YANVAR-MART, 2010
141
mi sayın 64%-ni təşkil edirdisə, 1988-1989-cu illər ərzində həmin
göstərici 60%-ə qədər düşmüşdür. (azərbaycandilli məktəblərdə
şagirdlərin sayı ilə müqayisə aşağıdakı kimidir: 1978-1979-cu
illərdə ümumi sayın 24.6%-ni, 1988 -1989-cu illərdə isə 24.3%-
ni təşkil etmişdir). yalnız rusdilli məktəblərdə oxuyan şagirdlərin
sayı artırdı: 1978-1979-cu illər ərzində ümumi sayın 11%-ni, 1988-
1989-cu illərdə isə 15.5%-ni təşkil etmişdir.
Cədvəl 1. tədris dili sahəsində məlumatlara əsasən dağlıq qara-
bağ muxtar Vilayətində orta
təhsil sisteminin strukturu
16
Tədris dili
1978 - 1979-cu
tədris illəri
1988 - 1989-cu
tədris illəri
məktəblər
şagirdlər
məktəblər
şagirdlər
azərbaycan
34
7226
45
7599
rus
4
1676
3
2000
erməni
110
17309
136
16120
azərbaycan və
erməni
23
4377
6
1208
o
cümlədən
azərbaycan
1276
376
o cümlədən
erməni
3101
832
rus
və erməni
5
3453
7
5837
o
cümlədən rus
1936
3067
o cümlədən
erməni
1517
2770
azərbaycan,
rus və erməni
1
556
o cümlədən
azərbaycan
12
o cümlədən rus
247
o cümlədən
erməni
297
ümumi
177
34597
197
32764
azərbaycan
8514
(24.61%)
7975
(24.34%)
16. azərbaycan təhsil nazirliyinin arxivləri.
142
YANVAR-MART, 2010
AZERBAIJAN FOCUS
rus
3859
(11.15%)
5067
(15.47%)
erməni
22224
(64.24%)
19722
(60.19%)
Həmin vaxt dağlıq qarabağda iki və üçdilli məktəblər fəaliyyət
göstərirdi. İkidilli məktəblər həm azərbaycan–erməni, həm də
rus–erməni məktəblərindən ibarət idi, lakin üçdilli məktəblər
azərbaycan–rus–erməni dillərində dərs keçirdi (bax: cədvəl 1).
münaqişə başlandıqdan sonra onların sayı 1989-cu ildə azaldı.
luxterhandt yazırdı: “...muxtar vilayətdə təhsil sistemi kifayət
qədər xoş təəssürat bağışlaya bilirdi. yığcam erməni məntəqələrinin
(bölgədə 215 məntəqədən 200-ü məhz ermənilərə aid idi) hazırda
azərbaycanlıların yaşadığı yerlərdən ayrılması muxtar vilayətdə
təhsil sisteminin erməni və azərbaycan məktəblərinə bölünməsi
ilə nəticələndi. Bunun nəticəsində 1979-cu ildə dağlıq qarabağ-
da etnik erməni qrupun 96.3%-i erməni dilində öz ana dili kimi
danışırdı. Görünməmiş müqavimət, yaxud hətta azərbaycana qarşı
etnik müqavimət belə bir faktla da müşahidə oluna bilər: 1970-ci
ildə qarabağ ermənilərinin yalnız 3.44%-i azərbaycan türkcəsində
danışa bilirdi və bu rəqəm praktiki olaraq dəyişməz qalırdı (1979-
cu ildə bu göstərici 3.76% idi). Bundan fərqli olaraq, 1970-1980-ci
illər ərzində erməni və rus dillərində danışa bilən ermənilərin faiz
nisbəti yetmişinci illərin əvvəlində təhsil sistemində ruslaşdırmanın
güclü şəkildə artmasından dərhal sonra 17.2%-dən 31.4%-ə qədər
artmışdır.”
17
Beləliklə, müşahidə edirik ki, dağlıq qarabağ muxtar Vilayətinin
etnik erməniləri həmin bölgədə hətta ruslaşdırma mövcud olsa da,
azərbaycanlılar tərəfindən dil assimilyasiyasına məruz qalmamış-
lar.
1991-ci ildə sovet İttifaqı dağıldıqdan sonra rusiya Federasi-
yası istisna olunmaqla bütün postsovet respublikalarında müəyyən
dərəcədə qeyri-ruslaşdırma prosesləri başladı. yenicə müstəqilliyi-
ni qazanmış dövlətlərin ilk hökumətləri rus dilinin geniş şəkildə
yayılması statusuna qarşı qisas almağa çalışdılar. “Onlar sosial,
17. luchterhandt O. (1993), nagorny Karabakh’s
right to state independence
according to state independence according to international law. Boston, səhifə-
lər: 62-63