Azərbaycan Mədəniyyətində Ata Babalar Sözləri



 Copyright 2003, Şǝhriyar Rǝhnǝmayan vǝ Vǝhid Gǝrusli 

30

Burada dilǝnir, orada zǝkat verir. 

Burada oturma – atamındır, orada oturma – anamındır. 

Burada oturma – his olar, orada oturma – pis olar. 

Burada oturma, orada otur,  jǝhǝnnǝmdǝ, gorda otur! 

Burada ülǝma diz yerǝ qoyub. 

Burnu çirk quzu buynuzu burma qoç olar. 

Burnun girmǝyǝn yerǝ başını soxma. 

Burnunu hǝr deşiyǝ soxar. 

Burnunu sıxsalar – janı çıxar. 

Burun-qulaq başa sadağadır. 

Burun çirkli olanda kǝsib atmazlar. 

Buxarının ǝyriliyinǝ baxma, tüstüsünün düz çıxmasına bax. 

Bu çağajan qonşu qızı idim, indi oldum – ev qızı, ev gǝlini. 

Bülbül viranǝdǝn ötmǝz, bayquş viranǝdǝn getmǝz. 

Bülbül gülü sevǝr, insan – Vǝtǝnini. 

Bülbülü qızıl qǝfǝsǝ  salmışlar, «Vay Vǝtǝn!» demiş. 

Bülbülün çǝkdiyi dil bǝlasıdır. 

Bülbülǝ qızıl qǝfǝsdǝn kol dibi xoş olar. 

Bütünü kǝsmǝ, paraya dǝymǝ, doğra, doyunja ye. 

 

 

 

 

Cabirin keçisindǝn keçdi. 

Cavan baş bir çanax qandır. 

Cavan işlǝr, qoja dişlǝr. 

Cavanlıq bir dǝfǝ olar, qojalıq da bir dǝfǝ. 

Cavanlıq ǝlamǝtidir. 

Cavanlıq gözǝllikdir, onu boyamaq artıqdır. 

Cavanlıq soltanlıqdır, bajarsan saxla. 

Cavanlıqda qojalığa güj saxla, pullu gündǝ pulsuz günǝ pul saxla, 

savaşanda barışmağa üz saxla. 

Cavanlıqda zǝhmǝt çǝkǝn, qojaldıqda möhnǝt çǝkmǝz. 

Cavanlıqda pul qazan, qojalıqda – qur qazan. 

Cavanlıqda hǝlimlik, qojalıqda sǝlimlik. 

Cavanlığın qǝdrini bilmǝk gǝrǝk. 

Cǝvahir bazarında munjuq satılmaz. 

---



 Copyright 2003, Şǝhriyar Rǝhnǝmayan vǝ Vǝhid Gǝrusli 

31

Cǝvahir jında içindǝ olar. 

Cǝvahirin qiymǝti var, sözün qiymǝti yoxdur. 

Cǝvahirin qiymǝtini sǝrraf bilǝr, nǝ bilǝr hǝr divanǝ. 

Cahilliyi uzadan ya tula quyruğu xınalar, ya jamadar olar. 

Camadarı müştǝridǝn çox. 

Camal gedǝr, kamal qalar. 

Camış hǝnǝyi göz çıxardar. 

Can alan baxışından bǝlli olar. 

Can bazarda satılmaz. 

Can baladan şirindir. 

Can bir qǝlbdir yaşayır. 

Can verirsǝn boz sǝrçǝyǝ ver, qaranquş gǝldi gedǝrdir. 

Can verirsǝn qardaşa ver, min il keçsǝ yad olmaz. 

Can de, jan eşit. 

Can deyǝn çox olar, jan verǝn olmaz. 

Can demǝklǝ jan ǝskilmǝz. 

Can gedinjǝ mal getsin. 

Can mǝnim janım, çıxsın sǝnin janın. 

Can sağlığı – dünya varlığı. 

Can sǝnin, jǝhǝnnǝm tanrının. 

Can jandan ayrıdır. 

Canavar tǝk qalanda başına çaqqallar yığışar. 

Canavarlar ağız – ağıza yatarlar. 

Cananı sevǝn janından keçǝr. 

Canandan ayrılan jandan ayrılar. 

Canbaz ipdǝ gǝzǝr, balıq – suda. 

Candan qonşu payı olmaz. 

Candan kabab olmaz. 

Candır, badımjan deyil. 

Canı yanan eşşǝk  atdan yeyin gedǝr. 

Canı yanan ya bir olar, ya iki. 

Canı nǝdir, jǝsǝdi nǝ olsun? 

Canı olanın, qayğısı da olar. 

Canı sapdan asılıb. 

Canı janın yolunda deyǝn çox olur, qoyan – az. 

Canım qurban yaxşı qonaq, gǝl ojağa bir dǝ qonaq. 

Canımdan tikan çıxartdı. 

---



 Copyright 2003, Şǝhriyar Rǝhnǝmayan vǝ Vǝhid Gǝrusli 

32

Canımı da alsan, gülǝ-gülǝ al. 

Canın boğazındadırsa, öskür çıxsın. 

Canın sağ olsun! 

Canını jibindǝ gǝzdirir. 

Cahil axırda tula quyruğu xınalar. 

Cahil dirilǝrin ölüsüdür. 

Cahil ilǝ bal yemǝ, aqil ilǝ daş daşı. 

Cahil ilǝ çıxma yola, gǝtirǝr başına min bir bǝla. 

Cahil özünǝ düşmǝndir, başqasına nejǝ dost ola bilǝr? 

Cahildǝ söz ǝylǝnmǝz. 

Cahildǝn qorx, dǝlidǝn qorxma. 

Cahilǝ qoşulan jahil olar. 

Cahilǝ söz qandırmaq, dǝvǝyǝ xǝndǝk atdırmaq kimidir. 

Cahili jahillǝr mǝdh eylǝr. 

Cahilin sözü – eşşǝyin anqırtısı. 

Ceviz qabığı qarın doydurmaz. 

Ceyran qovan çiçǝyǝ batar, donuz qovan – lehmǝyǝ. 

Ceyranın qaçmasın gördüm, ǝtindǝn ǝl üzdüm. 

Cǝzasız jürm sahibi çox olar. 

Cǝnnǝt dǝ bu dünyadadır, jǝhǝnnǝm dǝ. 

Cǝnnǝtin yaylağı, jǝhǝnnǝmin qışlağı. 

Cǝrgǝdǝn qalan keçǝl olar. 

Cǝrgǝdǝn çıxan qotur olar). 

Cǝfa çǝkmǝyǝn sǝfa görmǝz. 

Cǝfasını mǝn çǝkdim, sǝfasını yad gördü. 

Cǝhalǝt sǝfalǝt doğurar. 

Cǝhd elǝ dost qazan, düşmǝn ojaq başında. 

Cǝhǝnnǝmdǝ dǝ adamın dayısı gǝrǝk. 

Cǝhǝnnǝmdǝn qǝbzsiz gǝlib. 

(Cǝhǝnnǝmdǝn ǝli kösövlü gǝlib). 

Cǝhǝnnǝmǝ qǝdǝr yolu var. 

Cǝhǝnnǝmǝ gedǝn gǝlǝr, müştǝrinin gedǝni gǝlmǝz. 

Cǝhǝnnǝmǝ gedǝn özünǝ yoldaş axtarar. 

Cǝhǝnnǝmǝ girsǝ, üzü qızarmaz. 

Cǝhrǝ ǝyirsǝn – don geyǝrsǝn. 

Cibindǝ siçan oynayır. 

Cida ilǝ qulağa pambıq yeritmǝk olmaz. 

---



 Copyright 2003, Şǝhriyar Rǝhnǝmayan vǝ Vǝhid Gǝrusli 

33

Cidanı oğurlayan yerini bilǝr. 

Cidanı çuvalda gizlǝtmǝk olmaz. 

Ciyǝrǝ qane olmayan pişik, asılarsan qǝnarǝdǝn. 

Ciki mǝnim – biki mǝnim, alçı dursa – sǝnin bǝxtinǝ. 

Cikini dǝ bilir, bikini dǝ. 

Cin atına minǝrǝm, atanı yandıraram. 

Cin bismillahdan qorxar. 

Cin-şeytan işidir. 

Cinǝ papaq tikir, şeytana – başmaq. 

Cins madyan balasın döşündǝ saxlar. 

Cins jinsǝ çǝkǝr. 

Cismin qidası – yemǝk, ruhun qidası – oxumaq. 

Cijinin axır yorğanı. 

Cığala tanrı vermǝz, versǝ dǝ qarnı doymaz. 

Cındırından jin qorxur. 

Comǝrd vergisini xeyirlidǝn-xeyirsizdǝn ǝsirgǝmǝz. 

Comǝrd demǝklǝ – maldan etdilǝr, igid demǝklǝ – jandan etdilǝr. 

Coratın qovunu, Zirǝnin qarpızı. 

Cöngǝ öküz olunja yiyǝsi donuza dönǝr. 

Cümǝ günü – bazar, onu da yağış pozar. 

Cümǝ şǝnbǝdǝn uzundur. 

Cümǝ gedǝn öküz gözündǝn tanınar. 

Cütǝ getmǝyǝn öküzü ǝtlik adına satarlar. 

Cütçü babadır özü üçün. 

Cütçü yağış istǝr, yolçu – quraqlıq. 

Cüjǝ ağgünlü olsaydı, toyuq ǝmjǝkli olardı. 

Cüjǝ sǝbǝt altında qalmaz. 

Cüjǝni payızda sayarlar. 

Çaqqal var ki, baş kǝsǝr, qurdun adı bǝdnamdır. 

Çaqqal yuvasında toyuq qaqqıldayır. 

Çaqqalın hayıfını (ajığını) baqqallar çıxır. 

Çaqqaldan çox çarıq aparan olmaz, enǝ ayaqları yalındır. 

Çaqqalın yuxusuna toyuq gǝlǝr. 

Çaqqalın hayıfını (ajığını) baqqallar çıxır. 

Çağırılan yerǝ ǝrinmǝ, çağrılmayan yerdǝ görünmǝ. 

Çağrılmamış qonaq süpürülmǝmiş yerdǝ oturar. 

 Çağrılmamış qonağı köpǝklǝr qarşılar. 

---