35
Minlərlə adam bir yerə toplaşanda kütləvilik
təəssüratı
yaranır.
Kütlə
heçnədir,
COXLUQ
EFFEKTİDİR, haradasa çoxluğun təmsilçisidir, onun
avanqardıdır,
aktivlik
göstərən
hissəsidir
və
nəhayət, atmosferin qara dəliyi kimi bir şeydir: nə
gəlsə, kim gəlsə içinə hopdurur, yəni Jan Bod-
riyarın söylədiyi kimi, implozivdir. Burada saya
məhdudiyyət yoxdur. Kütlə içrə hesab aparılmır: say
təqribi götürülür, daha doğrusu, minlərlə və ya
“milyonlarca müxtəsər”. Kütlə nə sənsən, nə mən, nə
də biz. Kütlə onlar da deyil, spontan şəkildə
yığılmış
xaotik
çoxluqdur.
Kütlə
çoxluqdursa,
çoxluq
təmsilçisidirsə,
deməli,
simasızdır.
Simasızdır deyə, onu idarə etmək su içmək kimi bir
şeydir. Əgər heyvan sürülərini kənardan izləmi-
sinizsə, mütləq görmüsünüz, sürü həmişə passivdir:
hamı başını aşağı salıb otlayır. Lakin hər hansı
bir təhlükə siqnalı bu sürünü idarəolunmaz qorxunc
bir qüvvəyə çevirə bilir. Sürü sanki təhlükə
siqnalı ilə içəridən “partladılır”. Bu sürü hamını
və hər şeyi tapdalayıb irəli şığımağa hazırdır:
onun sakitliyi, passivliyi toxunulmazdır. Və bu
məqamda o günahsızdır: çünki özünü qorumaqla
məşğuldur. Çoxluq da eynilə bu cürdür. Çoxluq
şəhərə (çölə, bayıra) çıxmayınca kütlə ola bilmir.
“Kütlə” anlamının məzmununu dəqiqləşdirməyə
çalışsaq, necə ki bunu Bodriyar yazır, cəfəngiyyat
alınır; nədən ki, bu, mənası olmayana məna vermək
cəhdidir. Kütlə qeyri-müəyyən amorf çoxluqdur. Onun
nə irqi var, nə milliyyəti, nə də vətəndaşlığı.
“Sözdən məhrum kütlə həmişə tarixdən məhrum söz
sahiblərinin önündə müntəzirdir. Bu, deməyə sözü
olmayan kimsələrlə danışa bilməyən kütlələrin əla
ittifaqıdır”
4
. Kütlə öz-özünə yığılır, öz-özünə
dağılışır
da.
Ancaq
əksərən
kütlənin
periferiyasının mərkəzdə baş verənlərdən, danışı-
lanlardan xəbəri olmur və bəzən də olur ki,
36
periferiya heç bu qədər insanın niyə bir yerə
toplaşdığını
bilmir
və
məlumat
fraqmentlərilə
qidalanıb
öz
uydurduğu
fantastik
versiyalarla
paylaşır, söylənilən şübhələrdən qorxulu həqiqət
kabusları düzəldir. Nədən ki, kütlə “sadəlövhdür,
çox asancana təsirə uyur, tənqid duyğusundan
məhrumdur və kütlədən ötrü inanılmaz heç nə
yoxdur”.
5
Bununla da kütlə məqsədsizləşir, yəni niyə
kutlaşdığının fərqində olmur. Əslində, kütlə heç
vədə heç bir məqsəd güdmür. O, “məqsəd”li olanların
“məqsəd”lərini gerçəkləşdirməkdən ötrü vasitədir.
Kütlə axındır. Bu axından kimlərsə öz mənafeləri
üçün faydalanır. Kütlə fərdlərin müvəqqəti qeyri-
rəsmi birləşməsidir, onların sazişlə təsdiqlənməmiş
müvəqqəti və kövrək həmrəyliyidir. “Məqsədsiz”
kütlə artıq bayram kütləsidir və əylənməyə şərait,
imkan axtarır. Hətta kimsə döyüləndə və ya öləndə
belə kütlə əylənir. Kütlənin üzərinə iri hərflərlə
“karnaval
üstəgəl
faşizm”
ifadəsini
yazmaq
mümkündür: onları “bayram” və “edam” sözlərilə də
əvəzləmək olar. Karnaval faşizmlə qapıbir qonşudur.
Faşizm
qanlı
karnavaldır,
fəci
karnavaldır.
Karnaval sürünün keyfiyyətidir: onun gerçəkləşdiyi
fiziki zaman intervalında insanlar sanki sürünü
imitasiya eləyir. Karnaval fərqlərin silindiyi
məqamda mümkündür. Kütlə ölümü də karnavallaşdırır.
Meydan
kütləyə
məxsusdur.
Deməli,
karnavalın
müəllifi də kütlədir. Kütlə içi qan, dava, gülüş,
gop, şişirtmə, söyüş, hoqqa dolu bir axındır. O,
heç kimi və heç kəsi vecinə almır; təkcə söz sahibi
kimi qavradığı liderinə qulaq asır. Hərçənd ki,
kütlədə hər hansı bir ekspressiv antireplika
liderin özü üçün də təhlükə törədə bilər. Odur ki,
müasir kütlələr heç vədə özbaşına buraxılmır. Bu
kütlələrdə güc orqanlarının təcrübəli agenturası
“məxfi tənzimləyici” funksiyası ilə işləyir və
çoxluğu arzuolunan səmtə istiqamətləndirir. Amma
37
kütlə coşanda agenturanın özü üçün də real təhlükə
yaranır. Kütlə potensial vəhşidir. Onun növbəti
addımını yüzfaizli dəqiqliklə planlaşdırmaq həmişə
imkan xaricindədir. Kütlə heç vaxt azad deyil.
Kütlə anarxistdir: o, istədiyini edir və mövcudluğu
müddətində daha çox söküb-dağıtmağa, aşırmağa,
uçurmağa, uçuruma, qiyama, üsyana, inqilaba meyl-
lənir.
Sürü
mənəviyyatsızdır:
çünki
yalnız
instinktlərlə yaşayır. Kütlə üçün də mənəviyyatın
işığı söndürülür. Kütlə, Z.Fğoydun sözü olmasın,
gücə tapınır, gücə hörmət edir, xeyirxahlığı isə
zəifliyin əlamətlərindən biri sayır.
6
Deyim niyə? Kütlə mənadan qaçır, mövcud bütün
mənaları mənasızlaşdırır. Ondan ötrü ki, hər hansı
bir məna konkret fəaliyyətə sövq edir, iş, davranış
sxemləri
ortaya
qoyur,
Tarixi,
Mədəniyyəti,
Siyasəti eyhamlaşdırır. Kütlə isə fəaliyyət üçün
yararsızdır.
Onun
fəaliyyəti
antifəaliyyətdir,
anarxist avaralıqdır və hər zaman Mənanın əleyhinə
yönəlib. Odur ki, məna etibarı ilə “zəhmətkeş
kütlələr” söz birləşməsi nonsensdir. Kütlə çoxluğun
tənbəlliyinin
ifadəçisidir.
Zəhmətkeşlər
kütlə
şəklində toplaşanda tənbəl olmaq qabiliyyətləri ilə
öyünürlər.
Çoxluq
işləməyi
sevmir.
O,
əbədi
bayramlarda yeyib-içmək, kefinə düşən vaxtda da
yatmaq
istəyir.
Əgər
müşahidə
etmisinizsə,
kütlələri kütlə olmaq, haradasa lap avara olmaq
məşğuliyyətindən
ayırmaq
son
dərəcə
çətindir.
Kütlədə olanlar evlərinə adətən narazı dağılışır.
Səbəb budur ki, kütlə kütləliyini saxlayan məqama
qədər təqvimdə yalnız qırmızı bazar günləri qalır.
Çünki çoxluq işləməkdən daha çox yaşadığı gündən
maksimal həzz, rahatlıq, kef götürməyi özü üçün
planlaşdırıb və bunu yeganə müqəddəs məqsədinə
çevirib. Cəmiyyətdə böyük əksəriyyət həmişə passiv
mövqedədir. Onun üçün hər hansı bir futbol oyununun
taleyi müəyyən bir sosial hadisədən daha əfzəl və
Dostları ilə paylaş: |