23
MİLİYYƏT MƏSƏLƏSİNDƏ
BOLŞEVİK NƏZƏRİYYATI İLƏ
ƏMƏLİYYATI
I
BOLŞEVİK FİRQƏSİ - MATERİALİST VƏ KOSMOPOLİT
Bolşeviklər, məlum olduğu üzrə, özlərini iıqilabçı sosializmin ən sədaqətli
təmsilçisi hesab edirlər. Mülkiyyət, milliyyət və vətən kimi tarixi rabitə və
müəssisələrlə, hesablaşmaq surətilə mövcud hökumət sistemini islah etmək
taktikini seçən mötədil sosialistlər onların fikrincə marksizmdən çıxmış
mürtədlərdir. Bunun üçün də Lenin digər sosialist firqələrlə qarışdırılmasın deyə öz
firqəsinin adını da dəyişdirdi:. sosial-Demokrat Bolşevik Firqəsi-yerinə
Kommunist Bolşevik Firqəsi dedi. Eyni zamanda sosialist İnternasionalına
müqabid təşkil etdiyi internasionala da Kommunist İnternasionalı adını verdi. Bu
surətlə Leninin xüsusilə əvvəlki marksizmə geri dönməsi dəxi ahəngini alır. Rusiya
Kommunist Firqəsi Marks və Engels tərəfindən qələmə alınan “Kommunist
manifestinə” qayıdırdı.
Sosialistlərin
ümumiyyətlə
inqilabçı sosialistlərin isə xüsüsən
mərkəziyyətçi bir fikir sisteminə malik olduqları məlumdur. İnqnlabçı fəhlə
firqəsinin məfkurəsini daşıyan kommunistlər üçün bundan daha təbii bir sistem
təsəvvür oluna bilməzdi. Kommunist inqilabı kapitalizmin inkişafı nəticəsində
hasilə gələcək inhisarçı sənaye daxilində vücud qazanacaqdır. Fəhlənin qəti
hakimiyyətini təmin üçün təbii ki, cahan-şümul iqtisad və sənaye inkişafına əngəl
olan bütün maneələr ortadan qalxacaq, milliyyət, din və vətən kimi xüsusiyyətlər
fövqündə beynəlmiləl bir fəhlə hakimiyyəti qurulacaqdır.
Əvət, Leninin istər Rusiya Kommunist Firqəsində, istərsə də Üçünsü
İnternasionalda, irəlidə görəcəyimiz kimi, təsis və tətbiq etdiyi şiddətli
mərkəziyyətçiliklə, dəmir dissiplinin fəlsəfəsi “Kommunist manifesti”ndəki
“proletariya hakimiyyəti” tezisinə (davasına) istinad edər, Rusiyadakı bütün
sosialist firqələri də daxil olduğu halda, dünya ipqilabçı firqələri arasında bolşevik
firqəsi qədər mərkəziyətçi və hakimiyyətçi digər bir firqə yoxdur. O, yalnız
sosialist və radikal firqələrinə deyil, monarxist və mühafizəkar rus firqələrinə
nisbətlə də bu ustünlüyünü mühafizə edər.
Hər sentralist və kosmopolit firqə kimi, Bolşevik firqəsi də milliyyət
məsələsində mənfi bir nöqteyi-nəzər .bəslər. Bax belə, Rusiya inqilabı nəticəsində
məşhur olan yanlış bir şöhrətə baxmayaraq, Leninin milliyyət məsələsində bəyan
etdiyi əvvəlki fikirləri davamızı .qüvvətləndirdiyi kimi, Bolşevik firqəsinin
milliyyət məsələsindəki bugünkü tədqiqatı da bunu isbat eyləməkdədir.
24
Dünya
müharibəsindən sonra xüsusilə tanınan
məşhur Vilson
prinsiplərində xüsusi mövqe tutan “Millətlərin öz müqəddəratlarını həllə
səlahiyyətdar olduqları” şüarı bolşeviklər üçün heç bir zaman öz mahiyyətində
müsbət bir qiymətə malik olmamışdır. Onların nəzərində bu şüar təqib etdikləri
məqsəd uğrunda istifadə etdikləri silahlardan birisidir. Digər təbirlə, bu məsələ
onlar üçün heç bir zaman bir məqsəd deyil, sadə bir vasitə və alət rolunu
oynamışdır. 1913-cü ilin sonlarında Lenin “Milli mədəniyyət şüarının burjualara
məxsus bir şüar və əksəriyyətlə mürtəce və klerikallar tərəfindən istifadə olunan bir
yalan olduğunu” söyləmişdir. Lenin o illərdə və ondan əvvəlki dövrdə kiçik
kültürlərin - böyük kültürlər tərəfindən təmsil edilməsi keyfiyyətinə çox böyük
qiymət verir və bunu “kapitalizmi sosializmə təhvil edən əməllərin ən mühümü
olaraq qiymətləndirirdi; və bu nöqteyi-nəzərdən Rusiyadakı qeyri-rusların kültürcə
ruslaşmalarında çox böyük bir tərəqqi əsəri görürdü. “Milli mədəniyyət”ə müqabil
Lenin “Ümumdünya fəhlə hərəkatı və beynəlmiləl demyokratiya mədəniyyətini
qoyurdu. Bu nöqteyi-nəzərlə də o, Rusiyanın milli-məhəlli muxtariyətlər əsası
üzərində qurulu qoşma cümhuriyyətlər (federasyon) şəklində təsisinin şiddətlə
əleyhinə idi
*
. Məlumdur ki, Lenin hər zaman dövlət təşkilində sentralizm əsasını
rəvac etmiş və bu nöqteyi-nəzərində bolşevik inqilabının ərəfəsinə qədər icrar
etmişdir.
II
MİLLİYYƏT MƏSƏLƏSİ BOLŞEVİKLƏR ÜÇÜN
QAYƏ DEYİL, ALƏTDİR
Hər nə surətlə olursa olsun, hərbdə yediyi zərbənin təsiri ilə pərişan olan
Rusiyada hakimiyyəti əlinə almaq əzmi ilə hərəkətə gələn bolşevik firqəsi çox
realist olan rəisi Leninin çevik bir hərəkətilə çoxdan bəri təlim etdiyi prinsipləri,
kəndli məsələsində olduğu kimi, milliyyət məsələsində də dəyişdi. Rusiya
millətləri ilə Şərq və islam dünyasına xitab edən bəyannamələrində sovet hökuməti
Rusiya imperatorluğu daxilində yaşayan millətlərin Rusiyadan ayrılmaq surətilə də
olsa öz müqəddəratını mahiyyət etibarilə təyinə səlahiyyətdar olduqlarını elan
edirdi.
Millətlərin tabe olduqları bir dövlətdən ayrılmağa belə haqlı olduqlarını
elan edərkən bolşeviklər şübhəsiz ki, səmimi deyildilər. Onlar bu haqqı millətin
təbiətindən nəşət edən bir qiymət kimi dəyərləndirməyir. Zamanın ən təsirli bir
şüarı olan bu fikri öz məqsədlərinə xidmət etdirmək üçün hiyləgər bir manevra ilə
istifadə edirlərdi. 1917-ci ildə bolşevik konqresi Lenin tərəfindən təklif olunan bu
*
“S.V.” nömrə 21-22.