İslam memarlığı v
ə inşaat
tərəfindən yaradılmışdır. İlk “Qur’an” nüsxələri də
məhz bu xətlə yazılmışdır.
Əsasən düz və sınıq cizgilərdən ibarət olan
kufi xətti əvvəllər nöqtəsiz yazılsa da, sonralar
daha da təkmilləşdirilmişdir. 10-cu əsrədək həm
epiqrafiyada, həm də paleoqrafiyada geniş tətbiq
olunmuşdur. 11-ci əsrdən etibarən nəsx xəttinin
meydana gəlməsilə kufi xəttinin tətbiq və istifadə
olunduğu sahələr məhdudlaşır. 11-13-cü əsrlərdə
tikinti epiqrafiyasında kərpiclə yığılan kufi xətti
aparıcı yer tutmuşdur. Bu xəttin özlüyündə
münasib və düzxətli olması kərpic bəzək üçün çox
əlverişlidir. Buna görə də kərpic tikililərdə kufi
xətti yüksək dekorativ quruluş alır. Kufi yazı
həndəsi naxış sistemləri içərisinə daxil olur və
binaların memarlıq-bədii surətinin biçilməsində və
ideya məzmununda mühüm rol oynayır.
Lakin hərflərin sınıq və düzbucaqlı olması
onların dairəvi yerlərdə, xüsusilə də günbəzlərin
alt və üstlərində, minarələrdə, mehrab və
sütunlarda istifadə etmək imkanı vermirdi. Bu
səbəbdən də bütün bunların öhdəsindən gələn süls
xətti qeyd olunan yerlərdə geniş şəkildə istifadə
olunmağa başlanır.
Memarlıqda kufi kitabələri memar Əcəmi
Naxçıvani tərəfindən yeni yüksək səviyyəyə
qaldırılıb. Kitabələr Əcəminin əsərlərində o
dövrədək görünməyən bədii-estetik dəyər alır.
Kufi kitabələrin bolluğu, mürəkkəbliyi,
həndəsi ornamentlərlə qaynayıb-qarışması baxı-
mından Möminə Xatın türbəsinin Ön Asiya
memarlığında tayı, bərabəri yoxdur. Bu abidədə
mühüm qovşaqlardan başqa türbə gövdəsinin
künc dayaqlarının səthləri də kitabələrlə
örtülmüşdür.
Kufi xətti kitabələrinin dik elementlərinin
yuxarı naxış quruluşlarına qarışmasının gözəl
örnəkləri Marağanın Dairəvi Günbəz türbəsində
(1167) də vardır.
Süls xətti (hərfi mənası “üçdə bir”
deməkdir) – Ərəb əlifbasında yazılan klassik xətt
növlərindən biri sayılan süls 10-cu əsrdə məşhur
ərəb xəttatı Əbu Əli Məhəmməd ibn Muğlə tə-
rəfindən yaradılmışdır. Bu xətt növündə hərflərin
üçdə bir hissəsi əyri, qalan hissəsi isə düz cizgidə
yazılır ki, bu da sözlərin bir-birinə toxunaraq
yazılmasına imkan verir. Süls xətti özünəməxsus
gözəlliyə malik olduğu üçün xətt ustadları onu
“ummul-xutut”, yəni “xətlərin anası” adlandırmış-
lar. Qədim xəttatlar belə hesab etmişlər ki, süls ilə
yaza bilən bir şəxs çox asanlıqla ruqə, tərfi,
müsəlsəl və nəsx kimi xətlərlə də yaza bilər. Çünki
xətlərə mükəmməl yiyələnməyi, möhkəm əli və
böyük məharəti daha çox süls xətti tələb edir.
İslam memarlığında məscid və ziyarətgah-
ların bəzədilməsinə xüsusi diqqət yetirildikdən
sonra süls xəttindən də günbəzlərin tavanlarının,
minarələrin, ziyarətgahların, habelə qəbir daşları-
nın yazılmasında geniş istifadə edilmişdir.
Reyhani xətti 11-ci əsrdə məşhur ərəb
xəttatı İbn Muğlənin tələbəsi və davamçısı olmuş,
daha çox İbn Əl-Bəvvab təxəllüsü ilə tanınmış
görkəmli xətt ustası Əli ibn Hilal tərəfindən
yaradılmışdır.
Zahiri görünüşü bir qədər süls xəttinə
bənzəsə də, bəzi özünəməxsus elementləri ilə
fərqlənir. Belə ki, sülsdən fərqli olaraq burada
“əlif” və “ləm” kimi hərflərin başları yazı
istiqamətində çevrilir. Bu xətdən əsasən yazılı
ədəbiyyatda istifadə olunur.
Mühəqqəq xətti – Qədim xətt növlərinə aid
olan bu xətt bütün xətlərdən daha çox kufi xəttinə
bənzəyir. Onu da reyhani xətti kimi xəttat İbn Əl-
Bəvvab yaratmışdır. Bəziləri bu xətti “qalın və
canlı nəsx” də adlandırmışlar. Bu xəttin “reyhan”
adlanan nisbətən zərif növü isə öz elementləri ilə
gül və yarpaqları əks etdirir. Bu xətt növündən
daha çox şer kitablarında istifadə olunur.
Nəsx xətti (lüğəvi mənası “üzünü köçür-
mək”, “ləğv etmək”, “şəklini dəyişmək”dir) – 12-
ci əsrdən etibarən kufi xətti təkmilləşdikdən sonra
İbn Muclə Şirazi bu xətt növünü ixtira etmiş və bu
ad özündən əvvəlki xətti, yəni kufi xəttini aradan
çıxardığı üçün yeni xətt növünə verilmişdir. Digər
qədim xətlərlə müqayisədə nəsx özünün sadəliyi,
rahat oxunuşu və rəvan yazılışı ilə diqqəti daha
çox cəlb edir. Kufi xəttinin yerini tutan nəsx mey-
dana gəldiyi ilk gündən “Qur’an”, dua, bədii kitab-
ların yazılışı və üzünün köçürülməsində, habelə
dəftərxana işlərində geniş istifadə olunmuşdur.
İslam memarlığı v
ə inşaat
21
Hazırda İslam ölkələrində nəsx xəttinin iki
növündən – yaquti nəsx və İrani nəsxdən istifadə
olunur. Yaquti nəsx hicri tarixlə 698-ci ildə ildə
vəfat etmiş ustad Yaqut Mustəsəmi tərəfindən
ixtira olunaraq təkmilləşdirilmişdir.
İrani nəsx isə Səfəvilərin hakimiyyəti döv-
ründə yaşayıb-yaratmış xəttat Əhməd Neyrizi
tərəfindən ixtira olunaraq bütün İslam ölkələrində,
xüsusilə də İran ərazisində geniş istifadə
olunmuşdur.
Tuqi xətti (“hökmdar fərmanı, möhürü,
yazısı”) 13-cü əsrdə ərəb (Bağdad) şairi və xəttatı
Əbülfəzl Dinəvəri tərəfindən yaradılmışdır.
Meydana gəldiyi ilk gündən, əsasən
hökmdar fərmanları və məhkəmə sənədlərinin
yazılmasında istifadə olunmuşdur.
Ruqə xətti (hərfi tərcüməsi “məktub”, “dəri
parçası” deməkdir) – Sürətli yazı xətti olan ruqə də
tuqi kimi 13-cü əsr şairi və xəttatı Əbülfəzl
Dinəvəri tərəfindən meydana gəlmişdir.
Bu bədii xətt növü ərəb əlifbasındakı klas-
sik altı xətt növünə daxildir. Ruqə orta əsrlərdə
əvvəllər adi əlyazmalarda, sonralar isə kitab baş-
lıqlarında, ünvanların yazılışında tətbiq olunmuş-
dur. Hazırda, əsasən ərəb ölkələrində adi yazıda
geniş istifadə olunur.
Təliq xətti ərəb əlifbası ilə yazılan əsas bədii
xətt növlərindən biri olub, 14-cü əsrdə İran xəttatı
Salman İsfani tərəfindən tuqi və ruqi xətlərinin
əlaqələndirilməsi əsasında yaradılmışdır. Kursiv
xətti olan təliq sürətlə yazılma xüsusiyyətinə
malikdir. Təliqi digər xətlərdən fərqləndirən əsas
elementlərdən biri də hərflərin üstdən aşağı
yazılması və bir-biri ilə əlaqələndirilməsidir.
Əvvəllər adi yazılarda istifadə olunan təliq
sonradan xəttatlıq sənətinin inkişafında böyük rol
oynamışdır.
Nəstəliq xətti 14-cü əsrin sonunda nəsx və
təliq xətlərinin sintezi nəticəsində yaradılmış və
ərəb əlifbası ilə yazılan bədii xətt növlərindən
birinə çevrilmişdir.
Məşhur xəttat Mirzə Əli Təbrizi tərəfindən
yaradılan nəstəliq 15-16-cı əsrlərdə Yaxın Şərqdə,
xüsusilə də İran və Azərbaycanda geniş yayılmış
və əsasən kitabların üzünün köçürülməsində,
məktub və sənədlərin yazılmasında və qitələrin
hazırlanmasında
geniş tətbiq olunmuşdur.
Sonralar daha geniş yayılan nəstəliq xətti gümüş,
bürünc və s. qiymətli metallardan, habelə saxsıdan
hazırlanan qabların və s. bəzək əşyalarının
tərtibatında, 17-ci əsrin əvvəllərindən isə adi
yazılarda da istifadə olunmuşdur.
Siyaqət xətti (hərfi tərcüməsi “hesablamaq”
deməkdir) 14-cü əsrdən sonra yaranmış və daha
çox dəftərxana və hesabdarlıq işlərində tətbiq
olunmuşdur.
Divani xətti – Nəstəliq xəttinin iranlı xəttat-
lar tərəfindən ixtirasından sonra iranlı xəttatlarla
Osmanlı xəttatları arasında əsl rəqabət başlanır.
Türk xəttatları nəstəliq xəttini dəyişdirərək yeni –
divani xəttinin əsasını qoyurlar.
Bu xətt növü yaradıldıqdan sonra bir çox
müsəlman ölkələrində yayılmış, Osmanlı dövlətin-
də pul vəsiqələri, verilən hökm, əmr və fərmanlar,
habelə məktub və digər yazılı sənədlər məhz diva-
ni xətti ilə yazılmağa və çap olunmağa başlanmış-
dır.
Sonralar divani təkmilləşdirilərək özünün
hazırkı mükəmməl görünüşünə çatdırılmışdır.
Hazırda divaninin iki növü – qəliz divani və qırma
divani mövcuddur.