan yalnız köçmüşdür.
Dünya malına olan münasibəti
Atasının vəfatında qardaşları miras paylarını bölüşdürmək üçün
Sədini də alaraq malik olduqları əraziyə getmişlər. Sədi yolda öz boyu
uzun luğunda bir qamış kəsmiş və əlinə almış, tarlanın başında qardaşları
payların bölüşdürülməsi xüsusunda müşavirəyə başlarkən Sədi əlindəki
qamışla bir uzununa, bir də eninə ölçərək “Mənim hissəm bu qədərdir.
Qalanını siz nə edirsiniz edin”, demişdir. Sədinin mali-dünyaya rəğbəti
bundan ibarətdir. Mənim bu xüsusda toplaya bildiyim məlumat onun
əx laqını təsvir edən şeirlərindən daha müxtəsər bir ifadəni ehtiva