Azərbaycan miLLİ elmlər akademiyasi folklor institutu azərbaycan folkloru antologiyasi (Cəbrayıl, Ağdam, Laçın, Qubadlı, Zəngilan, Ağcabədi və Kəlbəcər rayonlarından toplanmış folklor nümunələri) baki – “Nurlan“ – 2012
Yüklə 2,8 Kb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- 15. ÇOBAN VƏ NAXIRÇI
105 – Ayə, vallah, neçə ildi biz burda qonşuyux. Sənin atanı da tanıyıram, ananı da tanıyıram, qardaşını da. Biri-birimizə mehribanıx. Ancaq mən, – dedi, – çox xəcalət çəkerəm. – Ayə, – dedi, – sən mənim canım, xəcalət çəhməynən. Ayıf döymü? Nə lazımdısa istə, verim. Dedi: – Ə, yox, bir şey istəmerəm. – Ə, nədi? Dedi: – Sən gedənnən sonra sənin həyatın 43 zayeja 44 dönür. Bu qadının yanına gələn-gedən. Mən də, – dedi, – ət tökörəm. Sənin nə nəslinə yaraşandı, nə kökünə yaraşandı, nə vijdana yaraşandı. Kişi geri qayıdıf burda istintaq aparası döydü, vardı getdi işinə. Dərəni anrı aşan kimi qonşu gəldi bu qadının yanına. – Bajı, anam olasan, bajım olasan, xətri istiyirəm, atanı tanıyıram, qardaşını. Biz o qədir mehribanıx, filan. Dedi: – Sən mənim canım, nə əysihliyin var, nə istiyirsən? Dedi: – Heç bir şey. Axırı dedi: – Sənin yoldaşın elə qadınnarnan gəzer, heç sənin əlinə su töhməyə yaraşmır. Bir az da bunun ürəyinə şübhə saldı, çıxdı getdi. Əri gəldi. Daa bunu nə qarşılıyan oldu, nə paltosunu tutan oldu. Qadın balqonun o başına baxer, kişi də balqonun bu başına. Bir həftə bu midvalnan dolandılar. Dedi: “Ə, bunu pusom, axtarem, göröm bu qonşunun sözündə həqiqət varmı?” Qar 43 Həyat – həyət 44 Zayej – gediş-gəlişli yer 106 yağmışdı. Oğlan dedi, savah gejdən çıxem, iz-miz itməmiş, görüm burda bir həqiqət varmı. Çıxdı, gördü ə, bunun qapı- sınnan üş dənə iz gedif. Gəldi, axotu 45 götdü, qoyun-mal çıxıf izi əyaxlamamış gethaget, gethaget, bu izi apardı. Bir dağın başında gördü kü, üş nəfər adamdı burda. Həqiqi də, qapıdan gətdiyi izdərdi. Çaxmağı çəhdi, bular aman istədi. Dedi: – Ay qardaş, bizi niyə vurorsan? Sana neyləmişik? Dedi: – Öz qapımnan gətirmişəm sizin izi. Bu niyə belədi? Dedi ki, düzdü, sənin qapınnan gəlmişik, ancaq bir aman elə də, bilginən nədi, nə döy, nəyə görədi? Mən sənnən aylən arasında məhəbbət yaradanam. Havax ajığınız tutuf bir-birinizə çəkinəndə, dartınanda, çiyninizdən aşağı basıf arada məhəbbət yaratmışam. Biri dedi: – Ə, mən sənin varıyın-döylətiyin üstündə günüz axşa- ma kimi keşih çəkerəm. Gejə yatdığın yerdə səni qaldıreram, ə, inəyin doğuf. Qalxıf gedif görörsən ki, inəyin doğuf, qoyunun doğuf. Malını, döylətini… Biri dedi: – Ə, mən də xəzinədaram. Öyə gələn gəlirin üstünə yıxılmışam, qoymuram lişni yerə xarşdanmağa. İndi sizin öydə bir həftədi davadı, qalmaqaldı. Biriniz aya baxersınız, biriniz çaya. Biz də çıxıf gederih. Harda kim bizi qəbul eləsə, ona işdijeyih də. – Ayə, atam sizə qurvan olsun, anam sizə qurvan olsun, gəlin qayıdın. Dedi: – Yox, qayıdan döylüh. Get yoldaşınnan məsləhət eləy- nən. Bax, bizim birimiz vardı-döylətdi, birimiz məhəbbət ya- 45 Axot – tüfəng 107 raderıx, birimiz də o xəzinənin üstündə duranıx. Hansımızı istirsə, o qayıtsın. Gəldi, dedi: – Ay arvat, Allah mərdiməzara nəhlət eləsin, bizim çörəyimiz ağzı üstə dönüf. Həyatımızın varı-döyləti, məhəb- bəti, yaşayışı o dağdan aşıf varıf geder. Gedif tutmuşam. İndi sən hasını istirsən? Dedi: – A kişi! Get yalvar, yapış, birtəər elə məhəbbəti gəti. O məhəbbət gəlsə, biri-birimizə sədaqətdi, məhəbbətdi olsax, biz dolanajeyih. Getdi, yalvardı, dedi: – Ə, məhəbbət hasınızsız, qadan alım? Dedi: – Mən. Dedi: – Səni istir arvadım da, mən də. O birilər da munnan bərabər qayıtdı gəldi. Xeyir-bərəkət təzdənnən başdadı. 15. ÇOBAN VƏ NAXIRÇI Bir kəntdə bir çoban, bir naxırçı var idi. Naxırçının oğlu, çobanın qızı var idi. Naxırçı çox kasıb idi. Nəyi vardı? Bir ala danası var idi. Oğlu böyüdü. Arvad dedi ki, ay kişi, oğlumuz böyüyüf, yaşı keçer. Bunu öyləndirmək lazımdı. Kişi dedi: – Arvad, nəyimiz var? Dedi: – Bir danamız var, onu satax gəlinə verək. Nəysə, razılaşdılar. Dedi, bə kimin qızın alax? Kim qızını bizə verər? Dedi, verəllər. Onda biz çobanın qızına elçi gedək. El adətinən ağzı axşama bular getdi çobanın öyünə. Çoban 108 bunu yaxşı qəbul elədi. Burdan belə məsəl çıxır ki, kürd kür- dün bəyi döyül. Çoban dedi: – Ayıf döyülmü, qızım sizə peşkəşdi. Heç bir şey almı- ram, nə də vermiyin. Təki aylə qursunnar. Çobannan naxırçı qərara gəldilər, ucuzvarı toy elədilər. Toy eliyənnən sonra bu bir dana böyüdü, balaladı, iki oldu, üç oldu. Bu minvalnan var-dövlət artdı. Var-dövlət artdıxcan da naxırçının oğlu, qızı oldu. Dedi: – Arvad, bura kəndin ortasıdı, dardı. Gəlsən, qıraxda ev tikək. Getdilər kəndin qırağında bir ev tikdilər. At ferması, qo- yun ferması, toyuq ferması – hamısın cərgəynən tikdilər. Var- randılar. Bir axşam alçaxca qar yağdı. Kişi sabah eşiyə çı- xanda gördü bir çəkməli adam gəlif bu qapıda hərrənif, izi də qara düşüb, amma mal toylasının, heç birisinin qapısını açmı- yıf, içəri girmiyif. Dedi: – Arvad, axotu gətir, gedif bunu gülləlijəm. Mənim qa- pımı gəziflər. Dedi: – A kişi, gəzif gəzif, malını ki aparmıyıf! Dedi: – Yox, gedif tapajam. Uzaxda – dağın ətəyində bir sirri mağara var idi. Bu ma- ğaraya gedəndə gördü bir kişi burda oturuf qalyan çəkir. Kişi əlində axotnan gələni görüb gülümsədi. Dedi: – Nəyə gəlibsən? Dedi: – Səni vurmağa gəlmişəm. Dedi: – Niyə vurursan məni? Dedi: – Niyə gəlif mənim qapımı-bajamı hərrənifsən? Yüklə 2,8 Kb. Dostları ilə paylaş:
|