______________Milli Kitabxana_______________
12
marksist-leninçi estetikanın mühüm problemlərini dərindən
işıqlandırır. Onu müasirlik məsələsi daha çox düşündürür.
Vətəndaş-sənətkar, vətəndaş-alim olan Mehdi müasirliyi teatr
sənəti üçün başlıca amil, aparıcı ox seçmişdir. O, müasirliyi
geniş planda: fəlsəfi-qnoseoloji, ideya-siyasi və bədii
emosional aspektlərdə tədqiq edərək onun geniş şərhini
vermişdir. Mehdi üçün müasirlik məzmundur, mündəricədir,
ideyalılıqdır, novatorluqdur, yüksək sənətkarlıqdır, məzmun və
forma vəhdətidir”.
14
Onun düşüncə aləmilə duyğusal
dünyasının bir-birilə nə dərəcədə əlaqələndiyini aşkarlamaq
olacaq mənim məramım. Sözdən əmələ və əməldən sözə,
görəsən, həqiqət məsafəsi nə qədərdir?
Danışır opera müğənnisi İya Aksyonova: “Mənim
yaddaşımda Mehdi Əsədullayeviç çox ağıllı, işıqlı, güclü, qəlbi
incə, müstəqil bir adam kimi qalıb. Deyim sizə ki, əksəriyyət
Mehdini başa düşmürdü. Bu insanda güc zəifliklə, zəriflik
sərtliklə, belə qəribə bir şəkildə, yan-yanaşı dayanmışdı, bir-
birinə bitişib dayanmışdı. Təbiəti etibarı ilə o, xeyirxah adam
idi, uşaqları yaman sevirdi, özgəsinin ağrısını öz ağrısı kimi
yaşayırdı. Mehdi ümumiyyətlə az danışırdı. Yox, əgər
danışırdısa, elə dolğun, dürüst danışırdı ki, hamının ağzı açıq
qalırdı, hamıya maraqlı olurdu. O, heç nəyi elə-belə demirdi və
gözəl bilirdi ki, nədən danışır”.
15
Dövrünün, zəmanəsinin bir
nömrəli natiqi qismində də Mehdi Məmmədov bənzərsiz
fiqurdur və mədəniyyət sistemində öyrənc yeri kimi təhlilə
çəkilə bilər. Onun söz demək, fikir ifadə eləmək məharəti
fenomenal idi.
Danışır teatrşünas Əsəd Məmmədov, Mehdinin qardaşı
oğlu: “Hüseyn Ərəblinskinin 100 illiyi keçirilirdi. Əmim də bu
yubileyə bir çıxış hazırlamışdı. Özün bilirsən də, onun necə
nitq mədəniyyəti vardı. Mən də salonda oturmuşdum, əmimə
qulaq asırdım. O da həmişə olduğu kimi ağır-ağır, ləngərli
danışırdı. Danışdı, danışdı və başladı Hüseyn Ərəblinskinin
çəkdiyi əziyyətləri, məşəqqəti, zülmü xatırlamağa... Və elə bu
______________Milli Kitabxana_______________
13
an bir pauza getdi. Düzü, biz, biz deyəndə ki, ümumiyyətlə
sənət adamları, alışmışdıq onun söhbət zamanı götürdüyü
pauzalara. Amma bu dəfə elə olmadı: pauza uzandıqca uzandı.
Hətta tamaşaçılar narahat-narahat yerlərində qurcalandılar.
Mehdi səhnədə dayanmışdı və danışmırdı, daha doğrusu,
danışa bilmirdi. Bu heç də pauza deyildi. O, göz yaşları
axıdacaq qədər kövrəlmişdi. Mən duydum ki, əmim əməllicə
qəhərlənib, Hüseyn Ərəblinskinin acılarını öz acıları kimi
duyduğundan qəhərlənib və qəhər onu danışmağa qoymur. Bu,
mənə yaman bərk toxundu. Yubileydən sonra əmim bizə gəldi.
Elə qapıdaca fürsətdən istifadə eləyib ondan soruşdum: “Mehdi
müəllim, deyəsən, qəhərləndiniz, axı?” O, yüngülcə başını
tərpətdi və tez içəri girib atamın yanına keçdi, artıq heç nə
söyləmədi, bu söhbətin üstünə bir daha qayıtmadı”.
16
Kişilər ağlamır, kişilər qəhərlənir. Mehdi Məmmədov
xoşbəxt ömür yaşamışdı, nə istəmişdi, onu da eləmişdi;
məişətini öz bildiyi kimi, öz duyduğu kimi, özünə rahat və
əlverişli olduğu kimi düzüb-qoşmuşdu. Həyat Mehdini heç bir
faciə və ya dramatik bir hadisə ilə qabaq-qənşər qoymamışdı:
şikayətlənməyə onun haqqı yox idi. Belə insanlar, əksərən,
zaman keçdikcə laqeydləşirlər: rahatlıq onları laqeydləşdirir;
onlarda rəhmdil olmaq, başqalarının ağrısına, acısına şərik
olmaq bacarığı “korşalır”. Amma Mehdi... üzünü belə
görmədiyi akyor Hüseyn Ərəblinskinin taleyini, dərd-sərini elə
qavramışdı ki, bundan elə həyəcanlanmışdı ki, qəhər Mehdi
Məmmədov kimi bir teatr nəhəngini səhnədə susdurmuşdu.
Azərbaycan teatr tarixinin bir nömrəli aktyoruna qarşı belə
duyğusal münasibət insanı heyrəyləndirməyə bilməz...
Danışır respublikanın xalq artisti, Mehdinin tələbəsi
Firdovsi Naibov: “Əgər Ədil İskəndərov və Tofiq Kazımov
teatra öz ailələri kimi baxırdılarsa, Mehdi Məmmədov teatra öz
məşuqəsi kimi yanaşırdı. Onu o qədər də maraqlandırmazdı ki,
aktyor necə yaşayır, necə dolanır: teatrda kimin qayğısı nədir;
tamaşasını hazırlayırdı və çıxıb gedirdi. Dərsdə də belə idi.
______________Milli Kitabxana_______________
14
Hərçənd məni Gənc Tamaşaçılar Teatrının baş rejissoru Zəfər
Nemətovun yanına, bugünki kimi yadımdadır, 1960-cı ildə
məhz o, göndərdi: yoxsa bizi bölgə teatrlarına paylaşdırırdılar.
Ancaq bu da heç əbəs deyildi. O, tələbələrini də öz teatr
maraqları prizmasından qiymətləndirirdi. Məni həmişə
Xəyyam çağırırdı. Hər dəfə təkrar eləyirdim ki, Mehdi müəllim
adım Firdovsidir. Amma o, buna fikir vermirdi. Səhərisi yenə
mənə Xəyyam deyirdi. Mən indi düşünürəm ki, yəqin hələ o
dövrdə Mehdi Məmmədovun rejissor dünyasında “Xəyyam”
pyesini səhnəyə gətirmək ideyası dolaşırmış və bəlkə də o,
məndə Xəyyamı görürmüş”.
17
Mehdi Məmmədov haqqında
daha bir paradoks... yəni bir-birini təkzib edən iki əks fikir...
yaxın ola-ola uzaq qalmaq müəmması...
Danışır professor Əkbər Ağayev: “... rejissor və aktyor
Mehdi Məmmədovun teatr haqqındakı yazıları, mətbuatda,
radio və televiziyadakı çıxışları böyük maraq doğurur, diqqəti
cəlb edir. Təkcə ona görə yox ki, sənət haqqında, teatrın
müxtəlif yaradıcılıq məsələləri barədə o öz mülahizələrini və
fikirlərini xüsusi bir sənətkar istedadı ilə deyir, həm də
söhbətlərini maraqlı qurur və nitqinin məzmun və forması ilə
pərəstişkarlarını cəlb edir. M.Məmmmədov teatrdan,
dramaturgiyadan yazanda və danışanda onu geniş oxucu və
tamaşaçı kütləsinə sevdirən ən başlıca səbəb böyük sənət
eşqidir, teatra bəslədiyi sənətkar məhəbbətidir. Mehdi
Məmmədovu kiçik yaşlarından teatr sənətinə bağlayan da, onu
teatr sənətinin yollarında ilhamlı və dözümlü bir xadim kimi
irəli aparan da, teatrın problemlərindən mütəxəssis sözünü-
söhbətini şirinləşdirən də bu məhəbbətdir, bu sevgidir. Elə
buna görə də onun teatr haqqındakı şifahi söhbətləri və yazıları
diqqəti cəlb etməklə bərabər bədii zövq də aşılayır, həm
düşündürür, həm də hisslərə emosional qida verir”.
18
Çox, çox, lap çox adam belə danışa bilər Mehdidən…
***
Dostları ilə paylaş: |