Azərbaycan miLLİ elmlər akademiyasi folklor institutu
Yüklə 2,8 Kb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- 28. SƏNƏ XƏBƏR ELƏMƏDİMMİ
237 Kişi deer: – A köpəyin qızı, üzün ı ə yaxşı baxsalar, heş qayıtma. 25. APPANI YE, OPPA GEDƏK Bir gün Ərzayıl bir qoja kişigilə gəlif deer ki, hazırraş, vaxdın ı dı. Qoja yalvar-yaxar eliyir ki, qadan ı alem, bir az vax ver, nəvəmin toyunu eliyim, son ı ra gəl. Əzrayıl razılaşır ki, toydan son ı ra gəlsin. Aylar keçir. Qojanın bir gün yadına tüşür ki, Əzrayıl gə- ləjəh. Qaçıf uşax baxçasına girir, uşaxlarla bir sdolun başında oturuf çörəh yiir. Əzrayıl bilir ki, qoja uşax baxçasındadı. Gəler keçer içəri, qojadan soruşur ki, burda nə iş görürsən ı , uşaxların içində? Qoja deer: – Appa yiməyə gəlmişəm. Əzrayıl deer: – Appanı yi, oppa gedəh. 26. QIRX İLDİR BAXIRAM Güzgü təzə çıxey, gətirellər şaha. Birinci şahda olmalıdı də güzgü. Şah bu güzgünü qavağına qoyoy, öz vidinə-fasonu- na baxey da, deey: − Allah, sən özün ı saxla, mən nə gündəymişəm. Başdeey oturuf ağlamağa. Ona kimi nökər – Allah öyü- n ı ü yıxsın, nökər nədi, bekar nədi – yüyüröy gəley ki, əə, mə- nim şahım niyə ağlasın. Deey: – Şah sağ olsun. Deey: – Ə, rədd ol. Nökər deey: 238 – Ayrı söhbət yoxdu, neçə ildi xidmətin ı də olmuşam, de görüm niyə ağleesın ı ? – Ala bu güzgünü götür, özün ı ə bax. Oğul, güzgüyə bax- dım, öz şəklimi gördüm, özüm özümnən diksindim. Ağleey- rım ki, niyə mənim belə iyrənc sifətim var. Nökər oturoy şahın oturduğu yerdə, bu da hönkür-hön- kür ağleey. Şah deey: – Əə, mən bu vidimə-fasonuma baxdım ağladım, sən ni- yə ağleeysın ı ? Deey: – Şah, sən indi güzgüdə sifətin ı ə baxıf ağleeysın ı , mən qırx ildi sənin ı sifətin ı ə baxeyrım, ölənətək ağlıyjam. 27. İKİ QARDAŞLA BİR KÜRD İki qardaş vardı. Bunnar çox kasıvıydılar. Bunnarın qon ı - şuluğunda bir kürd yaşıyırdı. O kürdün bir inəyi vardı. Bu qar- daşlar bir gün bərk ajıllar. Yiməyə evlərində heş nə yoxudu. Çöldə bərk qar yağırdı. Qardaşdar belə qərara gəlillər ki, gedif kürdün inəyini oğurruyuf, kəsif yisinnər. Çöldə də qar yağ- dığına görə fikirrəşillər ki, bunnarın izini qar örtər. Kürt də bilməz ki, onun inəyini bunnar oğurruyuf. Ancax sən saydığın ı ı say, gör fələk nə sayır. Bunnar inəyi oğurruyuf kəsillər, ətinnən pişirif yiillər. Çöldə qarın yağmağı diyanır. Kürt evdən çıxıf töyləyə gedir ki, inəyi alaflasın 168 . Gedəndə görür ki, inək töylədə yoxdu. Eşiyə çıxıf görür kü, töylədən qardaşdarın evinə qədər iz var. Həmin iznən iki qardaşın evinə gəlir. Gələndə görür ki, qardaşdar inəyi kəsif, ətinnən də yiiflər. Kürt çığır- bağır salır, səhərsi gün qazının yanına şikayətə gedir. Qazıya 168 Alaflasın – ot versin 239 qardaşlardan şikayət eliyir ki, onun inəyini qardaşdar kəsif yiiflər. Qazı qardaşdarı yanına çağırır. Qardaşdar əvvəldən fikirrəşillər ki, oğurruğu birimiz boynumuza alax, o birimiz də ona köməh eləsin. Ataları o vax bunnara yüz manat pul vermişdi ki, bu pulu dara tüşəndə xərşdiyin ı . Həmin pulu qar- daşdardan biri götürüf qoynuna qoyuf qazının yanına gəlir. Qa- zı bunnan soruşur ki, kürdün inəyini niyə oğurruyuf kəsifsin ı iz? Qoynunda pul olan qardaş başdıyır əhvalatı danışmağa: Qarıydı, boranıydı, Halımız yamanıydı, Çörəyimiz yavanıydı. Getdik inəyi gətirdik biz, Dedih, yağar qar, itər iz, Yağmadı qar, itmədi iz. Sən mənim bu qoynumdakı yüz Kürdün əlini mənnən üz. Qazı görür ki, qardaş buna pul təklif eliyir. Qazı da baş- dıyır belə deməyə: Qarıydı, boranıydı, Halın ı ız yamanıydı, Çörəyin ı iz yavanıydı. Getdin ı iz inəyi gətirdin ı iz siz, Dediz, yağar qar, itər iz, Yağmadı qar, itmədi iz. Sən o qoynun ı dakı yüz Keç, içəridə stolun üsdünə düz, Dal qapıdan vız. Qardaş da qazının dediyini başa tüşür. Keçif içəridə pulu sdolun üsdünə qoyuf dal qapıdan qaçır. Kürd gözdüyür, görür bu qardaş qayıdıf gəlmədi. Qazıya üzünü tutuf soruşur: – Onu harya buraxdın ı , mənim inəyim nejə olajax? Qazı deer: 240 – Rəhmətdiyin oğlu, görmürsən ı and-aman elədi ki, eşih- də söyuğuydu, biz inəh-zad oğurramamışıx. Kürd başa tüşür ki, burda nəsə fırıldax var, üzünü qazıya tutuf deer: – Gördüm siz dız-vızdan danışdın ı ız, bildim ki, mənim də inəyim cız-bız oldu getdi. Kürd əlini hər şeydən üzüf evinə gedir. 28. SƏNƏ XƏBƏR ELƏMƏDİMMİ? Biri Qışnan dosd olur. Deer: – Gələndə man ı a xavar elə. Qış da deer ki, yaxşı, xavar eliyərəm. Qar bir gejə dağ- lara yağır. On gün son ı ra kəndin girəcəyinə kimi yağır. Bu adam da tərpənmir. On günnən son ı ra düz evin içinə kimi ya- ğır. Kişi Qışa deer ki, ə, san ı a demədimmi, gələndə xavar elə. Bu da deer: – Bəs san ı a xavar eləmədimmi? Birinci yağdım dağlara, son ı ra yağdım kəndin girəcəyinə, axırda da həyətin ı ə. 29. NƏ QƏDƏR İSTƏYİRSƏN, İÇ Bir qıza elçi gəler. Kişi gəler deer: – A qızım, a qızım, man ı a bir isdəkan su ver. Qız da duror quruşquyu kişiyə verer də, deer: – Ala, bax bu quruşqa, o da su. Qarnın ı ın miqdarını bi- lersən ı . Nə qədər isdiyirsən ı , ged iç. Qız öz mərifətini görkəzer, elçi də gəldiyi kimi kirmişcə geri qayıder. Yüklə 2,8 Kb. Dostları ilə paylaş:
|