A n a r əsərlər I hekayələr, povestlər
Yüklə 2,48 Mb. Pdf görüntüsü
|
464 Fikrətovla qardaş kimidirlər. Fikrət Fikrətov da Seyid Seyidovla bir evdə yaşayır. İndi bildin: Seyid Seyidov. –Axı mən Seyid Seyidovu da tanımıram. –Neynirsən tanımağı, Seyid Seyidovun bacısı var. Səidə Səidova. Səidə Səidova da Fəridə Fəridovanın yaxın podruqasıdır. Fəridə Fəridova isə... hə, deyim deməyim. Yoxsa bunu da tanımayacaqsan?! Fəridə Fəridova, eşitdiyimə görə cavanlıqda sənə bir qəlbdən min qəlbə aşiq olubmuş. Dünən bir kitabda oxumuşam ki, məhəbbət ölmür. Bunu oxuyan kimi barmağımı dişlədim. Dedim ay dili qafil dinmə, burda iş var. Gərək Əvəz Əvəzovun saqqalının altından keçəm. İndi, Əvəz, bax da. Taleyimizi sənə tapşırıram. Əvəz Fəridə Fəridovanı təqaüdçülərin istirahət evində tapdı. Fəridə uzun zaman eynək şüşələrini sildi, sonra eynəyini taxıb diqqətlə Əvəzə baxdı: —Adını bir də de —qulaq aparatının ucunu onun ağzına tərəf tutdu, nəhayət birdən çəliyinə dirsəklənib ayağa qalxdı. —Ah, şənşənmi, əşişim, — dedi, stəkandan dişlərini çıxarıb ağzına saldı və ürəyini tutub: —Ah, — deyə qəşş etdi. Sonra özünə gəldi və başladı, nə başladı: —Nə üçün belə gec gəldin, mənim göyərçinim. Neçin belə gec gəldin. Ayrılıq şərbətini mənə verəndə saqınmadınmı, yavrum, fəqət, bu bir aldanış, bir röya, çəkil gözlərimdən ey təkrarsız gəncliyimin mənhus kölgəsi, mən yerləri, göyləri, məğrur buludları, şaqraq şəlalələri eşqimə şahid çəkirəm. Bəsdir bu röya! Bəsdir bu riya! Bəsdir bu iztirab! Ah! Qəlbimin titrək telləri xoş bir müjdənin bahar nəsimilə titrədi, çağladı, susdu, söndü. Sınıq rübabımın canalıcı sədaları ətraf qaranlığında həzin bir kaman kimi inlədi, fəqət əfsus! Əfsus! Artıq gecdir, zavallı! Unut məni! Əlvida! Əlvida müztərib cocuq! Əlvida vəfasız sığırçınım! Son hicran axşamına bir dəstə zərif hrizantem belə gətirməyi unutdun, sərsəri! Bumudur sənin çılğın eşqin, bumudur sənin insanı sərməst edən
465 vədələrin?! Əvəz başa düşdü ki, xrizantemsiz söhbət açmağın köhnə pulnan iki qəpik xeyri yoxdur. Verdi özünü bazara. İlin bu vaxtında xrizantem–zad nə gəzir? Tində iki cayıl dayanıb papaqlarını basmışdılar gözlərinin üstünə. Əvəz onlar dayanan yerdən gen keçmək istəyirdi, olmadı, cayıllardan biri onun yolunu kəsib o birinə müraciətlə: —Bu saat bu kulturni yoldaşdan bilib öyrənərik, — dedi, sonra Əvəzə tərəf döndü və yoldaşını göstərdi: —Mən ölüm, sən deynən, bu Balaqədəşə oxşayır, ya yox? Əvəzi soyuq tər basdı. Nə desin? Oxşayır desin, oxşamır desin. Cavabı birinin xoşuna gəlsə, hər halda o birinin xoşuna gəlməyəcək. Öz–özünə "ölmək–ölməkdir, xırıldamaq na deməkdir" qərarına gəldi və ötkəm səslə: —Sən öləsən, — dedi, — Elə bil fırt eləyib Balaqədəşin burnundan düşüb. Elə bunu demişdi ki, bu biri çayıl çibindən bıçağı çıxardı və Əvəzin üstünə hücuma keçdi. Birinci cayıl onun qabağını kəsdi, dava-mərəkə qopdu və Əvəz fürsəti fövtə verməyib aradan çıxdı. Üç tin qaçdı, dördüncü tinin başında dayandı nəfəsini dərsin, bir də gördü göbəyindən bir az yuxarı soyuq bir lülə dirəyiblər. Tapançanın sahibi: –Salaməleyküm, göyçək oğlan, — dedi. — Mənim adım Balaqədəşdir, səninki nədir? Əvəz Əvəzov tapbadan dəydi yerə. Ayılanda gördü ki, Balaqədəş iri bir mauzerlə bunun üzünü yelləyir. Balaqədəş:
İçindəki çuşka-muşka oyandı, —
deyə bir ağız meyxana dedi, sonra soruşdu. — Nə oldu, oyandın, əcəb nervnisən. Lap nejni-marojnasan. Mənə bax, 466 belə bir iş var. Maşın almaq istəyirəm. "Volqa". Amma gələcəm pulun verməyə, deyəcəklər, sən göy satansan, hardadır səndə bu qədər pul. Mənim də belə söhbətlərdən xoşum gəlməz. Neçə vaxtdır sənin kimi bir kulturnı axtarırdım, öz ayağınla gəlib çıxmısan. Bax "Volqa"nın qiyməti neçədir? Sən de. Əlli beş min, ay sağ ol. Sanıyıram ovcuva yüz min. Necədir səninçün? Üstündə də bir dəstə xrizantem. Gül sənin, pul sənin, ad sənin, maşın mənim. Hə, necədir? Əvəzin dili tutulmuşdu, danışa bilmirdi, başıyla işarə elədi ki, razıyam. Əvəzin qaynı Bəhram Bəhramov üç il bundan qabaq ev almışdı, üç ay bundan qabaq müdafiə eləyib kandidat olmuşdu, üç həftə bundan qabaq "Volqa" almışdı, üç gün bundan qabaq da adam basmışdı. Düzü heç adam zad da basmamışdı. Amma piyan bir kişi gəlib özünü yapışdırmışdı Bəhramın maşınına, özü də maşın duran yerdə. Maşınının içində heç kəs yox imiş. Bəhram bu vaxt evində oturub futbola baxırmış. Bəli sərxoş kişi yıxılıb "Volqa"nın üstünə, elə bilib pianinadır, deyib gərək mən bir "Yabloçka" oynayam. "Volqa"nın maralı ilişib kişinin burnuna, qanadıb burnunu. Ayılıb yapışıb Bəhramın yaxasından. Deyir mənə flan qədər pul verməsən, mən verəcəm səni suda. Kefivə bax. Bəhram soyulub qurtarıb. İstəyir maşını sata, bəlkə bu pula kişinin ağzını piyləyə. Əvəz gəldi Bəhram Bəhramovun yanına. Bəhram:
–Bu lap mənimçün göydən düşüb, —dedi. —Sataram Volqanı yüz min manatı qoyaram cibimə, əlli beşinə təzə maşın alaram, qalanını da... toy edərəm, evlənərəm. Bax, Əvəz, gərək mənə bir yaxşı qız tapasan. Evim var. Mebelim var. Pianina, xolodelnik, televizor, pılesos, polotyer, hamısını düzəldiblər mənimçün. İndi sən də gərək mənə bir yaxşı qız düzəldəsən. Lap açığı sənin şöbəndə bir mamlı–matan var. Gözüm düşüb ona. Maşinistkadır. Rəhimə Rəhimova. Əvəz işdən sonra maşinistka Rəhimə Rəhimovanı saxladı ki,
Yüklə 2,48 Mb. Dostları ilə paylaş:
|