1-Mavzu: Pedagogik fikr tarixi va maktab amaliyotida o‟qituvchi mahorati masalalari Reja

Eng qadimgi davrlardan eramizning XII asrlarigacha o‘qituvchilik 
faoliyati to‘g‘risida ijtimoiy qarashlar. 
Ta‘lim va tarbiya tarixini o‗rganar ekanmiz, uning rivojlanishi, yillar 
davomida shakllanib borishi ustoz va shogird faoliyatiga bog‗liqligining guvohi 
bo‗lamiz. Eng qadimgi davrlardayoq mudarrislar (o‗qituvchilar) ta‘lim va 
tarbiyaning samarali ta‘sir usullarini qidirib topib, hayotga tatbiq eta boshlaganlar. 
Buning 
natijasida 
eramizdan 
oldingi 
davrlardayoq 
ta‘lim-tarbiyaning 
samaradorligiga erishilishi uchun o‗qituvchiga bo‗lgan talablar kuchayib bordi. 
O‗qituvchi mahoratini takomillashtirish yuzasidan turli g‗oyalar, nazariya va 
tavsiyalar paydo bo‗la boshladi.
Miloddan avvalgi VII – VI asrlarda O‗rta Osiyoda ishlab chiqarish 
kuchlarining ortib borishi bilan ijtimoiy hayotda ham ijobiy o‗zgarishlar ro‗y berdi. 
Turk va fors tilida so‗zlashuvchi xalqlar o‗rtasida o‗zaro madaniy aloqalar yuzaga 
keldi. YOsh avlodni mustaqil hayotga tayyorlashda asrlar davomida qo‗llanib 
kelingan, erli millatning o‗ziga xos urf – odati va an‘analariga mos ravishda tatbiq 
etilgan ta‘lim va tarbiyaning noyob usul va vositalari, tadbir va shakllari vujudga 
kela boshladi. Hali maktab bo‗lmagan, pedagogik fikr tarkib topmagan davrdayoq 
qabila a‘zolari bolalarda mehnatsevarlik, axloq-odob, nafosat, do‗stlik, mehr-
shafqat, insonparvarlik sifatlarini tarkib toptirish sohasida aql idrok bilan faoliyat 
olib borishgan. Ularning ta‘lim-tarbiya usullari yillar davomida hayot tajribasi va 
sinovlaridan o‗tib, sayqallanib o‗sha davrning olijanob mevasi sifatida bizning 
davrimizgacha etib keldi.
VII asrlarga kelib O‗rta Osiyoda ilm-fan va madaniyat sohasidagi rivojlanish 
bevosita ta‘lim va tarbiya beruvchi mudarrislarning qizg‗in faoliyati hamda ularga 
qo‗yiladigan talablarning nihoyatda rang-barangligi va xilma-xilligi bilan diqqatga 
sazovordir. Ilk ibtidoiy jamoa va quldorlik davrlaridan boshlab, bolalarning ta‘lim 
va tarbiyasiga javobgar ulamolar hamda mudarrislar nasihat, tushuntirish, 
rag‗batlantirish, maqtash, namuna ko‗rsatish, tanbeh berish, ta‘qiqlash, majbur 
qilish, po‗pisa qilish, qo‗rqitish kabi usullardan foydalanganlar. Biroq 
mudarrislarning o‗zi bolaga ta‘lim-tarbiya berish uchun mukammal amaliy va 
nazariy bilimga ega bo‗lishi kerak edi. SHu sababli mudarrislar savodli madrasa 
toliblari orasidan tanlangan va ma‘lum muddat tayyorgarlikdan o‗tishgan.
Markaziy Osiyoning Xorazm zaminida shakllangan eng qadimiy va 
“o„tmishdagi dinlarning eng kuchlilaridan bo„lgan”
(YU.A.Rappoport) 
zardushtiylik dinining muqaddas kitobi ―Avesto‖da bolalar ta‘lim-tarbiyasiga oid 

---

qiziqarli ma‘lumotlar berilgan. ―Avesto‖da ta‘kidlanadiki, bilim va tarbiya 
hayotning eng muhim tirgagi bo‗lib hisoblanadi. Har bir yoshni shunday 
tarbiyalash zarurki, u avvalo yozishni o‗rganish asosida bilim olishi kerak, so‗ngra 
esa odob-axloqi bilan eng yuksak pog‗onaga ko‗tarilsin. Kohin muallimlari 
oqsoqollar Kengashi tomonidan tanlanib, qat‘iy belgilangan qoidalar asosida 
yoshlarga ta‘lim va tarbiya berishgan. ―Avesto‖da bolalarni o‗qitish va tarbiyalash 
qoidalari quyidagi tartibda tavsiya etilgan: 
a) diniy va axloqiy tarbiya; 
b) jismoniy tarbiya;
v) o‗qish va yozishga o‗rgatish. 
Maxsus tayyorgarlikdan o‗tgan muallimlar bolalarni etti yoshidan boshlab, 
diniy tarbiyaga asoslangan maktablarga jalb qilishgan. Maktablarda ―muqaddas 
yashil ko‗ylak‖ kiydirish marosimi o‗tkazilgach, kohin muallimlar bolalarni 
―Avesto‖da keltirilgan madadkor kuchlarni ulug‗lovchi ezgulik va yaxshilik 
ma‘budasiga sig‗intirishgan. Duolar quyidagi so‗zlar bilan boshlangan: ―Men 
zardushtiylik diniga sodiq qolishga va‘da beraman, men yaxshi fikrlar, yaxshi 
so‗zlar, yaxshi amallarga ishonaman...‖. Marosimdan so‗ng muallimlar bolalarga 
sovg‗alar ulashishgan. Muallimlar mashg‗ulotlar jarayonida bolalarga nisbatan 
jismoniy jazodan ko‗ra ko‗proq o‗z diniga ishonch va e‘tiqodni, dunyodagi barcha 
yaxshilik va ezguliklarning bunyodkori, ilohiy Axuramazdaga sig‗inishni, odamlar 
boshiga yovuzlik va yomonliklarni yog‗diruvchi Axrimandan esa nafratlanish 
hissini tarbiyalar edilar. Bolalarning sog‗lom va baquvvat bo‗lib o‗sishi bilan birga 
o‗z dinining barcha rasm-rusumlarini to‗liq bajarishiga, o‗rganilayotgan fanlarni 
puxta bilishiga, axloqiy pokligiga, mehnatsevarlik, rostgo‗ylik, saxovatlilik kabi 
fazilatlarni egallashiga kohin muallimlari javobgar edilar. ―Avesto‖da er, suv va 
havo muqaddas deb e‘lon qilinib, muhitni iflos qilgan va uni asrash qoidalarini 
buzgan kishi 400 qamchi urish bilan jazolanardi. Tabiatni asrash, uni obod qilish 
yoshlik davrlaridanoq ular ongiga singdirilgan. Zardushtiylik dini ta‘limotida ilgari 
surilgan umuminsoniy qadriyatlar majmuasi ezgulik va yaxshilik, jaholat va 
yomonlik, ta‘lim va tarbiya haqidagi g‗oyalari bilan ulkan pedagogik ta‘sir kuchiga 
ega bo‗lgan. Bunda tarbiyachi muallimlarning o‗z kasbiga sadoqatini alohida 
ta‘kidlab o‗tish lozim. 
Zardushtiylik dinida iymon uchta tayanchga asoslanadi: 
fikrning sofligi, so„zning sobitligi, amallarning insoniyligi.
Muallimlar ta‘lim va 
tarbiyada yoshlar ongiga ―bergan so‗zning uddasidan chiqish, unga sodiq qolish, 
savdo–sotiq va shartnomalarga qat‘iy amal qilish, qarzni o‗z vaqtida to‗lash, 
aldamchilik va xiyonatdan xoli bo‗lish, halol mehnat, yaratuvchilik, yovuzlikni 
qalbdan chiqarib tashlash, iymon–e‘tiqodli bo‗lish, miskinlarga yordam berish, 
yaxshi niyat, yaxshi so‗z va yaxshi amallarga qo‗l urish‖ kabi insoniy tuyg‗ularni 
singdirish uchun qizg‗in mehnat qilganlar. Xullas, ―Avesto‖ dunyodagi eng 
qadimgi din – zardushtiylik ta‘limotining axloqiy falsafasi sifatida e‘tirof etiladi. 
Buyuk allomalarimiz o‗z asarlarida mudarrislar kasbining nozikligini, 
mas‘uliyatli ekanligini va murakkabligini, shu bilan birga sharafli ekanligini, 
yoritib, muallimning mahorati, ularga qo‗yilgan talablar, fazilatlariga oid qarashlar, 
shogirdlar bilan munosabatga kirishish mahorati, muomalasi to‗g‗risida o‗z 
mulohazalarini bildirganlar. Uyg‗onish davrining etuk namoyondalari Abu Nasr 

---

Forobiy, Abu Rayhon Beruniy, Abu Ali ibn Sino, Unsurul Maoliy Kaykovus, 
Abul-Qosim Umar Az-Zamaxshariy, SHayx Sa‘diy SHeroziy, Alisher Navoiy, 
Abdurahmon Jomiy, Jaloliddin Davoniy, Husayn Voiz al-Koshifiy kabilarning 
ijodiy merosi pedagogik tafakkurni shakllantirishda bo‗lajak murabbiylarga muhim 
manba bo‗lib hisoblanadi. Ular avlodlardan avlodlarga o‗tib, o‗z qimmatini 
yo‗qotmagan mudarrislarni, tarbiyachilarni tayyorlash tajribalarini umumlashtirib, 
boyitib borishgan. Zero, insoniyat kelajagi va kurrai zaminning gullab yashnashi 
faqat ta‘lim va tarbiyaga bog‗liq ekanligini buyuk mutafakkirlar chuqur his 
qilishgan. SHuning uchun muallimlar kuchi va g‗ayrati bilan barkamol avlodni 
tarbiyalash ularning eng yorqin orzusi bo‗lib kelgan. O‗zbekiston deb atalmish 
muazzam zaminimizda yashab o‗tgan allomalarning bu borada o‗z o‗rni va hurmati 
bor. Barkamol avlodni tarbiyalash, bunda muallimning o‗rni to‗g‗risida 
allomalarimiz ijodiy merosidan juda ko‗p misollar keltirishimiz mumkin.